من آقای دنیلز را دوست دارم اما او عاشق کتاب خواندن است. همیشه درباره ی کتاب و خوبی اش با ما حرف می زند. اما، خود من، ترجیح می دهم سرما بخورم تا اینکه کتاب بخوانم.
آخرین چیزی که آقای دنیلز دیروز گفت این بود که امروز داستان می نویسیم و این فرصتی است تا نشانش دهیم چه در چنته داریم.
تنها توانایی من نقشه کشیدن است.
با یک تکه پارچه بزرگ و یک سنجاق قفلی، دستی را که با آن می نویسم، می بندم. با این وضع چطور می تواند از من بخواهد بنویسم؟ باید بگویم خیلی به خودم افتخار می کنم.