لوتا پیترمن 1 (گوش تا گوش، خرگوش)

این کتاب ماجرای هیولاها، معما، یک جشنواره‌ی موسیقی، چیزهای گم‌شده، من، و مارکوس است (البته نه لزوماً به همین ترتیب)، و یک معلم کمکی خیلی سختگیر، ولی نگذارید این آخری از خواندن کتاب منصرف‌تان کند

یک پسر یازده‌ساله، جلوی بیش از صد یاغیِ آدم‌کش چه غلطی می‌کند؟

این‌یکی سؤال خیلی خوبی است.

برای جواب‌دادن بهش، باید یک مقدار درباره‌ی قلعه‌ی بارلوبِنتو توضیح بدهم.

و جنگل نفرین‌شده.

و انجمن سلطنتی شوالیه‌ها.

و اژدهاهای خفته.

نه، نه. فکر نکنید مخم تاب دارد...

اندی و تری خانه‌درختی بیست‌و‌شش‌طبقه‌ی باحالشان را سی‌و‌نه طبقه کرده‌اند. یک ترامپولین بدون تور محافظ اضافه کرده‌اند، آبشار شکلاتی، آتشفشان فعال بدون گدازه برای برشته‌کردن مارشمالوهای خوشمزه‌شان، باغ‌‌وحش بچه‌دایناسورها، موزه‌ی اگه جرأت داری باور نکن، فیلی بوکسور به نام آقای خرطومکس و کلی چیزهای باحال دیگر. اما مهم‌ترینشان طبقه‌ای فوقِ سری است که تری هنوز ساختش را تمام نکرده … طبقه‌ای که قرار است اتفاق‌هایی عجیب تویش بیفتد.

جمعه‌شب‌ها، پدر اسکار پیش ما می‌ماند و کارهای عقب‌افتاده‌ی خانه را انجام می‌دهد. بعضی وقت‌ها اتو یا خیاطی می‌کند. خیاطی‌اش هم انصافاً خوب است! یا همین‌طور که رادیو گوش می‌دهد، شام را آماده می‌کند. خیلی کیف دارد؛ چون می‌گذارد اسکار تا دیروقت در سالن بماند. تازه به او اجازه می‌دهد فیلمی را که بیشتر از همه دوست دارد، تماشا کند. حتی می‌گذارد کنترل تلویزیون هم دستش باشد. دقت کرده‌اید پدرها همیشه دوست دارند کنترل دست خودشان باشد و به هیچ قیمتی حاضر نیستند آن را ول کنند؟

دوقلوهای دانشمند 1 (نیک و تسلا در آزمایشگاه برق فشار قوی)

نیک و خواهرش، تسلا، عاشق علـم‌اند، برای همین هـر روز با چالش جدیدی روبه‌رو می‌شوند. بعد از این‌که پدر و مادرشان به‌طرز مرموزی ناپدید می‌شوند، آن دو به خانه‌ی عموی نابغه‌شان می‌روند که مخترعی همه‌کاره است. نیک و تسلا در آزمایشگاه عمو نیوت دست به ماجراجویی می‌زنند و ابزارهایی جالب و کاربردی می‌سازند...

زندگی هوهویی اِوا بال‌قلنبه واقعاً هوهویی است. او همه‌ی همه‌چیز را برای دفترچه‌خاطراتش تعریف می‌کند. اگر می‌خواهید همه‌ی بال‌بالی‌های زندگی هوهویی‌اش را بخوانید، دفترچه‌خاطراتش را کش بروید!

ماهیتابه‌چی‌ها همین‌طور می‌کوبیدند روی ماهیتابه‌هایشان... و مادرم را تشویق می‌کردند. گویا دیدن خانمی هم که آنجا وسط زمین داشت سر بازیکن‌ها داد می‌زد، برایشان بامزه بود. آن‌قدر داشتند خوش می‌گذراندند که از هر بهانه‌ای برای شلوغ‌کاری و کوبیدن روی ماهیتابه‌ها استفاده می‌کردند.

مادرم به سکوها اشاره‌ای کرد که یعنی: «خیلی خب حالا.»

بعد به ما نگاه کرد و قبل از اینکه از زمین برود بیرون، گفت: «من الان می‌روم می‌نشینم، ولی بالاغیرتاً تمرکز کنید و بازی‌تان را بکنید.»

یک خبر بال‌انگیز! «عید قلب‌های گرم» نزدیک است. من یک عالمه هدیه برای دوستانم ساخته‌ام. دل توی دلم نیست زودتر هدیه‌ها را برایشان ببرم. اما بعد می‌فهمم هدیه‌ی چند تا از پَرپَر‌ی‌ترین جغد‌های زندگی‌ام را فراموش کرده‌ام! ای وای! حالا چه خاکی به پرم بریزم؟

آقای فولرمن از تعجب خشکش زده که من را سر وقت توی کلاس می‌بیند.

می‌گوید: «چه غافل‌گیری قشنگی تام!»

و لبخند می‌زند.

(خیلی پیش نمی‌آید که آقای فولرمن لبخند بزند.)

بعد مارکوس برایم شکلک درمی‌آورد.

(خیلی پیش می‌آید که مارکوس شکلک دربیاورد.)

ولی امروز هیچ‌چیزی نمی‌تواند حالم را بد کند!

جز این دو تا کلمه: «درس ریاضی».

بعد اوضاع بدتر هم می‌شود...

«درس ریاضی

معلم: خانم ورثینگتن».

بدتر هم...

• همه به شاهزاده مارمالاد درود می‌فرستند!
• همه به عظمت شیطانی او تسلیم می‌شوند!
• همه جلوی شکوهِ لولوپی‌های لوبیاییِ او زانو می‌زنند!
• نه... مثل اینکه... این‌طوری‌ها هم نیست!
• شاید که چهارسابقه‌دار و دخترهای بد پوزه‌شون به خاک مالیده شده باشه،
• اما معنی‌اش این نیست که اون‌ها آروم گرفته باشند.

تاریخ مستطاب کلاه

کلاه شاپو، کَپ، برت، فدورا، هامبورگ، کلاش، چولو...
تا حالا کدام یکی از این کلاه‌ها را سرت گذاشته‌ای؟ می‌دانی هرکدام چه‌شکلی‌اند؟ اصلاً تا حالا شده کسی کلاه بگذارد سرت؟
بعید است پاسخت منفی باشد، چون آدم‌های زیادی به این کار علاقه دارند و حتماً تا حالا یکی‌شان تو را مستفیض کرده.

مادرم روی سکو کاری جز دادوفریاد نمی‌کرد.

تقریباً از همان دقیقه‌ی اول گیر داد به پدر کامونیاس:

«کیکه! چطور این بچه را گذاشته‌ای یارگیری نفربه‌نفر کند؟ می‌بینی که نا ندارد.»

«کیکه! این‌قدر به داور اعتراض نکن. اخراجت می‌کند ها!»

«کیکه! بالاغیرتاً النا را بفرست تو. این دخترجدیده توی هپروت سِیر می‌کند!»

«کیکه! دفاع خطی بچین ارواح جدت!»

نمی‌دانم حق با او بود یا نه، ولی آدم دلش می‌خواست بهش بگوید «ساکت».

دستباف یک بازی استراتژیک، تماماً ایرانی و با موضوع قالی‌بافی است. در این بازی، هر بازیکن در نقش یک قالیباف و در کارگاه قالی‌بافی شهر خود، مشغول به کنارهم قراردادن نگاره‌های مختلف می‌باشد. بازیکنان بعد از حضور در بازار و خرید کلاف‌های رنگی و مدیریت صحیح آن‌ها وهمچنین استفاده به موقع از ابزار و البته کمی شانس، باید کلاف‌های به دست‌آمده را تبدیل به لچک و ترنج کرده و بعد از تکمیل دارهای قالی دستباف خود، آن‌ها را فروخته و بر اساس ترکیب رنگ و کیفیت قالی‌ها، امتیاز کسب کنند. اگر تجربه بازی‌هایی مانند جالیز و کاروبار که از مکانیزم‌های حول محور مزایده و خرید برخوردارند، برایتان دلچسب بوده و به دنبال یک بازی با موضوعی ایرانی هستید که در یک دورهمی خانوادگی و دوستانه به رقابت با عزیزانتان بپردازید و یا ازعلاقمندان به بازی‌های استراتژیکی هستید که ترکیبی از شانس و مهارت در بازی‌ها برایشان خوشایند است و همچنین عواقب تصمیم‌ها و انتخاب‌های لحظه‌ای شما را به وجد می‌آورد، دستباف را به شما پیشنهاد می‌کنیم.

ماکاموشی 18 (کاراته موش)

در جزیره ی ماکاموشی، شهر نیوموش سیتی متولد شد. کودک که بود، خانواده ی استیلتن او را به موش خواندگی پذیرفتند و در همین شهر بزرگ شد و به دانشگاه رفت. 

خبرِ بد؟ دنیا داره به آخر می‌رسه.

و خبرِ خوب؟ چهار سابقه‌دار برگشته‌ن که دنیا رو نجات بدن. خْب شاید اون‌ها مجبور باشن یه موشک قرض بگیرن... اما جدی‌جدی این ماجرا چقدر بیخ پیدا می‌کنه؟ چقدر؟ خیلی‌خیلی زیاد!

ترولک از خواب بیدار شد و بی‌آنکه بداند کجاست، مدتی به سقف خیره ماند. او صد روز و صد شب را در خواب گذرانده بود و اکنون رؤیاها دور‌و‌برش پرسه می‌زدند و با جار و جنجال او را به دنیای خواب باز می‌خواندند. اما همین‌که چرخید تا خودش را در حالتِ راحتی قرار دهد، چیزی دید که رؤیاها پاک از سرش پریدند، خواب هم همین‌طور. شامه‌زاد توی تختش نبود! نه خودش بود، نه کلاهش! ترولک گفت: «باید بفهمم چه خبر شده.» رفت طرف پنجره و بیرون را نگاه کرد. مثل روز روشن بود که شامه‌زاد از نردبان طنابی استفاده کرده بود. ترولک...ش

روزی روزگاری، که یه روزگارِ خیلی دندونی‌ای بود، هیچ جنبنده‌ای توی خونه‌درختی تکون نمی‌خورد (حتی من) که سر و صدا درست نشه. آخه اندی به امیدِ فرشته‌ی دندون، دندونشو انداخته بود تو یه لیوان آب و توی تخت‌خوابش خوابیده بود.

همین‌طور سکه‌ پشت سکه بود که توی خواب اندی ظاهر می‌شد...

من هم اون‌طرف، دراز کشیده بودم توی وان و سعی می‌کردم به‌جای دردسر درست‌کردن، حباب درست کنم. یعنی چی؟ یعنی اینکه واقعا، واقعا و واقعا ساکت باشم!

تا اینکه یهو...

فرمانده به سمت ژولیوس خم شد و هوار زد: «چه گندکاری وحشتناکی توی ساحل زیبای ما راه انداخته‌ا‌ین!»

ژولیوس گفت: «ببینین من بابت ساحل‌تون متأسفم، ولی ما تصادفی از اینجا سردرآوردیم. ما کشتی‌‌شکسته‌ایم!»

فرمانده سرفه کرد و ژولیوس را روی زمین هل داد. «هه! چه داستان قشنگی! شما جاسوسین و ما اینجا توی مصر همه‌ی جاسوس‌ها رو می‌کشیم!»

چگونه فضانورد شویم

آیا تا حالا آرزو داشته‌ای که فضانورد شوی؟

آشپز فضایی چطور؟ یا طراح سفینه؟ و یا کارت این باشد که دنبال موجودات فضایی بگردی؟ صنعت فضایی فرصت‌های شغلی زیاد و گوناگونی دارد، از فضانوردی گرفته تا مهندسی فضاپیماها، و کاوشگری فضا برای یافتن سیاره‌هایی که شاید روزی مردم بتوانند در آن‌ها زندگی کنند.

سال‌ها پیش، آن وقت‌ها که ریش‌هایم هنوز سپید نشده بود، حتی می‌توانم بگویم سیاه هم نبود یا البته درست بگویم اصلاً ریش نداشتم، از پدرم پرسیدم: «بابا! این عشق که می‌گن چیه؟» پدرم گفت: «این غلط‌ها به تو نیومده فرزند دلبندم! تو باید دَرست رو بخونی.» پنج سال بعد که هفت سالم بود و سواد خواندن و نوشتن مختصری آموختم، تصمیم گرفتم به جای درس خواندن بروم و عاشق شوم. اما قبل از عاشق شدن لازم بود با تحقیق در داستان‌های موجود معنای واقعی عشق را دریابم. اولین داستانی که نظرم را جلب کرد، داستان ویس و رامین بود...

درباره‌‌ی داسی دایناسی 13 (گرگیناسور)
يه حيووني مي‌خوام که نباشه اسباب‌بازي بياد توي اتاقم با من بشه هم‌بازي داسي‌دايناسيِ سبزِ کوچولو از اسباب‌بازيهايش خسته شده است. او فکر مي‌کند اسباب‌بازي‌هايش تکراري هستند و جان ندارند. براي همين پايش را مي‌کند توي يک کفش که بابي‌ناسور و مامي‌دايناسي برايش يک حيوان خانگي بياورند. آن هم چي؟ يک سگ به اسم گرگيناسور.

این که آدم دو جفت مادربزرگ و پدربزرگ داشته باشد، برای من که خیلی خوب جواب داده!

پاتال‌ها خیلی از هدیه‌دادن خوششان می‌آید و دارند برنامه‌ی یک گردش خانوادگی هم می‌چینند که قرار است خیلی تماشایی باشد.

دلیا هم می‌خواهد بیاید. (چرا واقعا؟)

من که همیشه می‌توانم ندیده‌اش بگیرم.

چه بدشانسی گنده‌ای! وقتی رفتیم مدرسه، دوشیزه‌پُشت‌پَرپَری خیلی‌خیلی ناراحت بود. «بچه‌ها! من یک خبر بد دارم. گردنبند عزیزم، همان گردنبند قدیمی که برای روز عروسی در نظر گرفته بودم … گم شده!» انجمن مخفی برنامه‌ریزی عروسی، بعد از مدرسه، در لانه‌درختی ما یک جلسه‌ی فوری برگزار کرد. حالا ما کارآگاهان مخفی برنامه‌ریزی عروسی بودیم.

در كلانتري مركزي، كارآگاه سيتو سرش را با دانش‌نامه‌ي كارآگاهان بزرگ گرم مي‌كند. سروان چين‌مي‌ادو هم با چشم‌هاي بسته مديتيشن مي‌كند. اما وقتي سر و كله‌ي فرمانده تروئنوس پيدا مي‌شود، آرامش و سكوت به هم می‌ریزد.- یالا راه بيفتيد و با اولين پرواز خودتان را برسانید به آفريقاي جنوبي. فقط دو روز مانده جام جهاني فوتبال شروع بشود، اما يك نفر جام را دزديده.- خُب اينكه چیزی نيست. چرا نمي‌روند يك جام ديگر جايش بخرند؟ توي مغازه‌ها که همه‌جور جام و ليوان و فنجان پيدا مي‌شود.- اين‌قدر خنگ‌بازي در نياور! چيز...