هزار سال است خاکستر میبارد و هیچ گلی شکوفه نمیزند. هزار سال است اسکاها با تیرهروزی به بردگی کشیده میشوند. هزار سال است که لرد فرمانروا قدرت مطلق را در دست دارد؛ فرمانروایی شکستناپذیر که نهایت وحشت را حاکم کردهاست. امید مدتهاست از دست رفته و حتی خاطرهای هم از آن باقی نماندهاست؛ درست در همین موقع، نیمهاسکایی ترسو و دلشکسته، امید را در جهنمیترین زندان لرد فرمانروا پیدا میکند. کِلسیر «برانگیخته» میشود و قدرتهای یک مِهزاد را مییابد. او دزدی است با خصلت رهبری ذاتی و اکنون هدفی جز شکست لرد فرمانروا ندارد. کلسیر رؤیایش را برملا میسازد؛ سرنگونی معبود ظالم.
نینجای عصبانی
نینجای عصبانی تندتند از کوره درمیرفت. کافی بود خواهرش طنابش را بیاجازه بردارد یا توی بازی ببازد. اما خوشبختانه او همیشه یک نینجای عصبانی نماند و تونست عصبانیتش را کنترل کند. چطوری؟ توی این کتاب از سیر تا پیاز قصهی نینجای عصبانی را می توانی بخوانی.
نینجای عصبانی تندتند از کوره درمیرفت. کافی بود خواهرش طنابش را بیاجازه بردارد یا توی بازی ببازد. اما خوشبختانه او همیشه یک نینجای عصبانی نماند و تونست عصبانیتش را کنترل کند. چطوری؟ توی این کتاب از سیر تا پیاز قصهی نینجای عصبانی را می توانی بخوانی.
سایر کتاب های همین ناشر
چهار سابقه دار دنیا را از دست هیولای مارمالاد نجات دادند و همه غرق در جشن و شادی هستن به جز آقای مار.
اون اصلا حوصلهی این بزن و بکوب رو نداره ! اما… !!!
نه ! نه ! اون خیلی قوی شده و فکرهایی شومی توی سرشه ! میخواد دوازه رو باز کنه !
یک بازی کارتی با سبک نقش مخفی است که بازیکنان در رقابت با یکدیگر، تلاش میکنند تا با ساخت جذابترین و بهترین شهر به بهترین حکمران در قلمرو پادشاهی تبدیل شوند. در هر دورِ بازی، هر بازیکن یک نقش را انتخاب میکند تا از قابلیت ویژهی آن نقش در طول آن دور از بازی استفاده کند. هر بازیکن، ساخت و ساز شهر خود را با بازی کردن کارت سازهای که در دست دارد، پیش میبرد. در انتهای بازی امتیازی هم ارزش با هزینهی آن کارت به دست میآورد. زمانی که یک بازیکن بتواند هفتمین سازه را در شهرش بسازد بازی به پایان میرسد. بازیکنی که بیشترین امتیاز را کسب کرده، به عنوان برندهی بازی و بهترین حکمران قلمرو شناخته میشود.در هر دور از بازی، هر بازیکن یک نقش را انتخاب میکند تا از قابلیت ویژه آن نقش در طول آن دور استفاده کند. هر بازیکن ساخت و ساز شهر خود را با بازی کردن کارت سازهای که در دست دارد، پیش میبرد، و در انتهای بازی امتیازی هم ارزش با هزینه آن کارت را بدست میآورد.
وقتی نخودی داشت تخممرغ آپپزش را با نانریزه میخورد، مامان یکدفعه به بابا گفت: «تصمیم گرفتهام توی کتابکودیل بخشی برای کتابهای دستدوم راه بیندازم!»
پدرم لبخند زد، نخودی مثل اینکه تازه خبر خوبی بهش داده باشند، دست زد و من مثل سنگ خشکم زد.
توضیح اول: نخودی برادر من است. پیداست که اسم واقعیاش این نیست؛ ولی از بچگی گردالو و چروکیده بود و من اینجوری صداش کردم. خیلیها هستند که بهخیالشان اسم واقعیاش یک راز است…
یدانم بیشتر اوقات دیهگو خودش مقصر است. بس که هربار سرش جایی گرم است و دائم شیطنت میکند. اما وقتی خشم فریدا را میبینم و احساس میکنم با این خشم میتواند دودمان دیهگو را به باد بدهد، مجبور میشوم برای نجات جان آن مرد بیچاره از دروغ مایه بگذارم. مرد بیچارهای که اصلا نباید دلت برایش بسوزد. فریدا از او هم بدتر است و برای او که اصلا نباید دلت بسوزد. حتی وقتهایی که روی صورت نقاشیهایش قطرههای درشت اشک را نقاشی میکند، انگار دارد توی صورتت داد میزند: « حق نداری برای من دلسوزی کنی! فقط میت...
آذرداد هم در میانهی این آشوب زندگی میکند. او آخرین انسانِ «هیولا» است. در درهسار، گاهی انسانها یا حیوانهایی به دنیا میآیند که رنگِ پوست یا موهایشان متفاوت است و مردمِ درهسار آنها را هیولا مینامند. هیولاها میتوانند ذهنِ دیگران را در اختیار بگیرند.
بازی فکری کهن دژ ترکیب ظریفی است از سبک بازی های نقش مخفی و شهرسازی. اولین بار Bruno Faidutti ، طراح باسابقهی عرصهی بازیهای رومیزی، در سال 2000 این بازی را طراحی و تولید کرد. این بازی از همان ابتدا با استقبال زیادی در سراسر دنیا روبهرو شد.
این که با بابا داخل ماشین گیر بیفتم چیز گندی است، چیزی که اصلا دلم نمیخواهد. در مورد من فکر بد نکنید. من عاشق بابا هستم، ولی بابا همیشهی خدا منتظر همچین فرصتی است تا برای من سخنرانی کند و هیچ راه فراری هم نیست. مثل خانه نمیتوانم به بهانهی تمیز کردن اتاقم جیم شوم و این طوری میشود که در یک تلهی حسابی میافتم.
دربارهی داسی دایناسی 13 (گرگیناسور)
يه حيووني ميخوام که نباشه اسباببازي بياد توي اتاقم با من بشه همبازي داسيدايناسيِ سبزِ کوچولو از اسباببازيهايش خسته شده است. او فکر ميکند اسباببازيهايش تکراري هستند و جان ندارند. براي همين پايش را ميکند توي يک کفش که بابيناسور و ماميدايناسي برايش يک حيوان خانگي بياورند. آن هم چي؟ يک سگ به اسم گرگيناسور.
داستانی مملو از عشق و ایمان که با ظرافتی بینظیر و تاثیرگذار نوشته شده است. کتابی است بینهایت ژرف و همهی گروههای سنی از خواندن آن لذت میبرند.
در كلانتري مركزي، كارآگاه سيتو سرش را با دانشنامهي كارآگاهان بزرگ گرم ميكند. سروان چينميادو هم با چشمهاي بسته مديتيشن ميكند. اما وقتي سر و كلهي فرمانده تروئنوس پيدا ميشود، آرامش و سكوت به هم میریزد.- یالا راه بيفتيد و با اولين پرواز خودتان را برسانید به آفريقاي جنوبي. فقط دو روز مانده جام جهاني فوتبال شروع بشود، اما يك نفر جام را دزديده.- خُب اينكه چیزی نيست. چرا نميروند يك جام ديگر جايش بخرند؟ توي مغازهها که همهجور جام و ليوان و فنجان پيدا ميشود.- اينقدر خنگبازي در نياور! چيز...
شبی مهآلود از شبهای اکتبر بود. آخ! ... کاشکی توی سوراخ موش گرمونرم خودم بودم. آنوقت با کتابی خواندنی و یک لیوان چِدار گرم خلوت میکردم. مطمئنم شب خوبی از کار در میآمد.
ولی آن شب خانه نبودم. کاش توی بولینگ یابختویا اقبال مشغول بازی بودم یا توی رستوران محبوب فرانسویام، جیرجیرباشی شام خوشمزهای نوشِ جان میکردم. ولی نه. آن شب از تمام موشهایی که میشناختم دور بودم. بله ... وسط یک جنگل تاریک گیر کرده بودم! میخواهید بدانید چرا؟
بگذارید بگویم ...
اولین زنگ تفریح سال، وقت جوابدادن به خیلی از سؤالهاست:
کی باحالترین شلوارجین را پوشیده؟ (توی مدرسه لباس یکشکل نمیپوشیم.)
کی آلبوم کامل عکسبرگردانهای لیگ فوتبال را دارد؟ (امسال هیچکس.)
کی تابستان را باحالتر از همه گذرانده؟ (قبلاً همیشه تونی بود، ولی امسال نتوانسته بود هیچ سفر هیجانانگیزی برود، چون اوضاع کارخانهی چیپس پدرش خوب نبود و داشت میبست.)
ولی امسال هیچکدام از اینها اهمیتی نداشت.
امسال فقط دربارهی یک چیز صحبت میکردیم. دانشآموز تازهوارد، وائو.
سلام. اسم من «اندی» است.
این هم «تری»، دوستم است.
ما توی یک درخت زندگی میکنیم.
خب، منظورم از درخت، یک خانهدرختی است. تازه وقتی میگویم خانهدرختی، منظورم یکی از آن قدیمیهایش نیست. یک 65 طبقهاش است!
(خانهدرختی ما قبلا 52 طبقه بود ولی ما 13 طبقهی دیگر رویش ساختیم.)
خب، معطل چی هستید؟
بپرید بالا!
طوطیداشتن خیلی خوب است، ولی متأسفانه مدلِ هانیبال خاص است. به این مدل طوطیها میگویند کوکاتیل، فکر کنم بهخاطر اینکه مریض هستند. حتماً هانیبال خیلی درد دارد که مدام جیغ میکشد. آن وقتهایی هم که جیغ نمیکشد، دارد گاز میگیرد.
بفرمایید!
این هم جلد چهارم چهار سابقهدار!
اونقدر میخندی که اشک از چشمت دربیاد!
اونقدر میخندی که رودهبُر شی! (اصلاً هم مهم نیست کدوم یکی رو انتخاب میکنی؟ رودهبُرشدن یا چشمهای اشکی!)
فقط چهار سابقهدار رو در حملهی گامبیها از دست نده!
مادر با احتیاط خَم شد و زیرِ تخت را نگاه کرد. دخترِ دیگری شبیه مهتاب زیر تخت دراز کشیده بود و وحشتزده جیغ میکشید.
مادر خشکش زد. چند بار زیر تخت و روی تخت را نگاه کرد. نمیدانست چهکار کند. گیج شده بود. دو تا مهتاب توی اتاق بودند که با هم مو نمیزدند. گیج و منگ بلند شد و ایستاد. ناگهان چشمش به زنی شبیه خودش افتاد که آنطرف تخت روبهرویش ایستاده بود و با چشمانی مضطرب او را نگاه میکرد.
در بازی هیجان انگیز پایاپای، بازیکنان در نقش تاجرانی قهار هستند که در یک بازار شلوغ و پر سر و صدا به دنبال کالای مورد نیاز خود میگردند. بازیکنان باید بدون در نظر گرفتن نوبت، به دنبال یک معاملهی پایاپای با دیگر تجار، مدام کالای مورد نیاز خود را اعلام و نهایتا با جا به جا کردن کارتهای دستشان با کارتهای دیگر بازیکنان، تمام کارتهای یک محصول را جمعآوری کنند. محصولاتی مانند انار، پسته، زعفران، فرش و.... با اتکا به قدرت ذهن خوانی و توانایی مدیریت کارتهای خود میتوانید در این بازی برنده شوید. همچنین با اضافه شدن کارتهای امینالتجار و داروغه نیز میتوان به اشکال دیگری پایاپای را بازی کرد.
One, Two، شال و کلاه من کو؟
Three, Four، کوچه شد از برف، پُر
Five, Six, Seven, Eight، بریم رو برفها اسکیت
?Are you ready، .Yes, I am
در مجموعه کتابهای «انگلارسی» کودک با خواندن و شنیدن شعرهای دلنشین و جذاب، با زبان انگلیسی آشنا میشود و کلمههای زیادی یاد میگیرد. با این مجموعه، کودک هم از شعر خواندن لذت میبرد و هم شوق یادگیری زبان انگلیسی در او بیدار میشود.
«جرقه» شجاع، باهوش و خیلی تَروفِرز است و دوست دارد سگِ پلیس شود. ولی جرقّه شبیه سگهای پلیس نیست. خانوادهاش سگهای عروسکی و خانگی هستند و هیچکدام تا حالا همچین شغلهایی نداشتهاند. اما جرقّه عاشق ماجراجویی است و تصمیم گرفته در آزمون سگِ پلیس کلانتری شهر آفتابگردان شرکت کند.
استش این روزها مامان و بابا خیلی کم با من حرف میزنند. شدهاند یک مامان و بابای ایدهآل!
کلاً یک جورِ باورنکردنی حالشان خوب است.
یعنی میتوانم ریسک کنم و دربارهی چرتِ توی کلاسم، چیزی بهشان بگویم؟ یعنی میشود آنقدر درگیر اولین روزِ کاریِ بابا باشند که اصلاً نفهمند چی به چی است؟
یا اینکه این قضیه برشان میگرداند به حالت قبل؟
فقط یک نفر میداند که الان باید چهکار کنم: مدی!
اینهمه برف یعنی مدرسه تعطیل. بله! حیف که مجبورم روزم را با مارکوس بگذرانم (که خیلی روی اعصاب است).بهنظر عموکِوین فکرِ خوبی است که به مناسبت پنجاهمین سالگرد ازدواج آفتابهای لببوم یک عکس خانوادگی بگیریم. (من که فکر میکنم اسمِ چنینچیزی را نمیشود گذاشت هدیه).دِلیا هم خیلی مشتاق عکس خانوادگی نیست.بداخلاق شده (یعنی قیافهاش هیچ تغییری نکرده دیگر).
عُق!عکس خانوادگی نه!
فرمانده به سمت ژولیوس خم شد و هوار زد: «چه گندکاری وحشتناکی توی ساحل زیبای ما راه انداختهاین!»
ژولیوس گفت: «ببینین من بابت ساحلتون متأسفم، ولی ما تصادفی از اینجا سردرآوردیم. ما کشتیشکستهایم!»
فرمانده سرفه کرد و ژولیوس را روی زمین هل داد. «هه! چه داستان قشنگی! شما جاسوسین و ما اینجا توی مصر همهی جاسوسها رو میکشیم!»
سالها پیش، آن وقتها که ریشهایم هنوز سپید نشده بود، حتی میتوانم بگویم سیاه هم نبود یا البته درست بگویم اصلاً ریش نداشتم، از پدرم پرسیدم: «بابا! این عشق که میگن چیه؟» پدرم گفت: «این غلطها به تو نیومده فرزند دلبندم! تو باید دَرست رو بخونی.» پنج سال بعد که هفت سالم بود و سواد خواندن و نوشتن مختصری آموختم، تصمیم گرفتم به جای درس خواندن بروم و عاشق شوم. اما قبل از عاشق شدن لازم بود با تحقیق در داستانهای موجود معنای واقعی عشق را دریابم. اولین داستانی که نظرم را جلب کرد، داستان ویس و رامین بود...