احساس رضایت

کیست که خواستار احساس رضایت نباشد؟ با این وجود در زندگی امروزی ما، نارضایتی همه گیر شده است. حکایت غم انگیز زمانه‌ی ما این است که به هرچه دست پیدا کنیم، هر اندازه پس انداز کنیم، هر میزان برکت در زندگی داشته باشیم، این همه هرگز کافی نیستند. هر خواسته‌ای را که رفع می‌کنیم، همیشه خواسته‌ی دیگری برمی‌خیزد. شاید خانه‌ای در محله‌ای گران قیمت داشته باشیم و بیش از بیل گیتس درآمد داشته باشیم، اما احساس کافی بودن و اشباع شدن همواره می‌لغزد و می‌رود. این موضوع از آن روست که احساس رضایت، نتیجه‌ی آنچه در زندگی داریم یا انجام می‌دهیم نیست. احساس رضایت آنجا نیست. بسیار خوب، شاید هنوز ذراتی از رضایت در آنجا باشد اما آنها هم پس از مدت کوتاهی، دیگر ما را راضی نمی‌کنند و عطش ما بیشتر می‌شود. هر اندازه هم بکوشیم، هیچ میزانی از دارایی، قدرت یا اعتبار اجتماعی، احساس رضایت را برای مدتی بلند فراهم نمی‌کنند.