آمادگی در برابر توهین ها. منظورم از توهین مسخره کردن نیست. منظورم پذیرش این نکته است که کسی که هستید را همه به راحتی قبول یا تایید نمی کنند، از جمله نزدیک ترین افراد زندگی تان. اگر شما هم مردم دوست هستید، همان طور که من قبلا بودم، این کار برایتان سخت می شود چون با خودتان فکر می کنید به سبب آنکه من مردم را دوست دارم پس آنها هم همیشه من را دوست دارند. بنابراین تصمیم گرفتم اخلاقم را عوض کنم و دیگر به اینکه مردم چه فکری درباره ام می کنند اهمیت ندهم. روی بهتر بودن تمرکز کردم، نسخه ای دوست داشتنی تر از خودم و اینکه بقیه کسی را که هستم تایید می کنند یا نه اصلا برایم مهم نبود.
تختخوابت را مرتب کن
اگر می خواهید زندگی تان و شاید جهان را تغییردهید، از مرتب کردن تختخوابتان شروع کنید و از کسی که بتواند تو پارو زدن به شما کمک کند یاری بگیرید، به تنهایی از پس آن برنمی آیید. زندگی یک جدال است و همواره زمینه های شکست وجود دارد ولی کسانی که با ترس از شکست با سختی یا دردسر زندگی می کنند هرگز به ظرفیت های واقعی خود دست نمی یابند. بدون غلبه بر محدودیت ها؛ بدون سر خوردن با سر به سمت موانع، بدون نشان دادن جسارت زیاد، هرگز نمی فهمید که واقعا چه چیزی در زندگی تان امکان پذیر است.
امید قدرتمند ترین نیرو در گیتی ست. با امید میتوانیم ملت ها را به سوی تعالی سوق دهیم. با امید می توانیم تسلای خاطر دردکشیده ها باشیم. با امید می توان درد ضایعات تحمل ناپذیر را آسان ساخت. گاهی اوقات تنها به یک نفر برای تغییر نیاز است. همگی ما روزی خودمان را تا خرخره در گل می بینیم. این همان زمانی ست که باید با صدای بلند آواز بخوانیم، لبخند بزنیم، اطرافیانمان را بلند کنیم و به آن ها امید دهیم که فردایی بهتر در راه است.
اگر می خواهید زندگی تان و شاید جهان را تغییردهید، از مرتب کردن تختخوابتان شروع کنید و از کسی که بتواند تو پارو زدن به شما کمک کند یاری بگیرید، به تنهایی از پس آن برنمی آیید. زندگی یک جدال است و همواره زمینه های شکست وجود دارد ولی کسانی که با ترس از شکست با سختی یا دردسر زندگی می کنند هرگز به ظرفیت های واقعی خود دست نمی یابند. بدون غلبه بر محدودیت ها؛ بدون سر خوردن با سر به سمت موانع، بدون نشان دادن جسارت زیاد، هرگز نمی فهمید که واقعا چه چیزی در زندگی تان امکان پذیر است.
امید قدرتمند ترین نیرو در گیتی ست. با امید میتوانیم ملت ها را به سوی تعالی سوق دهیم. با امید می توانیم تسلای خاطر دردکشیده ها باشیم. با امید می توان درد ضایعات تحمل ناپذیر را آسان ساخت. گاهی اوقات تنها به یک نفر برای تغییر نیاز است. همگی ما روزی خودمان را تا خرخره در گل می بینیم. این همان زمانی ست که باید با صدای بلند آواز بخوانیم، لبخند بزنیم، اطرافیانمان را بلند کنیم و به آن ها امید دهیم که فردایی بهتر در راه است.