قصه ها عوض می شوند 11 (شاهزاده نخود فرنگی)

روزی روزگاری یک آینه‌ی جادویی، من و داداشم را قورت داد و انداخت توی قصه‌ی سفید برفی. این طوری شد که ما نگذاشتیم سفید برفی سیب سمی را بخود. هوراااا...ولی نه، صبر کنید! اگر سفید برفی سیب را نخورد و نمی‌رد چطوری شاهزاده‌ی رویاهایش را می‌بیند و قصه‌شان به خوبی و خوشی به آخر می‌رسد؟ ای داد! حالا خودمان باید آخر داستان سفید برفی را درست کنیم. تازه، بعدش هم باید یک‌جوری برگردیم خانه

ایبی و جونا خواهر و برادری هستند که به کمک یک آینه جادویی به دل داستان های گوناگون می روند و هر بار ماجرایی جدید را تجربه می کنند. در این جلد بچه ها به ماجرای هانسل و گرتل وارد می شوند و گرفتار جادوگر بدجنس می شوند، همان جادوگری که قرار بود  هانسل و گرتل را بخورد اما آن ها از دستش فرار کردند. اگر ایبی و جونا نتوانند خودشان را نجات دهند دیگر هیچ وقت به خانه برنخواهند گشت.

باز هم یک ماجراجویی دیگر!
این بار من و برادرم جونا در قصه ی مورد علاقه ی جونا فرود آمده ایم. بله! جک و لوبیای سحرآمیز! جونا از دیدن جک حسابی ذوق زده است و نمی تواند جلوی زبانش را بگیرد. برای همین قسمتی از داستان را لو می دهد.
حالا ما باید این کارها را بکنیم:
• لوبیاهای سحرآمیز را پیدا کنیم و آنها را بکاریم.
• از ساقه ی لوبیا بالا برویم.
• با یک یا چند غول روبه رو شویم؟
اصلا هم ترس ندارد. شما هم با ما به قصر غول ها بیایید

این‌بار آینه‌ی جادویی، من و داداشم را انداخت توی داستان سیندرلا، ولی از شانس بد، چون سیندرلا پایش شکسته و حسابی ورم کرده، نمی‌تواند کفش شیشه‌ای را بپوشد؛ خب این‌جوری هم که دیگر شاهزاده متوجه نمی‌شود سیندرلا دختر رویاهایش است. همه‌اش هم تقصیر ماست! ما دو تا باید قبل از این‌که ساعت دوازده بشود، برای کمک به سیندرلا راه‌حلی پیدا کنیم؛ وگرنه قصه‌ی سیندرلا هیچ‌وقت به خوبی و خوشی به آخر نمی‌رسد!

دوباره من و داداشم افتادیم توی دردسر... ما از اولش هم قصد نداشتیم قصه‌ها را به هم بریزیم؛ دو دفعه‌ی قبل هم تصادفی بود! ولی این‌بار، وقتی آینه ما را کشید و برد توی قصه‌ی پری دریایی، چاره‌ای نداشتیم جز این که داستان را یک جور دیگر بنویسیم؛ فقط همین‌قدر بدانید که داستان اصلی به خوبی و خوشی به آخر نمی‌رسید. حالا باید: پری دریایی را اراضی کنیم دمش را نگه دارد. برای یک عروسی مجلل برنامه‌ریزی کنیم. و از دست کوسه‌ها هم فرار کنیم تا یک لقمه‌ی چپ نشویم.

«بخواب کوچولو... لالا لالایی! قرار بود شب باحالی را با دوستم رابین که به خانه‌ی ما آمده بود، بگذرانم. می‌خواستیم تا صبح بیدار بمانیم و پچ پچ کنیم. دلم نمی‌خواست داداشم مزاحممان بشود یا آینه‌ی جادویی حواسمان را پرت کند. همه‌چیز عالی بود... تا اینکه آینه رابین را قورت داد و ما را به قصه‌ی زیبای خفته برد. بعدش هم بازوی رابین اتفاقی به دوک نخ‌ریسی خورد و... حالا ما حسابی به دردسر افتاده‌ایم. رابین به خواب عمیقی فرورفته و زیبای خفته بیدار است. برای حل این مشکل من باید این کارها را انجام بدهم: . یک تولد الکی برای جونا بگیرم. . شاهزاده‌ای پیدا کنم که رابین را از خواب بیدار کند. . حواسم باشد پری‌های جادویی طلسممان نکنند. ما فقط ده ساعت وقت داریم تا همه‌چیز را درست کنیم، وگرنه این روز تبدیل به یک کابوس وحشتناک می‌شود...»

«افسانه‌ها یخ می‌زنند... بااینکه من و برادرم تصمیم گرفته بودیم بی‌خیال آینه‌ی جادویی بشویم، گربه‌ی کوچکمان نقشه‌ی دیگری داشت. او پرید توی آینه و ما چاره‌ای نداشتیم جز اینکه دنبالش برویم. وقتی به جمهوری کولاک رسیدیم، فهمیدیم که احتمالاً به قصه‌ی ملکه‌ی برفی آمده‌ایم. جالب اینجاست که این قصه اصلاً شبیه فیلمش نیست. ملکه‌ی برفی واقعاً بدجنس است و گربه‌ی ما را تبدیل به یک مجسمه‌ی یخی می‌کند. برای همین ما باید: يخ دوست پشمالویمان را آب کنیم. . سوار یک گوزن پرحرف بشویم. اسکی روی یخ یاد بگیریم. از دست دارو دسته‌ی دزدها فرار کنیم. تازه اگر مراقب نباشیم... ممکن است یخ بزنیم!»

انتشارات پرتقال منتشر کرد:

خورشيد وسط آسمان است و داغ داغ. فكر كنم اين يعني الان وسط روز هستيم. احتمالا ساعت دوازده يا يك ظهر. به ساعتم نگاه مي كنم؛ توي خانه ساعت 12:20 شب است. ما سر ساعت 12 از خانه بيرون زديم و اين يعني فقط 20 دقيقه از آن موقع گذشته است. من حدود يك ساعت توي چاه بودم. پس يعني زمان اينجا از توي اسميت ويل سريع تر مي گذرد؛ شايد سه برابر سريع تر. مامان و بابا ساعت هفت صبح از خواب بيدار مي شوند. پس يعني ما شش ساعت و چهل دقيقه زمان اسميت ويلي فرصت داريم تا به خانه برويم. اگر اين زمان را ضرب در سه كنيم… مي شود بيست ساعت. ما بيست ساعت وقت داريم تا توي اين داستان بمانيم. كافي است، نه؟

در اين داستان ايبي و برادرش جونا از طريق آينه جادويي زيرزمين خانه شان وارد قصه ي علاء الدين مي شوند. آن ها به گفته ي جادوگر شرور براي پيدا كردن چراغ جادو، شكستن طلسم ماري رز، برآورده كردن آرزوي علاءالدين و بازگشت به خانه وارد غار مي شوند، اما ايبي با آزاد كردن اشتباهي غول تمام نقشه هايشان را به هم مي ريزد. اكنون بچه ها بايد براي رسيدن به خواسته هايشان ماجراهاي مهيج و شگفت آوري را پشت سر بگذارند.

به زبان اشاره گفتم: من کنارتم.

چیز دیگری به فکرم نمی رسید که بگویم. می خواستم بداند که تنها نیست؛ که یک نفر توی این اتاق هست که او را دوست دارد. به یاد آن نماد باستانی افتادم که چند ماه پیش نشانم داده بود؛ پرترو، نشانه ی جام تهی، نماد مورد علاقه ی هارت. وجود هارتسون در دوران کودکی اش خالی شده بود. او انتخاب کرده بود که زندگی اش را با جادوی نمادهای باستانی و یک خانواده ی تازه پرکند؛ خانواده ای که من هم عضو آن بودم. می خواستم سر آقای آلدر من فریاد بکشم و بگویم هارتسون خیلی از پدر و مادرش بهتر است.

اما به عنوان فرزند فریر، یادگرفته بودم که نمی توانم به جای دوستانم مبارزه کنم. بهترین کاری که از دستم برمی آمد، این بود که کنارشان بمانم و جراحت هایشان را درمان کنم.

به دادم برسین هیچ کس فکرشم نمی­کرد این همه اتفاق توی یه تابستون بیفته! خداییش خودمم فکرشو نمی­کردم!حتی بهترین دوستم لیو و حتی عزیزان دست اندرکار هنرستان ایربروک هم فکرشو نمی­کردن!همون هنرستانی که قرار بود کلاس هفتم برم اونجا! دقت کنین : «قرار بود...» دقت کردین؟الکی که اسم کتاب قبلی رو نذاشته بودم «چه وضعیه بابا!» کلاس ششم تازه اولش بود....هنوز کلی از ماجراهام مونده!

 “داس مرگ” در دورانی به وقوع می پیوندد که انسان ها دیگر به دست طبیعت نمی میرند. پیری یک روند متداول برای مردم نیست و بیماری خبر از فرا رسیدن زمان  مرگ نمی دهد. اما واقعیتی که وجود دارد این است که بشر همچنان نیاز به مردن دارد، یعنی دنیای بدون مرگ و میر جایی در سرنوشت انسان ها ندارد و حالا باید کسانی باشند که برای حفظ توازن جمعیت این مسئولیت بر عهده شان گذاشته شود، کسانی که به داس معروفند و بنا به دلایلی سراغ افراد دیگر می روند تا جان آن ها را بگیرند. سیترا و روئن کارآموزانی هستند که از سوی یک داس برای انجام این کار انتخاب می شوند، نوجوانانی که می دانند اگر خوشه چینی را به درستی انجام ندهند باید منتظر مرگ خودشان باشند.

کالم هانت که به دلیل اتهام قتل بهترین دوستش و داشتن روح شرورترین جادوگر قرن، در زندان جادوگران به سر می‌برد، توسط دوستش تامارا از زندان فرار می‌کند اما دوباره گیر می‌افتد. در تلاش برای رهایی از جزیره‌ی حصر، استاد جوزف از کالم می‌خواهد تا از نیرو و قدرت سرکوب‌شده‌اش استفاده کند و روح دوست عزیزش، آرون را به بدنش برگرداند. آرون نیز که دلتنگ دوست و رفیق صمیمی‌اش است، وسوسه می‌شود...

مگنس چیس به اندازه ی کافی دردسر کشیده از دوسال پیش و درست از آن شب وحشتناکی که مادرش به او گفت جانش را بردار و فرار کند.به تنهایی در خیابان های بوستون زندگی میکند و از دست پلیس و ماموران دارالتادیب،گریزان است. یک روز مگنس متوجه میشود عمویش راندولف به دنبالش میگردد.مردی که مادرش همیشه در مورد او به مگنس هشدار داده بود. سرانجام مگنس به دام عمویش می افتد.داندولف کلی درباره ی تاریخ اسکاندیناوی حرف میزند و میگوید مگنس یک میراث دارد:سلاحی که از هزاران سال پیش گم شده. داستان هایی در مورد اساطیر اسگارد و گرگ ها از اعماق خاطرات مگنس ظاهر میشوند. اما او وقت زیادی برای فکر کردن به این ماجراها ندارد؛خیلی زود مجبور میشود بین امنیت خودش و زندگی صدها انسان بی گناه دیگر،یکی را انتخاب کند. گاهی اوقات،تنها راه شروع یک زندگی تازه،مردن است

اگر پوستری می‌بینی که رویش نوشته: «می‌توانی هر کاری دلت خواست توی کتابخانه بکنی!» یعنی می‌توانی بنشینی و کتاب بخوانی و توی دنیای خیالاتت بچرخی. اصلاً معنی‌اش این نیست که می‌توانی با خودت سیرک به کتابخانه بیاوری! اما ماگنولیا به کتابدار می‌گوید که اصلاً نگران نباشد، چون همه‌ی قوانینِ کتابخانه را می‌داند و قول می­دهد توی سیرکی که قرار است آن­جا راه بیندازد، هیچ سروصدایی نشود. ماگنولیا می­گوید این سیرک، امن است و به همه خوش می‌گذرد و قسم می‌خورد که فقط توی دلش سروصدا کند!

جایی که یک ساحره هست، سر و کله‌ی بقیه‌شان هم پیدا می‌شود! «زار» و «کاش» که یک زمانی از هم بدشان می‌آمد، بعد از اینکه شاهد معجزه‌ی سنگ و جادو بودند، حالا باید تفاوت‌هایشان را کنار بگذارند و با هم متحد شوند؛ چرا که طلسمی شیطانی آزاد شده و مردم و سرزمینشان در خطر است. فقط این دو نفر می‌توانند از پسِ مقابله با این طلسم بربیایند، اما این یعنی آن‌ها مجبورند پا به سرزمین ناشناخته بگذارند... که چیزی از آن خطرناک‌تر وجود ندارد! 

یه دونه خورشید اون بالاس

یه سنجاقک این پایینه

یه سینه سرخ توی لونه ست

موش یه دونه توت می‌بینه

خرسی می‌گه موش کوچولو

دور ما پر از عدده

آدم های معمولی دنیا را تغییر می دهند (من لئوناردو داوینچی هستم!)

من لئونارد. داوینچی هستم
و باور دارم که ایده های جدید زیبا هستند.

در رنگ بازی (حیوانات) ، کودک با پررنگ کردن خطوط دور هر تصویر، دست گرفتنِ مداد را بهتر یاد می‌گیرد و دقتش بالا می‌رود. با اسم و شکل حیوانات به شکلی ساده آشنا می‌شود و هرکدام از حیوانات را چه مطابق با واقعیت و چه بر اساس تخیل خود رنگ می‌کند.

از آخرین دیدار پیتر و روباهش، پکس، یک سال می‌گذرد. روزگاری این دو جدانشدنی بودند، اما حالا زندگی‌هایشان فرسنگ‌ها از هم فاصله دارد. پکس و جفتش، بریسل، بچه‌دار شده‌اند و باید در دنیایی خطرناک، از توله‌هایشان محافظت کنند. پیتر که به‌تازگی پدرش را در جنگ از دست داده و با تنهایی و احساس گناه دست‌و‌پنجه نرم می‌کند، خانه‌ی وولا را ترک می‌کند تا به مدافعان جوان آب بپیوندد؛ گروهی که می‌خواهند زخم‌هایی را که جنگ به زمین و آب وارده کرده، التیام ببخشند. اما زندگی به پکس آسان نمی‌گیرد و روباه مجبور می‌شود دوباره به پسری رو بیاورد که به او اعتماد دارد. اما پیتر که حالا غم از دست دادن مادر، پدر و پکس را به دوش می‌کشد، تصمیم گرفته دیگر عشق را به قلبش راه ندهد و حتی روزنه‌ای را برای وابستگی به کسی در دلش باز نگذارد، اما...

درباره کتاب قصه های همیشگی 6 (آخرین نبرد):

قرار است در یک کتاب‌فروشی برای تولد هشتادسالگی نویسنده‌ی بسیار محبوبی به نام کانر بیلی جشنی برگزار شود. طرف‌داران  او یکی‌یکی سؤالات خود را مطرح می‌کنند و آقای نویسنده هم با خوش‌رویی جواب آن‌ها را می‌دهد‌. اما وقتی دختر کوچکی از بین حضار از او در مورد خواهرش، الکس، سؤال می‌کند و می‌خواهد بداند چه اتفاقی برای او افتاده و حالا کجاست‌، کانر هرقدر که فکر می‌کند نمی‌تواند به خاطر بیاورد که چه اتفاقی برای خواهرش افتاده. پس تصمیم می‌گیرد به خانه برود و کتاب‌های خودش را بخواند تا بفهمد الکس کجاست. اما همان زمان اتفاقی در کتابخانه می‌افتد. اتفاقی که بی‌ارتباط به داستان الکس نیست.

سرگرد شروود اصلا خوش حال به نظر نمي اومد. همه مون رو بدو بدو فرستاد كلبه ش تا مراحل بازجويي رو شروع كنه.
وقتي داشتيم مي رسيديم به كلبه ي منحوسش، با خودم فكر كردم سرگرد شروود چه جور شكنجه هايي واسه اعتراف گرفتن از مظنونينش به كار مي بره…
كه يهو… تق! يهو ديدم يه كله م كه چسبيده به ديوار.
ديلاق آروم گفت: «گفتم كه بهتره اون روش رو بالا نياريم.» كه يهو شترق! يه سيلي محكم خورد وسط صورتش.
ديكتاتور داد زد: «صحبت نباشه! افتاد؟»
گفتم: «بله قربان.» كه يهو شترق!
«گفتم صحبت نباشه! افتاد؟»

حالا آنقدر بزرگ شده‌ای که راز بزرگ زندگی را بدانی. این راز به تو قدرت جاودانگی خواهد داد. جادویی که در تمام تاریخ وجود داشته؛ ولی فقط تعداد کمی از آدم‌ها آن را می‌دانند: کسانی که پردیتا می‌شناختند و کسانی که کتاب زمانه ی جادو 4 (پایان بی پایان) را خوانده‌اند. اکنون به تو می‌گویم راز زندگی بی‌پایان این است که ...

داستاني پركشش و ماجراجويانه درباره ي يكي از دانش آموزان مدرسه ي جاسوسي به نام بن كه در تعطيلات زمستاني به عنوان مامور مخفي، به مدرسه ي آموزش اسكي فرستاده مي شود، او بايد از طريق دوستي با جسيكا از عمليات مشت طلايي پدرش سر دربياورد. مردك چيني ترسناك كه هر آدم مشكوكي را با بي رحمي به قتل مي رساند، بيش از همه به اطرافيان تك دخترش شك مي كند. آيا بن مي تواند بدون جلب توجه لئو شنگ به جسيكا نزديك شود؟

قهوه‌چی گفت: «به سری هم سر خیابون از قبل وایسادن تو صف . ديدينشون ؟ فقط سه تا اسكل و بدبختن که نشستن تو پیاده‌رو . النا لبخند سرزنده‌ای زد و گفت: «ما هموناییم!» «چی؟» «ما همون سه تا اسکلیم... یعنی، دوتا از سه تا.» قهوه‌چی خجالت‌زده شد و قهوه‌ها را مجانی بهشان داد. النا گفت: «باشد که نیرو باورتان باشد!»

«جورجیا کاچادورین» دلش می­خواد توو مدرسه­ی راهنمایی هیلزویلج، توو همه­ی کارهایی که داداشش گند زده، موفق باشه. حتی به ریف قول داده که خیلی زود یکی از محبوب­ترین دخترهای مدرسه­شون می­شه! اما خرابکاری­های ریف اون­قدر زیاده که هیچ­کس حاضر نیست حتی یه بار به جورجیا فرصت بده. تازه، ریف یواشکی گروه موسیقی جورجیا رو برای مراسم مدرسه ثبت­نام کرده و الان جورجیا خیلی نگرانه، چون می­ترسه جلوی پرنسس­هایی که همه­ی بچه­های مدرسه ازشون حساب می­برن، آبرو ریزی بشه..

كال بقيه روز نشست و با تمركز، ماسه جابه جا كرد. به جاي اينكه روش روز اولش را پيش بگيرد، هر ماسه اي را با تلاش جدا مي كرد، به زحمت بلندش مي كرد، با همه ي توان مغز خسته اش آن را هل مي داد و سر جايش مي گذاشت. آن روز كال به خودش اجازه داد آزمايش كند. او سعي كرد آرام تر به ماسه ها نزديك شود. سعي كرد به جاي اينكه ماسه ها را بلند كند، با ذهنش آن ها را بغلتاند. سعي كرد با هربار تمركز، تعداد بيشتري ماسه را جابه جا كند. او قبلا هم اين كار را كرده بود. روش او به اين شكل عمل مي كرد كه به جاي تمركز روي سيصد دانه شن جدا از هم، چند دانه شن را شبيه يك چيز واحد، مثلا ابر ماسه اي، تصور مي كرد.