اُتولین دو تا مجموعه داشت که تمامشان مال خودش بود. یکیاش مجموعهی کفشهای عجیب و غریب بود که حسابی بهش مینازید. هر وقت اُتولین یک جفت کفش میخرید، یک لنگهاش را میپوشید و آن یکی را میگذاشت توی کلکسیونش.
دختر خاندان گات 1 (و شبح موش)
کاوشگر قطب موهای کمپشت بیحالتش را صاف کرد و کلاه هلالیاش را دوباره روی سرش گذاشت.
«من رو یک ماه توی وان چسب خوابونده بود، با یک صاعقه جون گرفتم و زنده شدم.»
لبخندی زد و دندانهای سبز جلبکگرفتهاش نمایان شد.
با اِیدا آشنا شوید.
اِیدا همراه پدرش لُرد گات، یک عالمه خدمتکار و حداقل شش هفت تا شبح در عمارت غَمکدهی مخوف زندگی میکند، اما هیچ دوستی ندارد تا با هم سوراخسُنبههای خانهی بزرگ و خوفناکش را بگردند.
یک شب ورق برمیگردد و اِیدا با شبح موشی به اسم ایشمعیل آشنا میشود. دو تایی با هم راه میافتند تا معمای اتفاقهای عجیب عمارت غَمکدهی مخوف را حل کنند، و خیلی بیشتر از انتظار دستگیرشان میشود...
از همین نویسنده
اتولین و سسیلی غذای مخصوص لاکپشت را که آقای مانرو آورده بود، به لاکپشتها دادند. سسیلی داستان باحالی برای اتولین تعریف کرد. داستان دربارهی پسری بود با پاهای گنده. آنقدر گنده که ازشان برای سایهبان استفاده میکرد.
اُتولین براون و بهترین دوستش، آقای مانرو، معمولاً از هم جدا نمیشوند... اما آقای مانرو مخفیانه رفته است نروژ تا ترول پشمالوی خیلی پاگندهی دندان کج و معوجی را پیدا کند. اُتولین با زیردریایی، هواپیمای دریایی و حتی قایق میرود دنبالش تا قبل از اینکه آقای مانرو تک و تنها با ترول ترسناک تروندهایم رودررو شود او را پیدا کند.
اُتولین براون و بهترین دوستش، آقای مانرو، مهمانی شام میدهند...
تمام دوستان قدیمیشان و چند مهمان جدید قرار است بیایند. روباه بنفش مرموز، مهمان ویژهی آنهاست و کلی داستان سرگرم کننده دارد که تعریف کند.
وقتی روباه بنفش از اُتولین و آقای مانرو برای گشتوگذاری شبانه توی شهر بزرگ دعوت میکند، چطوری میتوانند قبول نکنند؟
معلمسرخانه با خودش خندید، بعد گفت: «فکر کنم برای امشب تمرین شمشیربازی بسّه. فردا دم غروب میبینمت. خوب بخوابی عزیزم.» رَدایش را دور شانهاش بالا کشید، بعد دستهایش را بالای سرش برد و چرخی زد و خودش را تبدیل کرد به خفاشی بزرگ.
ایدا معلمسرخانهاش را تماشا کرد که مقابل ماه که هنوز کامل نبود بال زد، و بعد شیرجه زد و توی بالاترین پنجرهی گنبدِ بزرگِ عمارت غمکدهی مخوف ناپدید شد.
محترمترین نویسندههای جهان میآیند تا سگهای نازپروردهشان را در نمایش سگهای ادیبِ عمارت غمکدهی مخوف به رخ بکشند. اما اتفاق عجیبی در عمارت غمکدهی مخوف در حال وقوع است؛ رد پنجههای اسرارآمیز، زوزههای شبانه و کفشهایی که بهطرز مشکوکی جویده شده بودند. آیا اِیدا میتواند تا ماه کامل نشده، از ماجرا سر دربیاورد؟
اِیدا دختر یکییکدانهی لُرد گات شاعر سرشناسِ دوچرخهسوار خیلی هیجانزده است؛ این بار بهخاطر برگزارشدن جشنوارهی موسیقی «گات قفل» در عمارت غمکدهی مخوف. قرار است از سراسر اروپا آهنگسازان برجسته از راه برسند.
سایر کتاب های همین ناشر
داسی دایناسی 2 (پارک دایناسوری)
داسیدایناسیِ سبزِ کوچولو به پارک میرود. اما با تاب و سرسره و چرخوفلک چهجوری باید بازی کرد؟ آیا داسیدایناسیِ کوچولو بلد است با آنها بازی کند؟ داسیدایناسی در این داستان یاد میگیرد که چطور در پارک با تاب و سرسره و چرخوفلک بازی کند.
اندی و تری خانه درختی سیزدهطبقهی باحالشان را بیستوشش طبقه کردهاند. پیست ماشینبرقی اضافه کردهاند، مسیر اسکیت با یک گودال کروکودیل زیرش، استادیوم گِلبازی، اتاقک ضد جاذبه، دریاچهی یخی برای پاتیناژ با پنگوئنهای پاتیناژکار واقعی و کلی طبقهی باحال دیگر.
طبق فرمایش خانم پیپی، همهی بچهها عکس حیوانهایی را که میخواستند بکشند، با خودشان آورده بودند. همه بهجز شایِن.
به هر صورت، کشیدن لاکپشت خیلی بهنظرم سخت بود، حتی با داشتن عکسش. چون روی لاکش پُر از برآمدگی، چین و چروک، خط و لکه است. بهخاطر همین، لاکپشت من کمی شبیه توپ فوتبال سوراخ شد.
بفرمایید!
این هم از قسمت ششم سریال چهار سابقهدار!
یعنی این آخرِ ماجراست؟ کسی چه میدونه؟ شاید هم باشه! فکر میکنی اصلاً این قسمت خندهدار هست؟
شک نکنید که از خنده منفجر میشید! میتِرِکید!
یاغی شن ها 3 (قهرمان در سقوط) یک مجموعهی پرماجرا و باحال دیگریست که شاید کمابیش بتواند با احضارگر رقابت کند. هرچند به آن اندازه موجودات عجیب ندارد اما خالی از شگفتی نیست. فضایی هزارویکشب طور، پر از توطئه و غافلگیری و کمی رومانتیک. "امانی" میخواهد هر طور که شده شهر پر از شن و فقر خودش را رها کرده و به دنبال رویاهای خودش سر به بیابان بگذارد.
کیویاتکوفسکی عاشق سردرآوردن از اسرار و معماهاست و ولکن ماجرا هم نیست. او خودش را کارآگاه خصوصی درجهیک میداند، همردیف شرلوک هولمز و مایکل بلومکوئیست و مجانی هم کار نمیکند.
کیویاتکوفسکی را دزدیدهاند! آدمربایان ریخت اجقوجقی دارند؛ هم نقاب به صورتشان زدهاند و هم کلهی همهشان کچل و آبی است. البته اوضاع بدتر از این هم میشود؛ آدمرباها دستبهکار میشوند و مدل موهای او را هم عوض میکنند. بعدش هم بدون یک کلمه حرف، او را دوباره چشمبسته توی کوچه ول میکنند. حالا ریختش شده عینِهو امپراتور شترمرغ کلهآبی!
کریمخسته یک آدم است که قبلترها که شهر ما هنوز شهر نشده بود، به گاوها آمپول میزد تا سرما نخورند. اما همهی گاوها سرما خوردند و آنقدر آب از چشم و دماغشان آمد که مُردند. اما بعد از اینکه اینجا شهر شد و همهی گاوها مردند، کریمخسته تصمیم گرفت شغلش را عوض کند. برای همین آمپول نجاتبخشش را کنار گذاشت. بعد از توی کوچه یک سوراخ بزرگ روی دیوار خانهاش در آورد و یک پنجرهی آهنی زنگزده توی دیوار کار گذاشت. چون سوراخ را کج کنده بود، پنجره آهنی هم کج شده بود. یک تابلو هم بالای آن زد و با خط درشت رویش...
ترولک از خواب بیدار شد و بیآنکه بداند کجاست، مدتی به سقف خیره ماند. او صد روز و صد شب را در خواب گذرانده بود و اکنون رؤیاها دوروبرش پرسه میزدند و با جار و جنجال او را به دنیای خواب باز میخواندند. اما همینکه چرخید تا خودش را در حالتِ راحتی قرار دهد، چیزی دید که رؤیاها پاک از سرش پریدند، خواب هم همینطور. شامهزاد توی تختش نبود! نه خودش بود، نه کلاهش! ترولک گفت: «باید بفهمم چه خبر شده.» رفت طرف پنجره و بیرون را نگاه کرد. مثل روز روشن بود که شامهزاد از نردبان طنابی استفاده کرده بود. ترولک...ش
...اندی میگوید: «من هم همینطور. شرط میبندم الان خیلی باهوشترتر از تواَم!»تری میگوید: «حرفش رو هم نزن! من یه میلیارد میلیون برابر باهوشترتر از توام!»اندی میگوید: «عمراً! چون من یه تریلیارد میلیارد میلیون برابر باهوشترتر از توام!»تری میگوید: «نهخیر. نیستی! من یه ییلیون زیلیون ویلیون تریلیون... (خمیازه) اسپیلیون کوییلیون فریلیون... (خمیازه، خمیازه) بیلیون میلیون... (خمیازه، خمیازه، خمیازه) خریلیپونففففففففففففف...»آلیس میگوید: «نگاه! تری وسط حرفزدن خوابش برد!»آلبرت میگوید: «اندی هم ...
در بخش پروندههای عجیب، مرموز و خیلی سخت، آرامش حکمفرماست. کارآگاه سیتو دانشنامهی کارآگاههای بزرگ را میخواند که در آن عجیبترین پروندههای مشهورترین کارآگاهها را نوشتهاند. یک روز هم کسی داستانهای کارآگاه سیتو را در این کتاب مینویسد.
سروان چینمیادو با یک جورچین چینی ور میرود.
- کارآگاه! میخواهی توی چفت کردن تکههای این جورچین کمکم کنی؟
- نه، ممنون. الان فقط میخواهم دندانهایم را روی یک املت سیبزمینی چفت کنم.
اما در کلانتری مرکزی، آرامش هیچوقت خیلی طول نمیکشد.
میخورم فقط، Oil و گازوئیل
راه میروم، با چهار Wheel
Car هستم از، جنس آهنم
من به جای حرف، بوق میزنم...
در مجموعه کتابهای «انگلارسی» کودک با خواندن و شنیدن شعرهای دلنشین و جذاب، با زبان انگلیسی آشنا میشود و کلمههای زیادی یاد میگیرد. با این مجموعه، کودک هم از شعر خواندن لذت میبرد و هم شوق یادگیری زبان انگلیسی در او بیدار میشود.
ساکت شد و انگشتش را کرد توی دماغش. بعد دنبال حرفش را گرفت: «نه داداش! اصلاً و ابداً مثل من نیست. دنبال هیجان و این چیزها هم نیست. نه از کوسهگیری خوشش میآد، نه با صخرهنوردی حال میکنه. بُزدلموشیه واسه خودش! آره، خیلی ضدّحاله. خودت که اینجور موشها رو میشناسی. از همین مسافرتهای پَکوپیرزنی واسهش خوبه. تهِ تهِ خطرش این باشه که پشمهاش آفتابسوخته شه. ها! ها! ولی خیلی خَرپولهها! نگران مایهتیله نباش. پولش از پارو بالا میره!»
یکهو دیدمش. آنجا بود. از کولهپشتیام آمده بود بیرون و به بدنش کشوقوس میداد و خودش را میتکاند تا از شرّ گردوخاکی که پوشانده بودش، خلاص شود. باورم نمیشد! چی بود؟ آدمفضایی؟ جن؟ یا... هیولا؟ نمیدانستم چه بگویم، ولی از بس حیرت کرده بودم، نمیتوانستم دهانم را ببندم.
ـ چهات شده بچهجان؟ چرا اینجوری نگاهم میکنی؟ کتاب داری؟ کجاست؟ چند تا داری؟ بخوانیم؟ اسم من پَتیپَن است، ولی دوستهایم بهم میگویند آقای پتیپن. هیولای کتابم. اسم تو چیست؟
ـ ها... آ... آ... آ... آگوس پیانولا!
تری میگوید: «مگه چیِ امروز مهمه؟»
میگویم: «من هم میخوام همین رو بهم بگی!»
تری لحظهای فکر میکند و میگوید: «روز عوضکردن زیرپوشه؟» میگویم: «اون که هر روزه!»
میگوید: «روز شستن زیرپوشه؟»
ـ نه!
ـ روز زیرپوشت رو بذار روی کلهته؟
ـ همچین روزی نداریم!
تری میگوید: «آره، می دونم.» ریزریز می خندد.
ـ ولی اگه داشتیم باحال می شد، نه؟
تا آمدیم کیک بخوریم، مامانبزرگ گفت که اول من و دوقلوها برایش کمی ساز بزنیم. قبل از زدن دوباره کمی دلشوره گرفتم چون هر وقت فلوت میزنم، اتفاق عجیبوغریبی میافتد. ژاکوب گفت که آهنگ دزدان دریایی کارائیب را بزنیم. اول من شروع کردم به فوتکردن توی فلوتم. چون فکر کردم وقتی دوقلوها شروع کنند به زدن، بههرحال کسی هیچ صدای دیگری را نمیشنود. و همین هم شد. سیمون آنقدر محکم زد روی طبلش که دستهاش شکست. و شیپور ژاکوب هم صدای فیلی را میداد که در حال جانکَندن بود.
۱. میتوانید از این کتاب برای دررفتن از کارهای حوصلهسَربَری مثلِ ناخنگرفتن استفاده کنید.
۲. همین که این کتاب را دست بگیرید، بهنظر میآید مشغولِ کاری هستید.
۳. اگر مشغولِ خواندنش باشید، احتمالِ اینکه پدر و مادر و معلمها مزاحمتان بشوند، کمتر است. (این واقعیت اثبات شده.)
۴. وانمود کنید خواندنِ کتابه جزوِ مشقهای مدرسهتان است، حتی اگر نیست.
و ...
تاریخ مستطاب کفش
آلاستار قرمز، کتانی سفید، گیوه، کفش پاشنهدار،
گالش، صندل، چکمه...
یک دنیا قصه پشت هر کدام از این کفشها هست.
باورتان نمیشود چقدر از پا گذاشتن توی این مدرسه چندشم میشود. مخصوصاً روزهای دوشنبه. برای اینکه به خودم حال بدهم، آهنگ کریسمس مبارک را با سوت میزنم یا از اینجور کارهای مسخره.
بعد به کلاس درس ثابتمان میروم و آنجاست که باز با قیافهی وُرمولد پیر روبهرو میشوم. همین که چشمش به من میافتد، لبش عین یک ساندویچ بیات چروک میافتد. آخر چرا من نباید یک معلم شادتر و باحالتر داشته باشم؟ یکی مثل جک، قاتل زنجیرهای!
نوروز به هوش آمد. تمام وجودش درد داشت. دست چپش غرق خون بود و احساس کرد چند دندهاش شکسته است. جلوی خونریزی را گرفت. آرام بلند شد و آخرین پرش به عقبِ گل را دید. شیوهی مبارزهاش برایش آشنا بود.گل پارچهای سفید به محل زخم بست و اژدها دوباره گمش کرد. گل کمان کشید. اینبار کمی بالاتر از چشم را نشانه گرفت. زه را کشید و صدای جیرجیر چوب دوباره بلند شد. نفس عمیقی کشید. به موی سیاه یاسمینبانو فکر کرد، به گونههای سفید قیصر که همیشه از شرم و خشم سرخ میشد و به نوروز وقتی که سبیلهایش را ریزریز به دند...
دربارهی داسی دایناسی 14 (داسی ماهی)
جونمي دريا دريا! داريم ميايم پيش تو بگو آماده باشن موجاي فيشفيشِ تو بابيناسور يک خبر خوب براي داسي دايناسي دارد. چه خبري؟ درست حدس زدي! آنها قرار است براي تعطيلات به کنار دريا بروند.
سمک سرش را برای آتشک خم کرد و رو به خورشید که جلوی پایش دوزانو نشسته بود، دست دراز کرد. خورشید دست سمک را فشرد و برخاست. سمک گفت: «با تو پیمان مردانگی و وفاداری میبندم. بدون این قویترین عهدیه که عیار با مرد دیگهای میبنده. تا تو و مهپری رو به هم نرسونم، دست برنمیدارم.»خورشید دست روی قبضهی شمشیر گوهرنشانش گذاشت و بلند گفت: «پس به شروانه و مهران و فغفور حمله میکنیم و تا آخرین قطرهی خون …»– کجا با این شتاب شاهزاده؟ اگر میخواهی به شهدخت برسی باید اینجا قوی باشه.سمک به شقیقهاش اشاره کرد....
وقتی صدای پای نگهبان به حد کافی نزدیک شد، گفت: «سوپی رو که ازتون خواستم، برام آوردین؟» بعد به نگهبان یادآوری کرد: «من به خمیر نون حساسیت دارم.» البته دروغ میگفت. «و میوه هم بهم نمیسازه!» صدای غرولند بلندی از راهرو شنید و بعد نگهبان گفت: «عقب وایسا دخترهی نادون!» زانو زد تا دریچهی پایینِ در را باز کند و...
درست همانروزی که پدر ترولک ساختنِ پل زیبای رودخانه را به پایان رساند، بوبو با آن اندام ظریفش موفق به کشفی تازه و عجیب شد. توانست راه جدیدی پیدا کند! راهی که یکراست میرفت میان جنگلِ انبوه و پُرسایه. بوبو چند دقیقهای سرِ جا ایستاد و به راه چشم دوخت.با خودش فکر کرد: «حتماً باید دربارهی این راه با ترولک حرف بزنم. اونوقت دوتایی میریم و امتحانش میکنیم. من که خودم تنهایی جرأتش رو ندارم.» دو تکهچوب را ضربدری روی هم چید و گذاشت اول جاده. این چوبها نشانه بودند. برای اینکه دوباره بتواند جادهی ..
مرتب نگهداشتن اتاق از خیلی از مشکلات جلوگیری میکند. اگر پدر و مادری وارد اتاقی بشوند و ببینند همهچیز مرتب و منظم است، اصولاً شک نمیکنند. خب البته پدر و مادرهایی هم هستند، مثل مال من، که همیشه یک چیزی پیدا میکنند.