بچه های جینگیلی 1

گمانم نیم ساعتی گذشته بود و در این مدت جز صدای چک چک آب هیچ صدای دیگری نشنیده بودم. بعید می دانستم کسی آن بیرون در کمینمان باشد، چون در تمام این مدت می توانست بیاید تو. با یک شمشیر که حتی بلد نبودیم از آن استفاده کنیم، چه کاری از دست ما برمی آمد؟ خیلی راحت می توانست بیاید تو و کلکمان را بکند. بلاخره دیر یا زود هم سروکله شان پیدا می شد و ما را آنجا گیر می انداختند. فکر کردم تا دیر نشده باید آن غار را، که هیچ راهی به جایی نداشت، ترک کنیم. این بود که دستم را از بغل گذاشتم روی شانه ی نیما و تکانش دادم. آهسته گفتم: «نیما!»

نسیم خنکی را احساس می کردم که به صورتم می خورد و بویی شبیه بوی چمن توی دماغم پیچیده بود. دخترم داشت از یک جایی خیلی دور صدایم می کرد. صدای قدم هایش را می شنیدم که داشت به من نزدیک می شد. چند لحظه بعد احساس کردم جایی چند قدمی ام ایستاده. دوباره مرا صدا کرد. آن وقت صدای قدم هایش را شنیدم که دور شدند. هنوز داشت صدایم می زد. بعد احساس کردم یک جایی ایستاده و دارد گریه می کند. خواستم سرم را بلند کنم و صدایش کنم. بگویم اینجا هستم. بگویم بیاید پیشم، اما نمی توانستم. حال آدمی را داشتم که فلج شده باشد. با تمام توانم سعی کردم دست ها و پاهایم را تکان بدهم، اما نمی توانستم. صدای دخترم داشت دور می شد. حتی دیگر صدای قدم هایش را نمی شنیدم. تا اینکه یک دفعه دست کوچکش را حس کردم که روی شانه ام قرار گرفت. گفت: «پاشو، بابا! دیگه وقتشه. پا شو!»

اصلاً این‌جا چه‌کار می‌کند؟ شاید مامان آن را از فروشگاه خریده باشد. شاید بابا دیشب از سر کار آورده باشدش خانه. شاید یک علامت محرمانه باشد. «باید بیایی توی دارودسته ما!»

البته مار همان مار چند ساعت پیش نبود؛ دود دمش فروکش کرده بود و خودش هم مثل چوب، خشک و بی حرکت شده بود. پینوکیو اطمینان پیدا کرد که مار مرده. این شد که دست هایش را به هم مالید و بدون ترس و با خیال راحت آماده شد تا از روی مار بپرد، اما به محض اینکه خودش را آماده ی پریدن کرد مار مثل فنر از جا جست و عروسک چوبی را چنان ترساند که او از شدت ترس کله معلق زد و توی گل افتاد و بعد از آن، شلنگ تخته انداخت تا خودش را از مار دور کند، اما هول و هراس و دستپاچگی اش هرکسی را به خنده می انداخت. حتی مار را. مار چنان خنده اش گرفته بود که نمی توانست جلوی خودش را بگیرد. قهقهه هایی می زد که تمام تن و بدنش می لرزید و اینکه می گویند: فلانی از شدت خنده روده برشد، وصف حال مار نگون بخت بود که از شدت خنده روده بر شد و مرد.

هدف از انتشار مجموعه کتاب‌های خودم می‌خوانم ترویج کتاب‌خوانی، افزایش لذت خواندن و ایجاد عادت به مطالعه در کودکان است.

نوسوادانِ کلاس اول، به تدریج که خواندن را می‌آموزند و با شکل حروف و صداها و کلمه‌ها آشنا می‌شوند؛ خواند توانست نوشته‌های ساده‌ی غیردرسی را هم بدون کمک گرفتن از دیگران می‌خوانند.

درباره‌‌ی میراث لورین 4 (سقوط پنج)

آن ها پیشوایشان را به زمین آوردند. آن ها تصور کردند جنگ را برده اند. اما اشتباه کردند. این مبارزه مدت ها طول خواهد کشید. ما سرانجام گرد هم جمع شده ایم. ما قدرتی فراتر از آن چه تا کنون داشته ایم به دست آورده ایم. ما نبردهایی را باخته ایم. اما این جنگ را نخواهیم باخت. لورین دوباره قدرت می گیرد.

هدف از انتشار مجموعه کتاب‌های خودم می‌خوانم ترویج کتاب‌خوانی، افزایش لذت خواندن و ایجاد عادت به مطالعه در کودکان است.

نوسوادانِ کلاس اول، به تدریج که خواندن را می‌آموزند و با شکل حروف و صداها و کلمه‌ها آشنا می‌شوند؛ خواند توانست نوشته‌های ساده‌ی غیردرسی را هم بدون کمک گرفتن از دیگران می‌خوانند.

مردم گاهی می پرسند: «این را دوست داری یا دوست نداری؟» یا «این خوب است یا بد؟» و یا «فلانی دوستت است یا دشمنت؟»

اما علاوه بر این ها باید گزینه های دیگری هم باشد!

بد نیست.

جوابش سخت است.

سوال برانگیز است!

جالب است.

هدف از انتشار مجموعه کتاب‌های خودم می‌خوانم ترویج کتاب‌خوانی، افزایش لذت خواندن و ایجاد عادت به مطالعه در کودکان است.

نوسوادانِ کلاس اول، به تدریج که خواندن را می‌آموزند و با شکل حروف و صداها و کلمه‌ها آشنا می‌شوند؛ خواند توانست نوشته‌های ساده‌ی غیردرسی را هم بدون کمک گرفتن از دیگران می‌خوانند.

اولین غولی که چشمش بهت بیفته، با دو تا انگشت می‌گیردت و می‌خوردت!

غول بزرگ مهربان از آن غول‌هایی نیست که استخوان آدم‌ها را قرچ و قورچ می‌جوند. او غولی مهربان و بی‌آزار است و سوفی از این بابت شانس آورده، چون اگر به جای او، غول‌هایی مثل خون تو شیشه‌کن، گوشت قلنبه‌خور و یا… دزدیده بودندش تا حالا یک لقمه‌ی چپ شده بود!
اما سوفی دلش مثل سیر و سرکه می‌جوشد. نگرانی‌اش این است که غول‌هایی می‌خواهند بروند انگلستان و همه‌ی بچه‌های کوچولو موچولوی خوشگل را بیندازند بالا و قرچ و قورچ.

اتحاد جادوگرها خطر جدیدی دنیای توماس وارد، شاگرد محافظ را دوباره به هم می‌زند. توماس یاد گرفته است که چطور با بوگارت‌ها و اشباح مبارزه کند، اما سه قبیله از جادوگرها تصمیم گرفته‌اند با کمک یکدیگر شیطانِ خطرناکی را آزاد کنند. توماس و محافظ دوباره به سفری پرماجرا می‌روند، اما آیا توماس وقتی با قدرتمندترین دشمنش برخورد کند، موفق خواهد شد؟

ایوان گوریل آرامی است که به ندرت از چیزی ناراحت می‌شود. او در یک مرکز تفریحی بازی‌های ویدیویی زندگی می‌کند. ایوان خاطره‌ای از گذشته‌اش ندارد و در حال زندگی می‌کند؛ عاشق نقاشی کشیدن است و به چیزی جز هنر فکر نمی‌کند… تا اینکه روبی بچه فیل، وارد می‌شود و ایوان می‌تواند زندگی را از دریچه‌ی چشم‌های روبی ببیند. ورود روبی یعنی شروع تغییر، تغییر برای زندگی بهتر.

گودرز می‌خواهد مرا از رفتن باز دارد. شبرنگ سم به زمین می‌کشد. گیو دنبالم می‌آید: «بگذار همراهت باشم…»

دیگر نمی‌شنوم. سوار بر شبرنگ دیوار باد و خاک را می‌شکافم و می‌تازم. پاره آتشی چون تیر چهره‌ام را نشانه گرفته است. سپر بر سر می‌گیرم و می‌غرّم: «برو،‌تندتر برو!‌ تو با سیاوش از آتش گذشتی،‌ از دروازه‌های دژ اهریمن هم می‌گذری.»

نوسوادانِ کلاس اول، به تدریج که خواندن را می‌آموزند و با شکل حروف و صداها و کلمه‌ها آشنا می‌شوند؛ خواند توانست نوشته‌های ساده‌ی غیردرسی را هم بدون کمک گرفتن از دیگران می‌خوانند.

حال که صلحی زمین گیرکننده، توپچی های باشگاه توپ را به کاهلی و بی عملی کشانده است، رئیس باشگاه، طرحی هیجانی را مطرح می کند: “فتح ملکه ی آسمان شب برای اولین بار و برقراری ارتباطی مستقیم میان زمین و ماه از طریق ارسال یک پرتابه به ماه”. پیشنهادی که بانگ و آواهای تشویق اعضای باشگاه و مردم آمریکا را سبب می شود و شوری بی سابقه به آن ها می بخشد.

حین طراحی عملیات پرتاب خمپاره، یک مرد فرانسوی از طریق ارسال تلگراف، پیشنهاد جایگزین پرتابه ای استوانه – مخروطی را به جای سفینه ی کره سان می دهد و از حضور خود در این پرتابه سخن می گوید.

استینک 9 (و یک شب خوابیدن کنار کوسه ها)

ترسناک، ترسناک تر، ترسناک ترین!

بابا و مامان استینک برنده ی یک شب خوابیدن در آکواریوم شده اند و حالا معلوم نیست این شب معرکه ترین خاطره ی استینک می شود یا عذاب آورترین شکنجه اش.

هدف از انتشار مجموعه کتاب‌های خودم می‌خوانم ترویج کتاب‌خوانی، افزایش لذت خواندن و ایجاد عادت به مطالعه در کودکان است.

نوسوادانِ کلاس اول، به تدریج که خواندن را می‌آموزند و با شکل حروف و صداها و کلمه‌ها آشنا می‌شوند؛ خواند توانست نوشته‌های ساده‌ی غیردرسی را هم بدون کمک گرفتن از دیگران می‌خوانند.

پدر ویتو کورلئونه با شخصی در دهکده درگیر می‌شود و آن شخص به مافیا شکایت می‌برد. پدر حاضر به زانو زدن در مقابل کدخدای محلی مافیا نمی‌شود و او را در حضور مردم به قتل می‌رساند.

یک هفته بعد نیز جسد خودش را پیدا می‌کنند، تفنگچیان مافیا به دنبال ویتوی جوان به پرس‌وجو می‌افتند؛ چرا که احتمال می‌دهند ویتو بعدها به خوانخواهی پدر برخیزد. اقوام ویتوی دوازده ساله نیز او را مخفیانه به آمریکا می‌فرستند.

روایت  داستان عاشقانه های کلاسیک (مانون لسکو) در قالب نمایش و اُپرا بارها روی صحنه رفته که از مهم‌ترین آن‌‌ها می‌توان به اثر جاکوموپوچینی،‌ آهنگ‌ساز شهیر ایتالیایی،‌ اشاره کرد.

تا به حال دل‌تان خواسته که به چیز دیگری تبدیل شوید؟ شرط می‌بندم که آن‌چیز لاک‌پشت نبوده! این داستان درباره‌ی مردی خجالتی است که عاشق زنی مهربان شده است.
کم‌کم سر و کله‌ی لاک‌پشت هم در داستان پیدا می‌شود. آیا لاک‌پشت‌ها می‌توانند، مرد را به زن برسانند؟ چه‌طوری؟

خروس‌ جنگی‌ فوتبالیست‌ جنجالی‌ کلاس‌ هفتم‌ را همه‌ می‌شناسند. او از وقتی‌ که‌ توانست‌ راه‌ برود، هر چیزی‌ را از سر راهش‌ برداشته‌ است‌! و اکنون‌ همسایه‌اش‌ “پن‌ وب‌” پسر لاغر مردنی‌ که‌ دنیایش‌ از زمین‌ تا آسمان‌ با دنیای‌ او فرق‌ دارد، بزرگ‌ترین‌ مانع‌ سر راه‌ اوست‌.

هدف از انتشار مجموعه کتاب‌های خودم می‌خوانم ترویج کتاب‌خوانی، افزایش لذت خواندن و ایجاد عادت به مطالعه در کودکان است. نوسوادانِ کلاس اول، به تدریج که خواندن را می‌آموزند و با شکل حروف و صداها و کلمه‌ها آشنا می‌شوند؛ خواند توانست نوشته‌های ساده‌ی غیردرسی را هم بدون کمک گرفتن از دیگران می‌خوانند.

متن این داستان‌ها با نشانه‌ها و حرف‌هایی که کلاس اولی‌ها از درس ۱ تا ۱۸ کتاب فارسی اول دبستان یاد گرفته‌اند، نوشته شده است. این کتاب‌ها برای بچه‌های کلاس دومی و کلاس سومی هم که می‌خواهند مهارت بیشتری در خواندن کلمه‌های مشکل و روان‌خوانی پیدا کنند، مناسب است.

گرگ‌شاه، دشمن خرگوش‌های دم‌پنبه‌ای است. برای همین اسم خرگوش‌ها را از همه‌ی کتاب‌ها خط می‌زند و از میمون عکاس می‌خواهد تندتند از او عکس بگیرد تا عکس‌های گرگ شاه، و فقط او، سراسر جنگل و در و دیوار خانه‌ها را بپوشاند.

ولی آیا به این راحتی‌ها می‌شود خرگوش‌های دم‌پنبه‌ای را از صفحه‌ی روزگار پاک کرد؟