قصه های همیشگی 6 (آخرین نبرد)

 بریستال اورگرین، دختر قاضی سخت‌گیر و قانون‌مدار شهر، عاشق کتاب خواندن است اما در سرزمین او کتاب خواندن برای زنان ممنوع است. روزی با دیدن آگهی استخدام خدمتکار در سردر کتابخانه‌ی شهر با نام مستعار و دور از چشم خانواده‌اش در آنجا مشغول کار می‌شود تا بتواند مخفیانه کتاب بخواند. کنجکاوی‌اش او را به اتاقی مخفی می‌رساند که کتاب‌هایی با برچسب ممنوعه در آن نگهداری می‌شوند. با خواندن یکی از این کتاب‌ها که در مورد سحر و جادو است پی ‌می‌برد که خودش هم پری است آن هم در زمانه‌ای که جادو جرم بزرگی است وقاضی‌های شهر برای جادوگران حکم‌های سنگین می‌بُرند. و این تازه آغاز ماجراست! سرنوشت اتفاقات کوچک و بزرگ بسیاری برای بریستال نوشته و دنیای جادو قرار است با پری جدیدش دنیای ما را زیرورو کند...

بریستال اورگرین، پری مهربان، حالا بین مردم بسیار محبوب است. همه‌جا حرف اوست. برای دیدنش صف می‌کشند و او مشکلات سرزمین‌ها را، هرچه که باشد، حل می‌کند… اما در همیشه روی یک پاشنه نخواهد چرخید. رازها برملا می‌شوند. آنان که قرن‌ها در خفا بودند،‌ باز می‌گردند.

برادران گریم هشداری برای سرزمین قصه‌ها دارند!
آن‌ها توسط ارتش فرانسه دزدیده شده و تحت فشار قرار گرفته‌اند که راه دنیای قصه‌ها را نشان دهند. ارتش فرانسه می‌خواهد به دنیای قصه‌ها حمله کند.
برادران گریم مجبور می‌شوند راه را به ارتش نشان دهند اما فرشته‌ی مهربان کاری می‌کند که گذر از این مسیر دویست سال طول بکشد تا اهالی سرزمین قصه‌ها وقت کافی برای آماده‌شدن داشته باشند. حالا آن دویست سال تمام شده و ارتش می‌تواند به دنیای قصه‌ها برود.

دوباره من و داداشم افتادیم توی دردسر... ما از اولش هم قصد نداشتیم قصه‌ها را به هم بریزیم؛ دو دفعه‌ی قبل هم تصادفی بود! ولی این‌بار، وقتی آینه ما را کشید و برد توی قصه‌ی پری دریایی، چاره‌ای نداشتیم جز این که داستان را یک جور دیگر بنویسیم؛ فقط همین‌قدر بدانید که داستان اصلی به خوبی و خوشی به آخر نمی‌رسید. حالا باید: پری دریایی را اراضی کنیم دمش را نگه دارد. برای یک عروسی مجلل برنامه‌ریزی کنیم. و از دست کوسه‌ها هم فرار کنیم تا یک لقمه‌ی چپ نشویم.

مدت هاست که از حمله ی هیولاها به زمین می گذرد و بعد اتفاقات زیادی افتاده که هرکدام می توانند در این شرایط غیرعادی و عجیب و غریب باشند، مثلا اتفاقی که درست با شروع داستان هیولای کابوس رخ می دهد؛ در حالی که آخرین بچه های زمین در حال رقابت اند ناگهان از ایستگاه آتش نشانی صدای یک انسان به گوش می رسد و این بسیار دیوانه کننده است چون زمان زیادی است که بچه ها به غیر از صدای خودشان صدای هیچ انسان دیگری را نشنیده اند، شاید شرایط خطرناکی در انتظار جک و دوستانش است!

هانسل داخل جهنم ايستاده بود و به اطرافش نگاه مي كرد. او در جايي شبيه غار بود. مخروط هاي سنگي از سقف كوتاه و سنگين جهنم آويزان بودند و از مخروط ها مايع قرمز رنگي چكه مي كرد. اما با وجود سقف، هيچ ديواري آنجا نبود. هانسل مي توانست هروقت كه اراده مي كرد، هر طرف را ببيند. آنجا كه هانسل ايستاده بود، جلوي پايش هزاران مسير قرار داشت. مسيرهايي كه از ميليون ها ميليون دهانه ي آتشفشاني پر از آتش مايع و جوشان مي گذشتند. يكي از دو شيطانكي كه راهنماي هانسل بودند، گفت: «باحاله، نه؟» بعد هانسل را از بين گودال هايي از آتش گذراند و به طرف جاده اي كه مثل زغال نيم سوخته مي درخشيد، راهنمايي كرد.

  در این کتاب از سری آدم‌های معمولی دنیا را تغییر می‌دهند، به زندگی گاندی نگاهی می‌اندازیم. او که از نزدیک شاهد رفتار ناعادلانه با مردم بود، اعتراضش را نسبت به این رفتارها نشان داد اما با روشی کاملاً مخصوص به خود؛ روشی مسالمت‌آمیز و بدون خشونت که بسیار تأثیرگذار و قهرمانانه بود.

 پسری به نام جرمایا را در خود جای داده، پسری که وقتی تقریبا نه ماهه بوده در یک شرکت کامپیوتری پیدا می شود؛ والت که حالا پدر اوست وقتی که نوبت قهوه درست کردنش بوده جرمایا را پیدا می کند. جرمایا تا به حال به خاطر شغل پدرش به شهرهای مختلفی سفر کرده، او در نواختن فلوت ریکوردر حرفه ای است و همه چیز را درباره بیسبال می داند، اما به خاطر عمل قلبش اجازه بازی کردن ندارد، پس تصمیم می گیرد مربی بیسبال شود. وقتی آن ها برای کار والت وارد شهر قله تپه می شوند، شهری که تیم بیسبال معروفی دارد، متوجه می شوند که مردم کم کم در حال ناامیدی از بیسبال هستند و حالا جرمایا می خواهد از تمام توانش استفاده کند تا امید را به شهر و به تیم بیسبال برگرداند.

كال بقيه روز نشست و با تمركز، ماسه جابه جا كرد. به جاي اينكه روش روز اولش را پيش بگيرد، هر ماسه اي را با تلاش جدا مي كرد، به زحمت بلندش مي كرد، با همه ي توان مغز خسته اش آن را هل مي داد و سر جايش مي گذاشت. آن روز كال به خودش اجازه داد آزمايش كند. او سعي كرد آرام تر به ماسه ها نزديك شود. سعي كرد به جاي اينكه ماسه ها را بلند كند، با ذهنش آن ها را بغلتاند. سعي كرد با هربار تمركز، تعداد بيشتري ماسه را جابه جا كند. او قبلا هم اين كار را كرده بود. روش او به اين شكل عمل مي كرد كه به جاي تمركز روي سيصد دانه شن جدا از هم، چند دانه شن را شبيه يك چيز واحد، مثلا ابر ماسه اي، تصور مي كرد.

درباره کتاب بینتی 3 (نقاب دار شب):

بینتی به سیاره‌ی موطنش بازگشته و گمان می‌کند جنگ مدوز‌ها را پشت‌‌سر گذاشته است. با اینکه تمام قبیله‌اش افراد صلح‌جویی هستند، اما از بخت بد خووش‌ها چنین نیستند و در آتش نزاع با مودوز‌ها می‌دمند. با شـعله‌ور شدن این نـزاع، اتـفاقات ناخـوشـایند و دردناکی گریـبان بیـنتی و خانواده‌اش را می‌گیرد.بار دیگر همه‌چیز بستگی دارد به بینتی و دوست مرموز و جدیدش، مویینی، تا با واکنش‌های درست و به‌موقع خود مانع از بروز جنگی بشوند که می‌تواند یکباره تمام مردمش را به کام مرگ بکشاند.

حالا آنقدر بزرگ شده‌ای که راز بزرگ زندگی را بدانی. این راز به تو قدرت جاودانگی خواهد داد. جادویی که در تمام تاریخ وجود داشته؛ ولی فقط تعداد کمی از آدم‌ها آن را می‌دانند: کسانی که پردیتا می‌شناختند و کسانی که کتاب زمانه ی جادو 4 (پایان بی پایان) را خوانده‌اند. اکنون به تو می‌گویم راز زندگی بی‌پایان این است که ...

زار و ویش، وظیفه ‎ای خطیر بردوش دارند. آن‎ ها باید از شهرشان دفاع کنند و این وظیفه، شجاعتی بسیار می ‎طلبد. با ترکیب آهن و جادو، شاید بتوانند این وظیفه را انجام دهند، اما شانس زیادی ندارند و دشمنانشان، بی‎ رحمانه در پی نابود کردن عزیزترین دارایی‎ های آنانند. آیا زار و ویش این بار هم موفق می ‎شوند؟ 

خرسی و موشی با هم می‌رن جنگل و با حیوون‌ها، رنگ‌ها، خوراکی‌ها و گیاه‌های توی جنگل آشنا می‌شن…

خرسی به موشی چی میگه؟

میگه ببین این همه رنگ

دنیا اگه رنگی نبود

نه دیگه شاد بود نه قشنگ!

درباره ی کتاب  آشوب مدام 2 (پرسش و پاسخ):

تاد هیویت، آخرین پسر باقی‌مانده در پرنتیس‌تاون است؛ مستعمره‌ای کوچک در دنیای تازه که انسان‌ها به‌تازگی در آن ساکن شده‌اند. پرنتیس‌تاون شبیه شهرهای دیگر نیست. صدا شبیه میکروبی به جان آدم‌های شهر می‌افتد و همه می‌توانند فکرهای یکدیگر را بشنوند. 
حالا تاد در هیون، که حالا اسمش را گذاشته‌اند نیوپرنتیس‌تاون، اسیر افراد شهردار شده اما جز نگرانی برای وایولا فکری در سر ندارد. تاد را همراه شهردار پیشین هیون، که لِجِر نام دارد، در برج ساعت شهر زندانی می‌کنند. لجر می‌گوید اهالی هیون داروی صدای ذهن را کشف کردند اما...

بریستال اورگرین، پری مهربان، حالا بین مردم بسیار محبوب است. همه‌جا حرف اوست. برای دیدنش صف می‌کشند و او مشکلات سرزمین‌ها را، هرچه که باشد، حل می‌کند… اما در همیشه روی یک پاشنه نخواهد چرخید. رازها برملا می‌شوند. آنان که قرن‌ها در خفا بودند،‌ باز می‌گردند.

«افسانه‌ها یخ می‌زنند... بااینکه من و برادرم تصمیم گرفته بودیم بی‌خیال آینه‌ی جادویی بشویم، گربه‌ی کوچکمان نقشه‌ی دیگری داشت. او پرید توی آینه و ما چاره‌ای نداشتیم جز اینکه دنبالش برویم. وقتی به جمهوری کولاک رسیدیم، فهمیدیم که احتمالاً به قصه‌ی ملکه‌ی برفی آمده‌ایم. جالب اینجاست که این قصه اصلاً شبیه فیلمش نیست. ملکه‌ی برفی واقعاً بدجنس است و گربه‌ی ما را تبدیل به یک مجسمه‌ی یخی می‌کند. برای همین ما باید: يخ دوست پشمالویمان را آب کنیم. . سوار یک گوزن پرحرف بشویم. اسکی روی یخ یاد بگیریم. از دست دارو دسته‌ی دزدها فرار کنیم. تازه اگر مراقب نباشیم... ممکن است یخ بزنیم!»

برادران گریم هشداری برای سرزمین قصه‌ها دارند!
آن‌ها توسط ارتش فرانسه دزدیده شده و تحت فشار قرار گرفته‌اند که راه دنیای قصه‌ها را نشان دهند. ارتش فرانسه می‌خواهد به دنیای قصه‌ها حمله کند.
برادران گریم مجبور می‌شوند راه را به ارتش نشان دهند اما فرشته‌ی مهربان کاری می‌کند که گذر از این مسیر دویست سال طول بکشد تا اهالی سرزمین قصه‌ها وقت کافی برای آماده‌شدن داشته باشند. حالا آن دویست سال تمام شده و ارتش می‌تواند به دنیای قصه‌ها برود.

الی، مالیک، توری و امبر که به تازگی فهمیده ­اند انسان‌های شبیه‌سازی شده هستند و تمام زندگی‌شان در شهر سرینیتی حقیقت نداشته، حالا به دنیای واقعی رسیده‌اند و می‌خواهند هر طور شده پروژه‌ی اوسیریس را افشا کنند. اما آدمخوارهای بنفش در تعقیبشان هستند. آن‌ها برای فرار از دست‌آدمخوارها مجبورند قانون را زیر پا بگذارند و بی‌اجازه وارد خانه‌ها، هتل‌ها و ماشین‌های مردم شوند. آیا سرنوشت آن‌ها این است به تبهکارانی که از رویشان شبیه‌سازی شده بودند، تبدیل شوند؟
بچه‌ها برای فهمیدن حقیقت درباره‌ی این تبهکاران باید به سرینیتی برگردند و مدرکی برای اثبات حرف‌هایشان پیدا کنند اما آن‌جا با چیزی روبه‌رو می‌شوند که انتظارش را نداشته‌اند...

شاهزاده سیاه پوش 8 (دردسر غولی)

غول پرسروصدایی دارد تمام سرزمین را له می‌کند! شاهزاده سیاه‌پوش علامت درخشان را در آسمان می‌تاباند تا همه‌ی دوستان قهرمانش به کمک بیایند. بزرگ‌ترین ماجراجویی شاهزاده‌ سیاه‌پوش در راه است! شاهزاده‌ سیاه‌پوش برای برف‌بازی با انتقام‌گیرنده‌ی بزها و شاهزاده‌ پتوپوش آماده می‌شود.

دئو، چهارده ساله و برادر بزرگ‌ترش اینوسنت که مشکل ذهنی دارد، از دست سربازانی که روستایشان را در زیمبابوه با خاک یکسان کرده‌اند، فرار می‌کنند. ولی در کشور جدیدی که به آن وارد می‌شوند یعنی آفریقای جنوبی، به دو دلیل باید مدام جابه‌جا شوند؛ ناشکیبایی و فقر! پسرها چون خارجی هستند به هر کاری تن می‌دهند و در خیابان‌های ژوهانسبورگ سرگردانند. در نهایت گروهی از پناهندگان را پیدا می‌کنند که زیر یک پل زندگی می‌کنند، اما این گروه هم مدام خطر هجوم نژادپرستان آفریقای جنوبی را احساس می‌کنند. علاقه‌ی دئو به فوتبال تنها چیزی است که برایش باقی مانده. آیا او می‌تواند با استفاده از این عشق، امید را در دلش زنده نگه دارد؟

مایکل می تواند به بقیه شوک الکتریکی وارد کند، تایلور ذهن افراد را می‌خواند و آن‌ها را ریبوت می‌کند، گایلی یک آهن‌ربای انسانی است،‌ ابیگیل با استفاده از الکتریسیته درد را از انسان دور می‌کند… این شخصیت‌ها به علاوه‌ی چند نوجوان دیگر که هرکدام قدرت الکتریکی خاص خودشان را دارند، قهرمان‌های مجموعه‌ی «مایکل وی» هستند و باید با سازمانی که می‌خواهد از قدرت آن‌ها برای اهداف شرورانه استفاده کند، مبارزه کنند. در این مسیر آن‌ها با خطرات و اتفاقات غیرقابل‌پیش‌بینی بسیاری روبه‌رو می‌شوند و هرکدام با قدرت خاصشان موانع مختلف را از سر راه برمی‌دارند. «مایکل وی» مجموعه‌ای است پر از فرازونشیب، ماجراجویی و رمزوراز برای نوجوان‌هایی که هیجان را دوست دارند.

كال مي خواست جيغ بكشد. مي دانست كه بايد جيغ و داد كند، اما شوك و ترس نفسش را بريده بود. سايه مجددا حركت كرد و از پشت سنگ پر از پستي و بلندي سقف، پيچ و تابش باز شد. هرچه سر مي خورد و به خزه ي شب تاب نزديك تر مي شد، اميد واهي كال كه گمان مي كرد شايد آن سايه فقط بازي نور است، نااميدتر شد.

او يك عنصر هوايي بسيار بزرگ بود كه به سرعت حركت مي كرد و بعضي جاهايش اصلا شكل خاصي نداشت. شبيه يك مارماهي بسيار بزرگ از اعماق اقيانوس بود؛ البته اگر مارماهي ها در هر سمت بدن طويلشان دهان هاي بزرگ و پر از دنداني داشته باشند.

انتشارات پرتقال منتشر کرد:

خورشيد وسط آسمان است و داغ داغ. فكر كنم اين يعني الان وسط روز هستيم. احتمالا ساعت دوازده يا يك ظهر. به ساعتم نگاه مي كنم؛ توي خانه ساعت 12:20 شب است. ما سر ساعت 12 از خانه بيرون زديم و اين يعني فقط 20 دقيقه از آن موقع گذشته است. من حدود يك ساعت توي چاه بودم. پس يعني زمان اينجا از توي اسميت ويل سريع تر مي گذرد؛ شايد سه برابر سريع تر. مامان و بابا ساعت هفت صبح از خواب بيدار مي شوند. پس يعني ما شش ساعت و چهل دقيقه زمان اسميت ويلي فرصت داريم تا به خانه برويم. اگر اين زمان را ضرب در سه كنيم… مي شود بيست ساعت. ما بيست ساعت وقت داريم تا توي اين داستان بمانيم. كافي است، نه؟