آگوس و هیولاها 1 (آقای پتی پن از راه می رسد)
یکهو دیدمش. آنجا بود. از کولهپشتیام آمده بود بیرون و به بدنش کشوقوس میداد و خودش را میتکاند تا از شرّ گردوخاکی که پوشانده بودش، خلاص شود. باورم نمیشد! چی بود؟ آدمفضایی؟ جن؟ یا... هیولا؟ نمیدانستم چه بگویم، ولی از بس حیرت کرده بودم، نمیتوانستم دهانم را ببندم.
ـ چهات شده بچهجان؟ چرا اینجوری نگاهم میکنی؟ کتاب داری؟ کجاست؟ چند تا داری؟ بخوانیم؟ اسم من پَتیپَن است، ولی دوستهایم بهم میگویند آقای پتیپن. هیولای کتابم. اسم تو چیست؟
ـ ها... آ... آ... آ... آگوس پیانولا!
سلام! من آگوس پیانولا هستم. خبر نداشتید، ولی دیر یا زود باید با هم رفیق میشدیم. تا همین چند وقت پیش بچهی معمولیای بودم: میرفتم مدرسه، انشاهایم را گم میکردم، پیتزاهای عجیبوغریب از خودم اختراع میکردم و اینجور کارها. ولی روزی که با آقای پَتیپَن آشنا شدم، همهچیز عوض شد. آها راستی! شما هنوز نمیدانید آقای پتیپن کیست. نه؟ فقط این را بهتان بگویم که آقای پتیپن هیولاست و از وقتی آمد توی اتاق من، دنیا نهتنها خیلی باحالتر شده، بلکه جای بهتری هم برای زندگی شده. البته یک عالمه دردسر هم آمده سراغمان!