صدای رنگ ها

به دادم برسین هیچ کس فکرشم نمی­کرد این همه اتفاق توی یه تابستون بیفته! خداییش خودمم فکرشو نمی­کردم!حتی بهترین دوستم لیو و حتی عزیزان دست اندرکار هنرستان ایربروک هم فکرشو نمی­کردن!همون هنرستانی که قرار بود کلاس هفتم برم اونجا! دقت کنین : «قرار بود...» دقت کردین؟الکی که اسم کتاب قبلی رو نذاشته بودم «چه وضعیه بابا!» کلاس ششم تازه اولش بود....هنوز کلی از ماجراهام مونده!

روب در دل بیابان، بیشه‌زار زیبایی‌ست که فرمانروای آن به دیگر فرمان‌روایان ارداس شباهتی ندارد. نام او کابارو، شیر بزرگ است. او بر امپراتوری حیوانات سلطه دارد و با حرص بسیار از طلسم طلایی‌اش محافظت می‌کند؛ تاکنون هیچ انسانی پا به قلمرو این ابر جانور نگذاشته است. سفر به بیشه‌زار او ناممکن است. کانر، ابک، میلین و رولان قبلا با هم به ناممکن‌های بسیاری دست یافته‌اند؛ اما اکنون این تیم از هم پاشیده و آن‌ها به دلیل خیانتی ویران‌گر از هم جدا شده‌اند. این قهرمانان جوان و حیوانات درونشان تاکنون برای به دست آوردن این طلسم، قربانی بسیار داده‌اند؛ اما با وجود همه مصیبت‌ها و دشمن خبیثی که با تمام حرکت‌آن‌ها مقابله می‌کند، به زودی بزرگ‌ترین قربانی‌شان را برای این طلسم خواهند داد

 توی این کتاب یک کتاب کوچک هست که تویش، یک کتاب کوچک‌تر هست...

مارش‌لندزی‌ها افسانه‌ی ایکاباگ را نسل‌به‌نسل و سینه‌به‌سینه نقل کرده بودند و شهرت آن به همه‌جا و حتی تا شوویل هم رسیده بود. دیگر کسی نبود که این داستان را نشنیده باشد. طبیعتاً مثل همه‌ی افسانه‌ها، داستان بسته به راویِ آن کمی متفاوت نقل می‌شد. بااین‌همه، موضوع همه‌ی داستان‌ها این بود که هیولایی در شمالی‌ترین بخش این سرزمین در باتلاقی سیاه و معمولاً مه‌آلود که هیچ انسانی جرئت نزدیک شدن به آن را نداشت، زندگی می‌کرده. می‌گفتند خوراک هیولا کودکان و گوسفندان بوده‌اند. حتی بعضی وقت‌ها، زنان و مردان بالغی هم که راه گم می‌کردند و در دل شب بیش از اندازه به باتلاق نزدیک می‌شدند، طعمه‌ی هیولا می‌شدند... 

ممکن است فکر کنید سرزمین قصه‌ها جای خوش آب و هوایی‌ست که قرار است توی آن کلی به شما خوش بگذرد. آن جا همه‌ی آدم‌ها و شخصیت‌هایی را که قصه‌هایشان را خوانده‌اید ملاقات خواهید کرد و کلی با هم خوش می‌گذرانید ممکن است همین‌طور باشد، اما تاحالا فکرش را کرده‌اید اگر توی این سرزمین گیر بیفتد چه بلاهایی ممکن است سرتان بیاید؟ گیر افتادن در سرزمین قصه‌ها! این درست همان اتفاقی‌ست که برای الکس و کاتلر بیلی می‌افتد. سرزمین جادویی این کتاب از رویاهای کارتون‌های دیزنی هم فراتر است. اگر دوست‌دارید بدانید بازیگری که جایزه‌ی گلدن کلوب را برده، چه‌جور کتابی ممکن است بنویسد، این کتاب را از دست ندهید. کالفرپیش از نوشتن اولین کتابش (همین کتاب) به خاطر بازی در سریال گله در نقش کرت هامل برنده‌ی جایزه‌ی گلدن کلوب شده بود.

امروز تولد خرسی است. همه‌ی دوست‌هایش خوراکی‌به‌دست آمده‌اند خانه‌ی خرسی تا دور هم جمع شوند و جشن بگیرند. اول باید کیک بپزند، شمع روشن کنند و بادکنک باد کنند تا تولد شروع شود. دل توی دل خرسی نیست که زودتر زمان تولد برسد؛ اما همین بی‌تابی‌هایش بالاخره کار دستش می‌دهد و دسته‌گل به آب می‌دهد، آن هم چه دسته‌گلی!!!

جورج و هارولد بچه های بدی نیستند، فقط خیلی پر تحرک و شیطانند؛ و متاسفانه گاهی به خاطر شوخی هایی که با دیگران می کنند به دردسر می افتند. معلم جدی علومشان، پرفسور پوپی زیرشلواری، دانشمند نابغه ای است؛ ولی آنقدر اسمش احمقانه است که هیچ جا او را جدی نمی گیرند. و هر وقت کسی به اسم او می خندد او دیوانه می شود. خب جورج و هارولد این بار هم به خاطر کتاب هایشان در چنگ پرفسور دیوانه و اختراعاتش افتادند. چه کسی می تواند آن ها را نجات دهد ؟ به نظر این کار کاپیتان زیر شلواری است.

لنا بهترین دوست من است. این را تا حالا بهش نگفته‌ام. جرئتش را ندارم. چون نمی‌دانم من هم بهترین دوست او هستم یا نه. گاهی اوقات فکر می‌کنم نیستم بستگی دارد. اما به هرحال به این موضوع فکر می‌کنم.

درباره کتاب بینتی 3 (نقاب دار شب):

بینتی به سیاره‌ی موطنش بازگشته و گمان می‌کند جنگ مدوز‌ها را پشت‌‌سر گذاشته است. با اینکه تمام قبیله‌اش افراد صلح‌جویی هستند، اما از بخت بد خووش‌ها چنین نیستند و در آتش نزاع با مودوز‌ها می‌دمند. با شـعله‌ور شدن این نـزاع، اتـفاقات ناخـوشـایند و دردناکی گریـبان بیـنتی و خانواده‌اش را می‌گیرد.بار دیگر همه‌چیز بستگی دارد به بینتی و دوست مرموز و جدیدش، مویینی، تا با واکنش‌های درست و به‌موقع خود مانع از بروز جنگی بشوند که می‌تواند یکباره تمام مردمش را به کام مرگ بکشاند.

به زبان اشاره گفتم: من کنارتم.

چیز دیگری به فکرم نمی رسید که بگویم. می خواستم بداند که تنها نیست؛ که یک نفر توی این اتاق هست که او را دوست دارد. به یاد آن نماد باستانی افتادم که چند ماه پیش نشانم داده بود؛ پرترو، نشانه ی جام تهی، نماد مورد علاقه ی هارت. وجود هارتسون در دوران کودکی اش خالی شده بود. او انتخاب کرده بود که زندگی اش را با جادوی نمادهای باستانی و یک خانواده ی تازه پرکند؛ خانواده ای که من هم عضو آن بودم. می خواستم سر آقای آلدر من فریاد بکشم و بگویم هارتسون خیلی از پدر و مادرش بهتر است.

اما به عنوان فرزند فریر، یادگرفته بودم که نمی توانم به جای دوستانم مبارزه کنم. بهترین کاری که از دستم برمی آمد، این بود که کنارشان بمانم و جراحت هایشان را درمان کنم.

درک عربده‌کش که به شهر می‌آید، همه وحشت می‌کنند. درک مدام بدنش را می‌خاراند و عربده می‌کشد. او توی شهر از این فروشگاه به آن فروشگاه می‌رود تا چیزی پیدا کند که جلوی بی‌قراری‌اش را بگیرد، اما هیچ‌کس کاری برایش نمی‌کند جز سام. سام، که تمام این مدت پشت‌سرش راه افتاده و خودش هم یک روزی مثل درک بوده، راه‌حل خوبی برایش دارد...

دوباره من و داداشم افتادیم توی دردسر... ما از اولش هم قصد نداشتیم قصه‌ها را به هم بریزیم؛ دو دفعه‌ی قبل هم تصادفی بود! ولی این‌بار، وقتی آینه ما را کشید و برد توی قصه‌ی پری دریایی، چاره‌ای نداشتیم جز این که داستان را یک جور دیگر بنویسیم؛ فقط همین‌قدر بدانید که داستان اصلی به خوبی و خوشی به آخر نمی‌رسید. حالا باید: پری دریایی را اراضی کنیم دمش را نگه دارد. برای یک عروسی مجلل برنامه‌ریزی کنیم. و از دست کوسه‌ها هم فرار کنیم تا یک لقمه‌ی چپ نشویم.

 پسری به نام جرمایا را در خود جای داده، پسری که وقتی تقریبا نه ماهه بوده در یک شرکت کامپیوتری پیدا می شود؛ والت که حالا پدر اوست وقتی که نوبت قهوه درست کردنش بوده جرمایا را پیدا می کند. جرمایا تا به حال به خاطر شغل پدرش به شهرهای مختلفی سفر کرده، او در نواختن فلوت ریکوردر حرفه ای است و همه چیز را درباره بیسبال می داند، اما به خاطر عمل قلبش اجازه بازی کردن ندارد، پس تصمیم می گیرد مربی بیسبال شود. وقتی آن ها برای کار والت وارد شهر قله تپه می شوند، شهری که تیم بیسبال معروفی دارد، متوجه می شوند که مردم کم کم در حال ناامیدی از بیسبال هستند و حالا جرمایا می خواهد از تمام توانش استفاده کند تا امید را به شهر و به تیم بیسبال برگرداند.

دستم را انداختم دور کمرش و زور زدم.انگار شیری را بغل کرده بودم؛یک تن وزن داشت. کرنشا پنجه هایش را فرو کرده بود توی لحافی که بچگی ها،عمه بزرگه ام،ترودی،برایم یافته بود.ناامید شدم و ولش کردم. کرنشا پنجه هایش را کشید بیرون و گفت:«ببین!من نمی تونم تا وقتی کمکت نکرده،برم.دست من نیست که» «پس دست کیه؟» کرنشا با همان چشم های تیله ای و سبزش به من خیره شد؛پنجه هایش را گذاشت روی شانه ام.بوی کف صابون و نعناع می دادو گفت:«تو جگسون...دست توئه»

بن ريپلي، دانش آموز 13 ساله ي دست و پاچلفتي و علاقه مند به اتفاقات جنايي و محرمانه در آكادمي جاسوسي آژانس اطلاعات مركزي پذيرفته شده، او كه تابه حال جز درس خواندن، كار ديگري نكرده است، با ورود به مدرسه ي جاسوسي، ماجراهاي عجيب و بامزه اي را پشت سر مي گذارد و تمام تلاشش را براي مامور مخفي شدن به كار مي گيرد.

«جورجیا کاچادورین» دلش می­خواد توو مدرسه­ی راهنمایی هیلزویلج، توو همه­ی کارهایی که داداشش گند زده، موفق باشه. حتی به ریف قول داده که خیلی زود یکی از محبوب­ترین دخترهای مدرسه­شون می­شه! اما خرابکاری­های ریف اون­قدر زیاده که هیچ­کس حاضر نیست حتی یه بار به جورجیا فرصت بده. تازه، ریف یواشکی گروه موسیقی جورجیا رو برای مراسم مدرسه ثبت­نام کرده و الان جورجیا خیلی نگرانه، چون می­ترسه جلوی پرنسس­هایی که همه­ی بچه­های مدرسه ازشون حساب می­برن، آبرو ریزی بشه..

تا حالا کسی بهت گفته عجیب و غریب یا متفاوت؟
دیگران درباره ی من این جوری فکر می کردند.
روزی که به دنیا آمدم، مادرم واقعا ترسید چون هیچ وقت بچه ای با کله ای به آن بزرگی ندیده بود.
اوضاع روبه راه نشد.
من همه چیز را به روش خودم انجام می دادم. وقتی که خودم می خواستم. تا وقتی سه ساله شوم، حرف نمی زدم.

بعد از صبحانه، مامان و بابا می‌گویند که می‌خواهند خبری به من بدهند. آن وقت خبر را می‌گویند: آن‌ها می‌خواهند یک نی نی بیاورند...

دخترک‌ها، پسرها، خوانندگانی با هر سن و سال به اولین المپیک کتاب‌خانه‌ای خوش آمدید! کایل و هم تیمی‌هایش بازگشته‌اند و بازی ساز معروف دنیا، لویجی لمنچلو دوباره دست به کار شده است. این بار لویجی لمنچلو تیم‌هایی را از سرتاسر آمریکا دعوت کرده است تا در اولین المپیک کتاب‌خانه‌ای شرکت کنند. سرگرم کننده است؟ مثل آگهی‌های تبلیغاتی که می‌گفتند ...سلام! دوباره لمونچلو اینجاست

 دو چشم براق درشت از توی چاله درمیاد خرسی می‌گه سلام سلام دوست جدید دلت می‌خواد؟ 

هیچ جا خونه خود آدم نمی شه!، این چیزی است که سیلی بعد از مدت ها دوری از قصر شگفت انگیز و جادویی اش و تجربه گرسنگی و کشمکش های گوناگون کاملا حس می کند، اما مدت زیادی از اقامتش در خانه ی جادویی نگذشته که خبر گم شدن و فرار جادوگر از سیاه چاله آرامش قصر را به هم می زند و خانواده شاهزاده سیلی را تهدید می کند. تنها در یک صورت آرامش دوباره به قلعه باز می گردد و آن هم بازگرداندن جادوگر به سیاه چاله است.