شصت افسانه خواندنی ایرانی

یکی بود، یکی نبود. روزی روزگاری، پادشاهی بود که دختری داشت از گل قشنگ تر. باهوش و با هنر. از راه دور و نزدیک، از این ولایت از آن ولایت، برای او خواستگارها می آمدند و دست خالی برمی گشتند. دختر، هیچ کدامشان را نمی پسندید، چون شوهری می خواست که دانشمند و باسواد باشد. علم و دانش و فهم او خیلی زیاد باشد.

یک روز مادر و پسری به قصر آمدند و چند روزی مهمان آن ها شدند. اسم پسر بوعلی بود. بوعلی، یک دانه پسر بود. در علم و دانش از همه سر بود.

دختر پادشاه گفت: «اگر تو از همه داناتری، باید نیست در جهان را برایم بیاوری.»