من گاستون بی خواب هستم

مبارزه با هیولاها شغل مناسبی برای شاهزاده‌های صورتی‌پوش مودب و باوقار نیست. برای همین وقتی دردسری پیش می‌آید شاهزاده مانگولیا تبدیل به همزاد خود شاهزاده‌سیاه‌پوش می‌شود و با هیولاها می جنگد.

شاهزاده سیاه پوش 9 (شاهزاده پری دریایی)

پشاهزاده سیاهپوش و دوستانش در قایق سلطنتی دوست‌شان شاهزاده گل‌عطسه، روز آفتابیِ دلنشینی را روی دریا می‌گذرانند، که وااااااااای، یک شاهزاده‌ی پری‌دریاییِ واقعی و زنده را بین امواج می‌بینند! شاهزاده دسته‌گُل، از آن‌ها می‌خواهد کمکش کنند و نگذارند کراکنِ حریص، بزهای دریایی بانمکش را بخورد.

دو خط شاهنامه از ضحاک

اگر می‌خواهی پادشاه عجیب را بشناسی، بروی توی آشپزخانه ی سلطنتی اش ببینی چه خبر است، سوار شانه‌هایش بشوی و دنیا را از چشم او تماشا کنی، با او بجنگی و توی کوه اسیرش کنی، پس این کتاب را بردار و بخوان.

ممکن است فکر کنید سرزمین قصه‌ها جای خوش آب و هوایی‌ست که قرار است توی آن کلی به شما خوش بگذرد. آن جا همه‌ی آدم‌ها و شخصیت‌هایی را که قصه‌هایشان را خوانده‌اید ملاقات خواهید کرد و کلی با هم خوش می‌گذرانید ممکن است همین‌طور باشد، اما تاحالا فکرش را کرده‌اید اگر توی این سرزمین گیر بیفتد چه بلاهایی ممکن است سرتان بیاید؟ گیر افتادن در سرزمین قصه‌ها! این درست همان اتفاقی‌ست که برای الکس و کاتلر بیلی می‌افتد. سرزمین جادویی این کتاب از رویاهای کارتون‌های دیزنی هم فراتر است. اگر دوست‌دارید بدانید بازیگری که جایزه‌ی گلدن کلوب را برده، چه‌جور کتابی ممکن است بنویسد، این کتاب را از دست ندهید. کالفرپیش از نوشتن اولین کتابش (همین کتاب) به خاطر بازی در سریال گله در نقش کرت هامل برنده‌ی جایزه‌ی گلدن کلوب شده بود.

لنا بهترین دوست من است. این را تا حالا بهش نگفته‌ام. جرئتش را ندارم. چون نمی‌دانم من هم بهترین دوست او هستم یا نه. گاهی اوقات فکر می‌کنم نیستم بستگی دارد. اما به هرحال به این موضوع فکر می‌کنم.

حالا آنقدر بزرگ شده‌ای که راز بزرگ زندگی را بدانی. این راز به تو قدرت جاودانگی خواهد داد. جادویی که در تمام تاریخ وجود داشته؛ ولی فقط تعداد کمی از آدم‌ها آن را می‌دانند: کسانی که پردیتا می‌شناختند و کسانی که کتاب زمانه ی جادو 4 (پایان بی پایان) را خوانده‌اند. اکنون به تو می‌گویم راز زندگی بی‌پایان این است که ...

مایکل وی 8 (انگل)

مایکل و دوستانش بالاخره به زندگی عادی برگشته اند؛ اما آنها که همیشه درگیر نبردهای سخت بوده اند و دنیا را از خطرات بزرگی نجات داده اند به این آرامش و روزمرگی عادت ندارند حالا هر کدام در شهرهای مختلف آمریکا پراکنده اند و اغلب مثل هم سن و سالهای دیگرشان یا کار می کنند یا درس می خوانند و جدا از هم سعی می کنند با زندگی جدید سازگار شوند.

سرگرد شروود اصلا خوش حال به نظر نمي اومد. همه مون رو بدو بدو فرستاد كلبه ش تا مراحل بازجويي رو شروع كنه.
وقتي داشتيم مي رسيديم به كلبه ي منحوسش، با خودم فكر كردم سرگرد شروود چه جور شكنجه هايي واسه اعتراف گرفتن از مظنونينش به كار مي بره…
كه يهو… تق! يهو ديدم يه كله م كه چسبيده به ديوار.
ديلاق آروم گفت: «گفتم كه بهتره اون روش رو بالا نياريم.» كه يهو شترق! يه سيلي محكم خورد وسط صورتش.
ديكتاتور داد زد: «صحبت نباشه! افتاد؟»
گفتم: «بله قربان.» كه يهو شترق!
«گفتم صحبت نباشه! افتاد؟»

«دلبر ما واقعاً دلبر است؟ از وقتی‌که آینه‌ی جادویی خاطرات برادرم جونا را پاک‌کرده، او باورش نمی‌شود که ما چند بار به داستان‌های مختلف سفرکرده‌ایم. برای همین وقتی آینه ما را می‌بلعد و با خودش به سرزمین قصه‌ها می‌برد، نفس راحتی می‌کشم. این بار ما به داستان دیو و دلبر می‌رویم. هورا! یا شاید هم نه هورا! چون وقتی جونا یک گل رز از باغ دیو می‌چیند، داستان را خراب می‌کند. دیو که حسابی عصبانی شده، جونا را به‌جای دلبر گروگان می‌گیرد. ولی اگر دیو، دلبر را نبیند و بهش علاقه‌مند نشود، طلسمش هیچ‌وقت باطل نخواهد شد و جونا تا ابد توی قصر زندانی می‌ماند. حالا من باید این کارها را بکنم: و دلبر را پیدا کنم. .

حدس بزنید این بار کجاییم! آینه‌ی جادویی من و برادرم، جونا (به‌علاوه‌ی گربه‌مان، شازده) را به داستان موطلا‌ و سه خرس فرستاده. خیلی باحال است! اینجا فرنی برای چشیدن داریم؛ همین‌طور صندلی برای نشستن و تخت برای چرت زدن! ولی موطلا حسابی به دردسر افتاده و اگر کمکش نکنیم، شاید تا ابد اینجا گیر بیفتیم.

لویی یک فیل قهرمان است که به‌تازگی از تنهایی بازی کردن خسته شده. آخر چطور می‌شود تنهایی دنبال‌بازی یا الاکلنگ‌بازی کند؟ این اواخر پدرش به او گفته که یک خواهر یا برادر برای لویی در راه دارند و خانواده‌شان قرار است بزرگ شود. اما لویی مطمئن نیست که دقیقاً‌ باید خوشحال باشد یا نگران. نکند دیگر خانه‌شان برای لویی جا نداشته باشد یا مادر و پدرش دیگر توجهی به او نکنند؟ این تغییر بزرگ برای لویی کمی ترسناک است و با خودش می‌گوید من فقط به چیزهایی که برایم آشناست عادت کرده‌ام اما بعد دوباره با خودش فکر می‌کند این هم مانند یکی از تمام ماجراجویی‌هایی‌ست که قهرمانانه با شنلش انجام داده...

به زبان اشاره گفتم: من کنارتم.

چیز دیگری به فکرم نمی رسید که بگویم. می خواستم بداند که تنها نیست؛ که یک نفر توی این اتاق هست که او را دوست دارد. به یاد آن نماد باستانی افتادم که چند ماه پیش نشانم داده بود؛ پرترو، نشانه ی جام تهی، نماد مورد علاقه ی هارت. وجود هارتسون در دوران کودکی اش خالی شده بود. او انتخاب کرده بود که زندگی اش را با جادوی نمادهای باستانی و یک خانواده ی تازه پرکند؛ خانواده ای که من هم عضو آن بودم. می خواستم سر آقای آلدر من فریاد بکشم و بگویم هارتسون خیلی از پدر و مادرش بهتر است.

اما به عنوان فرزند فریر، یادگرفته بودم که نمی توانم به جای دوستانم مبارزه کنم. بهترین کاری که از دستم برمی آمد، این بود که کنارشان بمانم و جراحت هایشان را درمان کنم.

"امروز جشن تولد شاهزاده ماگنولیاست. شاهزاده می خواهد همه چیزعالی و بی‌نقص باشد. ولی یکدفعه... دیلینگ! دیلینگ! زنگ خطر هیولا! هیولاها اهمیتی به جشن تولد شاهزاده ماگنولیا نمی‌دادند. هیولاها فقط می‌خواستند بز بخورند. وظیفه شاهزاده ماگنولیای موقر و مودب نبود که جلوی هیولاها را بگیرد، ولی این کار کاملا مناسب شاهزاده خانم سیاه پوش بود. آیا مهمان‌های جشن شاهزاده ماگنولیا متوجه می‌شوند که او همان شاهزاده سیاه پوش است؟"

خشم زیادی سینه ی کال را شکاف می داد. تامارا یک آدم غیرقابل اعتماد و وحشتناک بود. کال انتظار داشت که دوستانش از دستش عصبانی شوند، اما توقع نداشت به او خیانت کنند. رگه های آتشین درد پایش را فرا گرفت. کال سر خورد و دو زانو به زمین افتاد. او فقط برای یک لحظه آرزو کرد ای کاش دو پای سالم داشت و می توانست دردش را فراموش کند. برای به دست آوردن سلامتی پاهایش، حاضر بود چه کاری انجام دهد؟ حاضر بود آدم بکشد؟حاضر بود ستون امتیازات ارباب شرور را نادیده بگیرد؟

این‌بار آینه‌ی جادویی، من و داداشم را انداخت توی داستان سیندرلا، ولی از شانس بد، چون سیندرلا پایش شکسته و حسابی ورم کرده، نمی‌تواند کفش شیشه‌ای را بپوشد؛ خب این‌جوری هم که دیگر شاهزاده متوجه نمی‌شود سیندرلا دختر رویاهایش است. همه‌اش هم تقصیر ماست! ما دو تا باید قبل از این‌که ساعت دوازده بشود، برای کمک به سیندرلا راه‌حلی پیدا کنیم؛ وگرنه قصه‌ی سیندرلا هیچ‌وقت به خوبی و خوشی به آخر نمی‌رسد!

روزی روزگاری یک آینه‌ی جادویی، من و داداشم را قورت داد و انداخت توی قصه‌ی سفید برفی. این طوری شد که ما نگذاشتیم سفید برفی سیب سمی را بخود. هوراااا...ولی نه، صبر کنید! اگر سفید برفی سیب را نخورد و نمی‌رد چطوری شاهزاده‌ی رویاهایش را می‌بیند و قصه‌شان به خوبی و خوشی به آخر می‌رسد؟ ای داد! حالا خودمان باید آخر داستان سفید برفی را درست کنیم. تازه، بعدش هم باید یک‌جوری برگردیم خانه

«شاهدخت سیلی»، «لایلا» و «رالف»، از تکه‎های قصر، یک کشتی عظیم ساخته‎اند و آماده‎اند تا سفر شگفت‎انگیزشان را آغاز کنند. اما کشتی خودبه‎خود به سمت آب‎هایی می‎رود که کشف‌‎نشده‎اند. سیلی و خواهرش، امیدوارند که کشتی به سرزمین‎هایی روانه شود که روزگاری اسب‎های تک‎شاخ در آن زندگی می‎کردند. اما سفر طولانی‎تر می‎شود و کشتی به مقصدی نمی‎رسد. آذوقه‎شان رو به اتمام است و کم‎کم نگران می‎شوند. آیا می‎توانند همانگونه که به قصر اعتماد داشتند به این کشتی نیز اعتماد کنند؟ 

هیچ جا خونه خود آدم نمی شه!، این چیزی است که سیلی بعد از مدت ها دوری از قصر شگفت انگیز و جادویی اش و تجربه گرسنگی و کشمکش های گوناگون کاملا حس می کند، اما مدت زیادی از اقامتش در خانه ی جادویی نگذشته که خبر گم شدن و فرار جادوگر از سیاه چاله آرامش قصر را به هم می زند و خانواده شاهزاده سیلی را تهدید می کند. تنها در یک صورت آرامش دوباره به قلعه باز می گردد و آن هم بازگرداندن جادوگر به سیاه چاله است.

كال بقيه روز نشست و با تمركز، ماسه جابه جا كرد. به جاي اينكه روش روز اولش را پيش بگيرد، هر ماسه اي را با تلاش جدا مي كرد، به زحمت بلندش مي كرد، با همه ي توان مغز خسته اش آن را هل مي داد و سر جايش مي گذاشت. آن روز كال به خودش اجازه داد آزمايش كند. او سعي كرد آرام تر به ماسه ها نزديك شود. سعي كرد به جاي اينكه ماسه ها را بلند كند، با ذهنش آن ها را بغلتاند. سعي كرد با هربار تمركز، تعداد بيشتري ماسه را جابه جا كند. او قبلا هم اين كار را كرده بود. روش او به اين شكل عمل مي كرد كه به جاي تمركز روي سيصد دانه شن جدا از هم، چند دانه شن را شبيه يك چيز واحد، مثلا ابر ماسه اي، تصور مي كرد.

باز هم یک ماجراجویی دیگر!
این بار من و برادرم جونا در قصه ی مورد علاقه ی جونا فرود آمده ایم. بله! جک و لوبیای سحرآمیز! جونا از دیدن جک حسابی ذوق زده است و نمی تواند جلوی زبانش را بگیرد. برای همین قسمتی از داستان را لو می دهد.
حالا ما باید این کارها را بکنیم:
• لوبیاهای سحرآمیز را پیدا کنیم و آنها را بکاریم.
• از ساقه ی لوبیا بالا برویم.
• با یک یا چند غول روبه رو شویم؟
اصلا هم ترس ندارد. شما هم با ما به قصر غول ها بیایید

در شبی سرد و برفی، آیریس رز در دل جنگل نقش فرشته‌‌ای برفی بر روی زمین می‌اندازد و با این کار سنگ‌قبری قدیمی پیدا می‌کند. او ناخواسته روح دخترکی هم‌سن‌و‌سال خودش را احضار می‌کند که می‌خواهد فراموش نشود. آیریس به همراه دوست صمیمی‌اش، دنیل، آن منطقه را جست‌وجو می‌کنند و متوجه می شوند چیزی که پیدا کرده‌اند، قبرستانی است متروک و فراموش‌شده که فقط مختص سیاه‌پوست‌ها بوده.
 آیا این دو دوست می‌توانند قبر این روح را بازسازی کنند و در نهایت توجه و احترام را به روح آن دخترک و تمام کسانی که در آن قبرستان مدفون شده‌اند، بازگردانند؟

دئو، چهارده ساله و برادر بزرگ‌ترش اینوسنت که مشکل ذهنی دارد، از دست سربازانی که روستایشان را در زیمبابوه با خاک یکسان کرده‌اند، فرار می‌کنند. ولی در کشور جدیدی که به آن وارد می‌شوند یعنی آفریقای جنوبی، به دو دلیل باید مدام جابه‌جا شوند؛ ناشکیبایی و فقر! پسرها چون خارجی هستند به هر کاری تن می‌دهند و در خیابان‌های ژوهانسبورگ سرگردانند. در نهایت گروهی از پناهندگان را پیدا می‌کنند که زیر یک پل زندگی می‌کنند، اما این گروه هم مدام خطر هجوم نژادپرستان آفریقای جنوبی را احساس می‌کنند. علاقه‌ی دئو به فوتبال تنها چیزی است که برایش باقی مانده. آیا او می‌تواند با استفاده از این عشق، امید را در دلش زنده نگه دارد؟