مدرسه جادوگری 1 (زورکی نمی روم به مدرسه جادوگری)
پشت سر خانم تورن پا میگذارم به دویدن؛ ولی چند قدمی که میدوم، یک چیزی از پشت گوشم را میگیرد. جیغم درمیآید و دور خودم میچرخم. اما جز سایههای سیاه، هیچچیز دوروبرم نیست؛ سایههای ترسناکی که رنگشان به سبزی میزند. بعد هوای سردی میآید و شبحی پچپچ میکند: «قانونهای من! قانونهای مدرسهی من! حواست باشد. هیچوقتِ هیچوقت زیر پا نگذارشان. دویدن ممنوع!»
دِیزی وارت بازیگر نمایشنامههای شکسپیر است و خیلی خیالپرداز است؛ ولی مامانبزرگش زورکی او را به قلعهی وزغی میفرستد تا جادوگری یاد بگیرد. دِیزی از این کار خیلی حرصش میگیرد. او جادوگر نیست؛ ولی کمکم به رمز و رازهای قلعهی وزغی علاقه پیدا میکند و میبیند خودش هم جادو و جنبلهایی توی آستین دارد و میتواند یک کارهایی بکند...