داستان های شاهنامه 51 (سیاوش در آتش)

سودابه عاشق من بود و نشانه ي عشقش همان شعله هاي آتش بود كه از دست و مو و دهانش زبانه مي كشيد. كيكاووس عاشق سودابه بود و نشانه ي آن درياي آتشي بود كه برپاساخت تا من از آن بگذرم. من در آتش دروغي مي سوختم كه سودابه ساخت و به كيكاووس گفت كه من عاشق او، سودابه هستم. بر يال شبرنگ، اسب سياهم دست كشيدم و گفتم:‌«اگر سياوش مي خواهد راستي و پاكي را به همه نشان دهد بايد از درياي آتش بگذرد