یک خبر بال‌انگیز! «عید قلب‌های گرم» نزدیک است. من یک عالمه هدیه برای دوستانم ساخته‌ام. دل توی دلم نیست زودتر هدیه‌ها را برایشان ببرم. اما بعد می‌فهمم هدیه‌ی چند تا از پَرپَر‌ی‌ترین جغدهای زندگی‌ام را فراموش کرده‌ام! ای وای! حالا چه خاکی به پرم بریزم؟
در این داستان اِوا می‌خواهد برای جشن عید آماده شود. آن‌قدر درگیر خوشحال‌کردن حیوانات دیگر می‌شود که فراموش میکند برای خانواده‌اش هدیه بگیرد. اما در جشن عید همه‌ی حیوان‌ها می‌آیند و از او تشکر می‌کنند و او پیش خانواده‌اش سربلند می‌شود.
یک خبرِ پَرپَر‌انگیز! تازگی‌ها یک هم‌کلاسی تازه به مدرسه‌مان آمده. اسمش هایلی پوش‌پوشی است. خیلی دلم می‌خواهد با او دوست شوم. ولی انگار هایلی از جغدهای باحال خوشش می‌آید. بیشتر دوست دارد با لوسی، بال‌بالی‌ترین دوستِ من، بپرد. نکند لوسی من را یادش برود؟
پوملو، فیل فیلسوفِ صورتی، هنوز خوب دنیا را ندیده بود. یک روز صبح دلش خواست ببیند دور و بَرش چه خبر است!
اولش افتاد توی قوریِ آشپزخانه! بعد هم لنگه‌جورابی را دید که توی اتاق افتاده بود.
پوملو نمی‌دانست جوراب چیست؟ فکر کرد یک تونل تنگ و کوتاه است!!! رفت توی تونل... بو میداد!!
پوملو فیل صورتیِ کنجکاو و متفاوتی بود. او گشت و گشت و با چیزهای ناشناخته‌ی زیادی آشنا شد.
اگر تو هم دوست داری با دنیای ناشناخته‌ها آشنا شوی، خرطومِ پوملو را بگیر و همراه او برو به دیدن ناشناخته‌ها...
جونده‌ها همدیگر را هل می‌دادند و کنار می‌زدند. وایسادم عقب. بله! من هم دوست داشتم جان عزیزم را بردارم و بزنم به چاک. ولی نمی‌خواستم زیر دست‌وپنجه‌ی جمعیت لِه شوم و کنسرو موش بیرون بیایم.همان لحظه پیرزنی که پنجه‌ی نوه‌اش را گرفته بود، با ناراحتی جیر زد: «الانه که گربه‌هه همه‌مون رو یه لقمه‌ی چپ کنه!» نوه‌ی کوچولویش جیر کشید: «بیا بریم مامان‌بزرگ.» ولی پیرزنِ بینوا از وحشت خشکش زده بود. فوری پنجه‌ی پیرزن را گرفتم و جیر زدم: «نگران نباشین بانو! همه‌چی درست می‌شه.» نوه‌اش را بغل کردم و هر دویشان ...
به «ماکاموشی»، جزیره‌ی جوندگان جسور، خوش آمدید!
من جرونیمو استیلتُن هستم. سردبیر پُرفروش‌ترین روزنامه‌ی جزیره ی ماکاموشی. ولی بیشتر دوست دارم داستان‌های ماجراجویانه بنویسم. کتاب‌های من توی ماکاموشی مثل توپ صدا می‌کنند و حسابی پُرفروش اند! از پنیر سوئیسیِ تازه تازه خوشمزه‌تر و از پنیر چدارِ کهنه تند‌و‌تیزترند. سبیل‌چسب و بامزه‌اند، خنده‌دار و فرا موش نشدنی. دهنتان را آب می‌اندازند، به سبیل‌هایم قسم!
نبردی سخت با اهریمنان در پیش است. باز هم ساموئل جانسون جوان به دردسر افتاده است؛ یک اهریمن خشمگین به دنبال انتقام از ساموئل است و می‌خواهد او و سگ وفادارش را به قلمروی تاریکی بکشاند، اما به‌چنگ‌آوردن ساموئل کار آسانی نیست...
ساموئل و بازول تنها ساکنان زمین نیستند که سر از جهان زیرزمینی درمی‌آورند. اگر فکر می‌کنید اهریمنان موجودات وحشتناکی هستند، کمی صبر کنید تا با اِلف‌های آقای مری‌وتر آشنا شوید...
کر کردم من هم بدم نمی‌آید زندگیِ تازه‌ای شروع کنم و خیلی خوب است که مرتب سرِ آدم داد نزنند. برای همین گفتم من هم از این به بعد دیگر هیچ‌وقت دردسر درست نمی‌کنم.
طبق فرمایش خانم پی‌پی، همه‌ی بچه‌ها عکس حیوان‌‌‌‌هایی را که می‌خواستند بکشند، با خودشان آورده بودند. همه به‌جز شایِن.
به هر صورت، کشیدن لاک‌پشت خیلی به‌نظرم سخت بود، حتی با داشتن عکسش. چون روی لاکش پُر از برآمدگی، چین و چروک، خط و لکه است. به‌خاطر همین، لاک‌پشت من کمی شبیه توپ فوتبال سوراخ شد.
داسی‌دایناسیِ سبزِ کوچولو می‌خواهد برف‌بازی کند و یک غولِ بزرگ برفی درست کند. اما برای برف‌بازی باید چه کارهایی کرد؟ داسی‌دایناسی در این داستان یاد میگیرد که در سرما چه‌جوری باید برف‌بازی کرد.
آماده باشید برای خوندن خنده‌دارترین، پُرشَر و شورترین و باحال‌ترین کتابی که تا حالا دیده‌اید.
وقت ملاقات با چهار سابقه‌دار رسیده...
«بیشتر شبیه یه سایه‌ی بزرگ و سیاه بود. تنها چیزی که تونستم واضح ببینم، دست‌هاش بود، دو تا دست اسکلتی و لاغر. داشتند با انگشت من رو نشون می‌دادن. یه چیزی هم ازشون چکه می‌کرد. یه چیزی شبیه... شبیه خون! خواستم فرار کنم که دست‌ها بالای سرم پیچ‌وتاب خوردن و انگار طلسم شده باشم، دیگه نتونستم تکون بخورم. همون‌جا سرِ جام میخکوب شدم. بعد یکی از دست‌ها مثل برق پرید جلو و گلوم رو گرفت. خیلی وحشتناک بود. همون لحظه رعدوبرقِ وحشتناکی زد و تونستم صورت ترسناک و رنگ‌پریده‌ش رو ببینم. خنده‌ش مو به تنم سیخ کرد....
درباره‌‌ی داسی دایناسی 8 (پارچ شیشه ای)
داسي‌دايناسي سبز کوچولو مي‌خواهد براي مرغابي چوبي زردش آب بياورد. يک پارچ شيشه‌اي آب خنک با دو تا ليوان. آيا داسي‌دايناسي مي‌تواند با پارچ شيشه‌اي هم مثل مرغابي چوبي بازي کند؟ اگر پارچ شيشه‌اي از دستش بيفتد و بشکند، داسي بايد چه کار کند؟
استن آخرین پشمکی را که به انگشتش چسبیده بود لیسید.
رز کولی گفت: «بهت می‌گم کی مشکلاتت تمام می‌شن.»
استن گفت: «از کجا می‌دونی من مشکل دارم؟»
ـ‌از چشمات فهمیدم. اسمت چیه، مرد جوان؟
استن گفت: «استن!»
ـ‌یه سکه بده استن!
بعد صدایش را آورد پایین و ادامه داد: «شجاع باش و بیا تو!»
استن از پله‌ی کاروان که بالا می‌رفت، برقی طلایی به چشمش خورد. برق ماهی‌های طلایی بود. همه در یک ردیف از قلاب آویزان بودند. سیزده تا ماهی طلایی ریزه‌میزه. هرکدام توی یک کیسه‌ی پلاستیک کوچولو زیر نور آفتاب شنا می‌کردند...
برای لحظه‌ای خیال کرد شاید آنچه دیده نوع دیگری از وقایع غیرمسلّمی است که صندوقچه می‌تواند به نمایش بگذارد و تا الان نشانش نداده بوده، نوعی توهم. اما می‌دانست این‌گونه نیست. خودش می‌توانست آینده را ببیند، خب آن دختر هم می‌توانست از دیوار عبور کند. آیا آن دختر هم مثل او صاحب چیزی بود، صاحب نوعی ابزار که به او چنین قدرتی میداد؟ آیا آن دختر هم به سرای پاسخ رفته بود؟ حتماً همین‌طور بود. حتماً به‌خاطر همین بود که دکترجریشو او را هم دنبال می‌کرد.
هِی بچه‌جون! دیگه وقتش شده که بریم پارک ژوراسیک!
چون قسمت هفتم سریال چهار سابقه‌دار اومده! بزن بریم!
یک روز که جنابِ تام رفت تا نامه‌ها را از صندوقِ‌پست دربیاورد،
پاکت‌نامه‌ی پُرزرق‌وبرقی دید. روی آن اسم آنجلا ثراگمورتون نوشته شده بود.
آنجلا که خانه را از بالا تا پایین حسابی تمیز کرده و برق انداخته بود، داشت روی مبل خستگی درمی‌کرد.
ولی این نامه‌ی مهمی بود و باید زود جوابش را میداد:
دعوتنامه‌ی ملکه برای مهمانی عصرانه‌ی قصر. به آنجلا اجازه داده بودند یک همراه هم با خود ببرد.
آنجلا به جنابِ تام یاد داد درست رفتار کند. به او می‌گفت:
«لقمه‌های کوچک بردار!»
«موقع جویدن دهانت را ببند!»
خیلی چیزها بود که جنابِ تام باید یاد می‌گرفت.
تام بیشتر از هر کاری حمام‌کردن را دوست داشت. توی حمام به این‌طرف و آن‌طرف آب می‌پاشید و شلوغ‌کاری راه می‌انداخت.ش
بعضی‌وقت‌ها تصمیم گرفتن خیلی راحت نیست. به‌خصوص وقت‌هایی که خواهر بداخلاقم دِلیا یک‌جور تهدیدآمیزی می‌آید سروقتم.
حرف نزن، کارت رو بکن!
مامان عزمش را جزم کرده کل خانه را مرتب کند. می‌گوید اگر نمی‌توانم تصمیم بگیرم چه چیزهایی را رد کنم بروند، خودش جایم تصمیم میگیرد. فاجعه می‌شود ها!
خوشبختانه آفتاب‌های لب‌بوم برای نجاتم سرمی‌رسند (بیشتر از یک بار هم)
تری می‌گوید: «مگه چیِ امروز مهمه؟»
می‌گویم: «من هم می‌خوام همین رو بهم بگی!»
تری لحظه‌ای فکر میکند و می‌گوید: «روز عوض‌کردن زیرپوشه؟» می‌گویم: «اون که هر روزه!»
می‌گوید: «روز شستن زیرپوشه؟»
ـ نه!
ـ روز زیرپوشت رو بذار روی کله‌ته؟
ـ همچین روزی نداریم!
تری می‌گوید: «آره، می دونم.» ریزریز می خندد.
ـ ولی اگه داشتیم باحال می شد، نه؟
اِیدا دختر یکی‌یک‌‌دانه‌ی لُرد گات شاعر سرشناسِ دوچرخه‌سوار خیلی هیجان‌زده است؛ این بار به‌خاطر برگزار‌شدن جشنواره‌ی موسیقی «گات قفل» در عمارت غمکده‌ی مخوف. قرار است از سراسر اروپا آهنگ‌سازان برجسته از راه برسند.
اگر قرار باشد یک‌نفر در خانواده‌ی ما معروف بشود، آن یک‌نفر من هستم، قبول داری؟
هر‌چه باشد من کسی هستم که توی برنامه‌ی نوآ و لیلی با ماهی تازه زده‌اند زیر گوشش! بعدش، یکهویی، آن‌ها راهی آمریکا می‌شوند تا فیلم بسازند و من را از برنامه‌شان می‌گذارند کنار!
البته مدی نقشه‌ی معرکه‌ای دارد تا من را ببرد توی مسیر سوپراستار شدن، اما فقط یک گرفتاری وجود دارد، یعنی دو تا... پدر و مادرم!
این کتاب ماجرای هیولاها، معما، یک جشنواره‌ی موسیقی، چیزهای گم‌شده، من، و مارکوس است (البته نه لزوماً به همین ترتیب)، و یک معلم کمکی خیلی سختگیر، ولی نگذارید این آخری از خواندن کتاب منصرف‌تان کند
سلام! من آگوس پيانولا هستم و اگر احياناً تا حالا افتخار آشنايی باهام را پيدا نکرده‌ايد، بايد خدمتتان عرض کنم که با چند تا هيولا زندگی می‌کنم. همه‌چيز داشت به خوبی و خوشی پيش می‌رفت، تا اينکه سروکله‌ی دکتر بروت خبيث و نقشه‌های بدجنسانه‌اش پيدا شد.
اين بار، يک دوره مسابقات بازی‌های روميزی ترتيب داده تا همه‌ی جايزه‌ها را، البته با دوز و کلک، مال خودش کند. باز خوب است که هيولاها را داريم تا جلوی دکتر بروت را بگيرند و نگذارند کاری از پيش ببرد.
در كلانتري مركزي، كارآگاه سيتو سرش را با دانش‌نامه‌ي كارآگاهان بزرگ گرم مي‌كند. سروان چين‌مي‌ادو هم با چشم‌هاي بسته مديتيشن مي‌كند. اما وقتي سر و كله‌ي فرمانده تروئنوس پيدا مي‌شود، آرامش و سكوت به هم می‌ریزد.- یالا راه بيفتيد و با اولين پرواز خودتان را برسانید به آفريقاي جنوبي. فقط دو روز مانده جام جهاني فوتبال شروع بشود، اما يك نفر جام را دزديده.- خُب اينكه چیزی نيست. چرا نمي‌روند يك جام ديگر جايش بخرند؟ توي مغازه‌ها که همه‌جور جام و ليوان و فنجان پيدا مي‌شود.- اين‌قدر خنگ‌بازي در نياور! چيز...
آقای فولرمن از تعجب خشکش زده که من را سر وقت توی کلاس می‌بیند.
می‌گوید: «چه غافل‌گیری قشنگی تام!»
و لبخند می‌زند.
(خیلی پیش نمی‌آید که آقای فولرمن لبخند بزند.)
بعد مارکوس برایم شکلک درمی‌آورد.
(خیلی پیش می‌آید که مارکوس شکلک دربیاورد.)
ولی امروز هیچ‌چیزی نمی‌تواند حالم را بد کند!
جز این دو تا کلمه: «درس ریاضی».
بعد اوضاع بدتر هم می‌شود...
«درس ریاضی
معلم: خانم ورثینگتن».
بدتر هم...
این کتاب شامل شعر سان سان ساندویچ به همراه نه شعر دیگر است که همگی از اشعار ناصر کشاورز و تصویرگری‌های ویدا کریمی هستند.همه‌ی شعرها و ترانه‌های جذاب موجود در این کتاب کودکان را با خوراکی‌های خوشمزه آشنا میکند.
لطفا ابتدا وارد شوید.
ورود به سیستمیک حساب کاربری رایگان برای ذخیره آیتم‌های محبوب ایجاد کنید.
ورود به سیستم
