شنگ و شِنگبان (من شنگم !)

عاشق ورزش یا تماشای مسابقه‌های ورزشی هستی؟ هیجان و روحیه‌ی تیمی و حس پیروزی برایت مهم است؟ خب اگر این‌طور است، می‌توانی این عشق و علاقه را تبدیل کنی به شغل آینده‌ات! می‌پرسی کدام شغل‌ها؟ ما کمکت می‌کنیم! در کتاب کار و بار من ورزش را دوست دارم (چه شغل هایی مرتبط با ورزش سراغ داری؟) 24 شغل مختلف ورزشی را معرفی کرده‌ایم. 

روزی روزگاری یک آینه‌ی جادویی، من و داداشم را قورت داد و انداخت توی قصه‌ی سفید برفی. این طوری شد که ما نگذاشتیم سفید برفی سیب سمی را بخود. هوراااا...ولی نه، صبر کنید! اگر سفید برفی سیب را نخورد و نمی‌رد چطوری شاهزاده‌ی رویاهایش را می‌بیند و قصه‌شان به خوبی و خوشی به آخر می‌رسد؟ ای داد! حالا خودمان باید آخر داستان سفید برفی را درست کنیم. تازه، بعدش هم باید یک‌جوری برگردیم خانه

«شاهدخت سیلی»، «لایلا» و «رالف»، از تکه‎های قصر، یک کشتی عظیم ساخته‎اند و آماده‎اند تا سفر شگفت‎انگیزشان را آغاز کنند. اما کشتی خودبه‎خود به سمت آب‎هایی می‎رود که کشف‌‎نشده‎اند. سیلی و خواهرش، امیدوارند که کشتی به سرزمین‎هایی روانه شود که روزگاری اسب‎های تک‎شاخ در آن زندگی می‎کردند. اما سفر طولانی‎تر می‎شود و کشتی به مقصدی نمی‎رسد. آذوقه‎شان رو به اتمام است و کم‎کم نگران می‎شوند. آیا می‎توانند همانگونه که به قصر اعتماد داشتند به این کشتی نیز اعتماد کنند؟ 

در مجموعه داستان ارواح قرن بیستم با این شخصیت‌‌‌ها و بسیاری از شخصیت‌‌‌های جذاب دیگر آشنا شوید:
ایموگینه جوان و زیباست و همه‌‌‌چیز را درباره‌‌‌ی فیلم‌‌‌هایی که تا به حال ساخته شده می‌‌‌داند. او مرده است؛ شبحِ افسانه‌‌‌ای سالن سینمای رُزباد.

باز هم یک ماجراجویی دیگر!
این بار من و برادرم جونا در قصه ی مورد علاقه ی جونا فرود آمده ایم. بله! جک و لوبیای سحرآمیز! جونا از دیدن جک حسابی ذوق زده است و نمی تواند جلوی زبانش را بگیرد. برای همین قسمتی از داستان را لو می دهد.
حالا ما باید این کارها را بکنیم:
• لوبیاهای سحرآمیز را پیدا کنیم و آنها را بکاریم.
• از ساقه ی لوبیا بالا برویم.
• با یک یا چند غول روبه رو شویم؟
اصلا هم ترس ندارد. شما هم با ما به قصر غول ها بیایید

در اين داستان ايبي و برادرش جونا از طريق آينه جادويي زيرزمين خانه شان وارد قصه ي علاء الدين مي شوند. آن ها به گفته ي جادوگر شرور براي پيدا كردن چراغ جادو، شكستن طلسم ماري رز، برآورده كردن آرزوي علاءالدين و بازگشت به خانه وارد غار مي شوند، اما ايبي با آزاد كردن اشتباهي غول تمام نقشه هايشان را به هم مي ريزد. اكنون بچه ها بايد براي رسيدن به خواسته هايشان ماجراهاي مهيج و شگفت آوري را پشت سر بگذارند.

حدس بزنید این بار کجاییم! آینه‌ی جادویی من و برادرم، جونا (به‌علاوه‌ی گربه‌مان، شازده) را به داستان موطلا‌ و سه خرس فرستاده. خیلی باحال است! اینجا فرنی برای چشیدن داریم؛ همین‌طور صندلی برای نشستن و تخت برای چرت زدن! ولی موطلا حسابی به دردسر افتاده و اگر کمکش نکنیم، شاید تا ابد اینجا گیر بیفتیم.

دئو، چهارده ساله و برادر بزرگ‌ترش اینوسنت که مشکل ذهنی دارد، از دست سربازانی که روستایشان را در زیمبابوه با خاک یکسان کرده‌اند، فرار می‌کنند. ولی در کشور جدیدی که به آن وارد می‌شوند یعنی آفریقای جنوبی، به دو دلیل باید مدام جابه‌جا شوند؛ ناشکیبایی و فقر! پسرها چون خارجی هستند به هر کاری تن می‌دهند و در خیابان‌های ژوهانسبورگ سرگردانند. در نهایت گروهی از پناهندگان را پیدا می‌کنند که زیر یک پل زندگی می‌کنند، اما این گروه هم مدام خطر هجوم نژادپرستان آفریقای جنوبی را احساس می‌کنند. علاقه‌ی دئو به فوتبال تنها چیزی است که برایش باقی مانده. آیا او می‌تواند با استفاده از این عشق، امید را در دلش زنده نگه دارد؟

به دادم برسین هیچ کس فکرشم نمی­کرد این همه اتفاق توی یه تابستون بیفته! خداییش خودمم فکرشو نمی­کردم!حتی بهترین دوستم لیو و حتی عزیزان دست اندرکار هنرستان ایربروک هم فکرشو نمی­کردن!همون هنرستانی که قرار بود کلاس هفتم برم اونجا! دقت کنین : «قرار بود...» دقت کردین؟الکی که اسم کتاب قبلی رو نذاشته بودم «چه وضعیه بابا!» کلاس ششم تازه اولش بود....هنوز کلی از ماجراهام مونده!

خرسی و موشی با هم می‌رن جنگل و با حیوون‌ها، رنگ‌ها، خوراکی‌ها و گیاه‌های توی جنگل آشنا می‌شن…

خرسی به موشی چی میگه؟

میگه ببین این همه رنگ

دنیا اگه رنگی نبود

نه دیگه شاد بود نه قشنگ!

درباره ی کتاب  آشوب مدام 2 (پرسش و پاسخ):

تاد هیویت، آخرین پسر باقی‌مانده در پرنتیس‌تاون است؛ مستعمره‌ای کوچک در دنیای تازه که انسان‌ها به‌تازگی در آن ساکن شده‌اند. پرنتیس‌تاون شبیه شهرهای دیگر نیست. صدا شبیه میکروبی به جان آدم‌های شهر می‌افتد و همه می‌توانند فکرهای یکدیگر را بشنوند. 
حالا تاد در هیون، که حالا اسمش را گذاشته‌اند نیوپرنتیس‌تاون، اسیر افراد شهردار شده اما جز نگرانی برای وایولا فکری در سر ندارد. تاد را همراه شهردار پیشین هیون، که لِجِر نام دارد، در برج ساعت شهر زندانی می‌کنند. لجر می‌گوید اهالی هیون داروی صدای ذهن را کشف کردند اما...

ممکن است فکر کنید سرزمین قصه‌ها جای خوش آب و هوایی‌ست که قرار است توی آن کلی به شما خوش بگذرد. آن جا همه‌ی آدم‌ها و شخصیت‌هایی را که قصه‌هایشان را خوانده‌اید ملاقات خواهید کرد و کلی با هم خوش می‌گذرانید ممکن است همین‌طور باشد، اما تاحالا فکرش را کرده‌اید اگر توی این سرزمین گیر بیفتد چه بلاهایی ممکن است سرتان بیاید؟ گیر افتادن در سرزمین قصه‌ها! این درست همان اتفاقی‌ست که برای الکس و کاتلر بیلی می‌افتد. سرزمین جادویی این کتاب از رویاهای کارتون‌های دیزنی هم فراتر است. اگر دوست‌دارید بدانید بازیگری که جایزه‌ی گلدن کلوب را برده، چه‌جور کتابی ممکن است بنویسد، این کتاب را از دست ندهید. کالفرپیش از نوشتن اولین کتابش (همین کتاب) به خاطر بازی در سریال گله در نقش کرت هامل برنده‌ی جایزه‌ی گلدن کلوب شده بود.

خشم زیادی سینه ی کال را شکاف می داد. تامارا یک آدم غیرقابل اعتماد و وحشتناک بود. کال انتظار داشت که دوستانش از دستش عصبانی شوند، اما توقع نداشت به او خیانت کنند. رگه های آتشین درد پایش را فرا گرفت. کال سر خورد و دو زانو به زمین افتاد. او فقط برای یک لحظه آرزو کرد ای کاش دو پای سالم داشت و می توانست دردش را فراموش کند. برای به دست آوردن سلامتی پاهایش، حاضر بود چه کاری انجام دهد؟ حاضر بود آدم بکشد؟حاضر بود ستون امتیازات ارباب شرور را نادیده بگیرد؟

درباره دو خط شاهنامه از بیژن

اگر یک دوست پهلوان می‌خواهی که زرنگ باشد  و خوش‌شانس هم باشد و با‌دقت هم باشد  و خوش اشتها هم باشد و داماد هم باشد  پس این کتاب را بردار و بخوان. پهلوان بیژن سلام! 

بن، بسیار به دستگیر کردن سران «اسپایدر»، نزدیک شده بود اما آن‎ها باز موفق شدند فرار کنند. اکنون بن در مکزیک گیر افتاده است و باید همراه دوستانش، نقشه‎ای بکشند تا این بار سران اسپایدر را دستگیر کنند. تنها سرنخشان یک کلید است که حتی نمی‎دانند چه چیزی را باز می‎کند! ماموریتشان ساده نیست و این آخرین فرصت آن‎هاست تا این سازمان شیطانی را از بین ببرند...

 مجموعه‌ی دو خط شاهنامه

مجموعه‌ی مصور و بسیار زیبای دو خط شاهنامه روایت‌هایی معروف و خواندنی از شاهنامه‌ی فردوسی را با زبانی بسیار ساده و در قالب داستان‌های کودکانه در اختیار مخاطبین قرار داده است. در این مجموعه خبری از اشعار خود فردوسی نیست، بلکه تنها اقتباسی از داستان‌ها با زبانی کودکانه بیان می‌شود و درون‌مایه‌ی آن‌ها به کودک انتقال پیدا می‌کند. 

كال مي خواست جيغ بكشد. مي دانست كه بايد جيغ و داد كند، اما شوك و ترس نفسش را بريده بود. سايه مجددا حركت كرد و از پشت سنگ پر از پستي و بلندي سقف، پيچ و تابش باز شد. هرچه سر مي خورد و به خزه ي شب تاب نزديك تر مي شد، اميد واهي كال كه گمان مي كرد شايد آن سايه فقط بازي نور است، نااميدتر شد.

او يك عنصر هوايي بسيار بزرگ بود كه به سرعت حركت مي كرد و بعضي جاهايش اصلا شكل خاصي نداشت. شبيه يك مارماهي بسيار بزرگ از اعماق اقيانوس بود؛ البته اگر مارماهي ها در هر سمت بدن طويلشان دهان هاي بزرگ و پر از دنداني داشته باشند.

"بچه ها از راه رسیدند. آنقدر زیاد بودند که مدرسه حتی فکرش را هم نمی‌کرد. آن‌ها همه جا سرک کشیدن. در همه اتاق‌ها و کمدهای مدرسه را باز و بسته کردند. از آبخوری‌هایشان آب خوردند و با وسایل ورزشی‌اش بازی کردند. مدرسه با خودش فکر کرد؛ پس اینها به این درد می‌خورند. چند تا از بچه‌های بزرگتر کنار حصار پشت مدرسه جمع شدند و قیافه‌های بی‌حوصله شان را نشان هم دادند. یکی گفت اینجا جای مزخرفی است! نفس مدرسه بند آمد. یکی دیگر که موهایش پف کرده بود و هر دوستش را قبول داشت در آمد که: "از مدرسه متنفرم" حال مدرسه گرفته شد..."

زار و ویش، وظیفه ‎ای خطیر بردوش دارند. آن‎ ها باید از شهرشان دفاع کنند و این وظیفه، شجاعتی بسیار می ‎طلبد. با ترکیب آهن و جادو، شاید بتوانند این وظیفه را انجام دهند، اما شانس زیادی ندارند و دشمنانشان، بی‎ رحمانه در پی نابود کردن عزیزترین دارایی‎ های آنانند. آیا زار و ویش این بار هم موفق می ‎شوند؟ 

انتشارات پرتقال منتشر کرد:

خورشيد وسط آسمان است و داغ داغ. فكر كنم اين يعني الان وسط روز هستيم. احتمالا ساعت دوازده يا يك ظهر. به ساعتم نگاه مي كنم؛ توي خانه ساعت 12:20 شب است. ما سر ساعت 12 از خانه بيرون زديم و اين يعني فقط 20 دقيقه از آن موقع گذشته است. من حدود يك ساعت توي چاه بودم. پس يعني زمان اينجا از توي اسميت ويل سريع تر مي گذرد؛ شايد سه برابر سريع تر. مامان و بابا ساعت هفت صبح از خواب بيدار مي شوند. پس يعني ما شش ساعت و چهل دقيقه زمان اسميت ويلي فرصت داريم تا به خانه برويم. اگر اين زمان را ضرب در سه كنيم… مي شود بيست ساعت. ما بيست ساعت وقت داريم تا توي اين داستان بمانيم. كافي است، نه؟