نفرین گربه

فرمانده تروئنوس با تمرکز تمام توی دفترش در کلانتری کار می‌کند. اما یک‌دفعه صدای فریاد وحشتناکی را می‌شنود، چیزی در حد یک انفجار هسته‌ای. - وااااااااااااااااااااااااای! این وحشتناک است!فرمانده دست پاچه می‌شود و به شکل مسخره‌ای از روی صندلی‌اش می‌افتد. تیز از اتاقش بیرون می‌آید و به سمت صدا می‌دود.صدا می‌گوید:- این راستی‌راستی غم‌انگیز است! جیغ و فریاد از بخش پرونده‌های عجیب، مرموز و خیلی سخت می‌آید. فرمانده تروئنوس با شتاب وارد اتاق می‌شود.- چی شده کارآگاه؟ اتفاق بدی افتاده؟- بدتر از این حرف‌ه...

روزی روزگاری دختری بود به نام هارپر که استعداد بی‌نظیری در موسیقی داشت. او از لابه‌لای صدای باد، ترنم باران و بال‌زدن‌های پروانه‌ها نوای موسیقی می‌شنید. هارپر می‌توانست هر سازی را بنوازد، آن هم بی‌اینکه حتی یک بار آموزش دیده باشد. گاهی‌اوقات شب که می‌شد هارپر کنار گربه‌اش، نصفه‌شب، نوایی می‌شنید که قلبش را به تپش می‌انداخت. نوایی که گویا از ستارگان می‌آمد...

نینجای استرسی همیشه استرس داشت؛ مثلا وقتی می‌خواستند به خانه‌ی دیگری اسباب‌کشی کنند، دل‌شوره می‌گرفت. یا اینکه می‌ترسید نتواند کارهایش را به‌موقع انجام دهد. او بیشتر وقت‌هایی که استرسی می‌شد، تب می‌کرد و بدنش می‌خارید و زخم و زیلی می‌شد. تا اینکه نینجای امیدوار به او یاد داد چطوری استرس و نگرانی‌اش را به آرامش تبدیل کند

مامان گفت برایش مثلِ روز روشن بوده که من توی خانه‌ی آن‌ها قشقرق به پا می‌کنم. بابا هم بهم گفت ای پنیِ قشقرق و یکی از آن خنده‌های غازی‌اش را سر داد. دیسی هم گفت:

همه‌اش تقصیرِ توئه، پنلوپه جونز! تو یه ابلهِ تمام‌عیاری!

گفتم: «من ابله نیستم. من قربانیِ شرایط شده‌ام.»

آیا می‌دانستی کوسه‌ها می‌توانند جریان الکتریکی در موجودات دیگر را تشخیص بدهند؟ یا برخی از آن‌ها پوشیده از منگوله‌های کوچک‌اند؟ حتی برخی از آن‌ها می‌توانند خارج از آب راه بروند!

کوسه‌ها تقریباً در همه‌ی اقیانوس‌های جهان یافت می‌شوند. آن‌ها بیش از 420 میلیون سال پیش به وجود آمدند؛ یعنی 200 میلیون سال زودتر از دایناسورها!

کوسه‌ها قدرت بینایی فوق‌العاده‌ای دارند. به نظر می‌رسد دید آن‌ها در زیر آب ده برابر قوی‌تر از انسان باشد.

اولش ماهی پاک می‌کردم و توی پخت‌وپز و بشوروبسابِ عرشه کمک می‌کردم؛ بدون اینکه جیکم دربیاید. به‌خاطر همین، آن مردها کم‌کم با من با چیزی توی مایه‌های «مهربانی» رفتار کردند (البته مهربانی از نوع دزد دریایی‌اش: با پس‌کله‌ای‌زدن و گوش‌پیچاندن و پس‌گردنی‌های بی‌رحمانه!). کم‌کم قبول کردند کارهایی یادم بدهند. هیچ‌کس اسم قبلی‌ام را نمی‌دانست. خودم هم آن را یادم نمی‌آمد. این شد که اسمم را گذاشتند «جرقه» (به‌خاطر موهای قرمزم) و دیگر نشد راجع‌به این اسم اما و اگر کنم.

اسم من «تالولا»ست. من کشته‌مُرده‌ی خون‌آشام‌ها هستم. یک وبلاگ دارم به نام «دختر خون‌آشام» و یک انجمن مخفی به نام «انجمن مخفی هیولاها». یک راز بزرگ هم دارم. رازی که فقط من و «مارکوس» می‌دانیم. من و «مارکوس» خون‌آشام‌های شرور و مرگبار را شکست دادیم!

«به مدرسه‌ی من خوش اومدین. شما الان دزدان دریایی کارآموز هستین. ما شما رو به یه دزد دریایی کامل در هفت دریا تبدیل می‌کنیم! اگه بخواهین عین خیارهای دریایی نِک‌ونال کنین یا اگه مثل نرم‌تن‌ها از زیر کار دربرین و ولو بشین، بهتره که همین‌حالا سریع بپرین سمت ساحل.»

درباره‌‌ی داسی دایناسی 5 (قارچ سمی)
مامان! بابا! من برم اين دور وبر بگردم؟ شايد روي درختا يه ميوه پيدا كردم داسي دايناسي سبز كوچولو با مامان و بابايش به گردش مي‌رود. او مي‌خواهد براي خودش ميوه پيدا كند و بخورد.

کاپابلانکا جواب داد: «کاپابلانکا هستم. دومین جادوگر بزرگ جهان در زمانِ حال.»

بلارت گفت: «دومین جادوگر بزرگ؟! دفعه‌ی قبل که دیدمت، بزر گ‌ترین جادوگر بودی!» کاپابلانکا با اخم‌و‌تَخم گفت: «آن سِمَت موقتی بود. الان هم وقتِ سین‌جیم‌کردن ندارم. آمده‌ام بلارت را برای نجات دنيا با خودم ببرم.»

بلارت كه کم مانده بود از تعجب شاخ درآورد، پرسيد: «دوباره؟!»

آماده باشید که از خنده منفجر شین. آخه قراره توی شهر، بَدترین‌ موجودات، بهترین کارها رو بکنن.

اون هم با خنده‌دارترین روش‌های ممکن.

با بدها همراه باشید، تا با عضوِ عجیب‌و‌غریب و جدیدِ دار و دسته‌شون، کارهای خوب و مرموز بیشتری انجام بدهند.

حتی پلک هم نزنید؛ چون‌که شاید یه موجود خیلی شرور ترتیبشون رو بده و... پِخ پِخ!

واقعاً دلم نمی‌خواهد هیچ‌کدامِ عکس‌های بچگی‌ام را بیاورم مدرسه. هیچ‌وقت.

ولی آقای فولِرمَن گفت اگر یادمان برود، ایمیلِ یادآوری برای والدینمان می‌فرستد و این قضیه را خیلی خیلی وخیم‌تر می‌کند، چون مامان خیلی زیاد به ایمیلش سر می‌زند و درجا می‌رود معذب‌کننده‌ترین عکس‌هایی را که از بچگی‌ام هست، پیدا می‌کند.

این‌یکی نازه!

مامان: «ببین چقدر قشنگ روی کاسه‌ی توالت نشستی تام.»

من: «این‌یکی رو نفرست.»

مامان: «خیلی دیر گفتی.»

داسی دایناسی 9 (سوراخ های برق دار)

سلام آقای مورچه!

بازم می‌خوای کلوچه؟

الان برات می‌ریزم

لونه‌ات کجاست عزیزم؟

آخ، دلم مثل سیر و سرکه می‌جوشد! فردا داریم برای تعطیلات می‌رویم سوئد، آن هم با یک کشتی خیلی بزرگ! از آن جالب‌تر اینکه شایِن را هم با خودمان می‌بریم. وقتی شایِن باشد، دیگر نمی‌ترسم که توی چادر بخوابم، حتی وسط طبیعت بکر و وحشی، با اینکه می‌گویند سوئد پُر است از خرس و گرگ و غول..

نیت که حیرت دوستانش را حس می‌کرد، پرسید: «چی دیدین؟» فِرِدی گفت: «وسط مِه یک دختری هست با شنلی از برف.» هارپر گفت: «پوستش قهوه‌ای‌طلاییه.» لیزل گفت: «گیس‌هایی داره که انگار پُر از رعدوبرقن.» نیت دهان باز کرد که چیزی بگوید، اما همان لحظه رعد مثل خرس بزرگی غرید و چتر سرخ به سویی دیگر پرت شد.

ماجرا از این قرار بود که چهارشنبه‌ای بریجِت گریمز، شاگرد اولِ کلاسمان و عزیزدُردانه‌ی آقای شومان، یونیفرمِ مدرسه را نپوشیده بود. (یونیفرم مدرسه ترکیبی است از بلوزِ قرمز، شلوارِ طوسی، جورابِ سفید و کفشِ سیاه که همه مناسبِ محیطِ مدرسه هستند.) اما خانمِ پترسون، معلمِ کلاسمان که مثل چوب‌خشک لاغر و دراز است، حتی یک کلمه هم به بریجِت چیزی نگفت. به‌نظرم اصلاً منصفانه نبود، چون قبلش به کاسمو مون وِبستر به‌خاطرِ پوشیدنِ شنلِ جنگجویانِ فیلمِ جنگِ ستارگان گیر داده بود. آفتابگردان (مامانِ کاسمو که البته ...

اُتولین براون و بهترین دوستش، آقای مانرو، مهمانی شام می‌دهند...
تمام دوستان قدیمی‌شان و چند مهمان جدید قرار است بیایند. روباه بنفش مرموز، مهمان ویژه‌ی آنهاست و کلی داستان سرگرم کننده دارد که تعریف کند.
وقتی روباه بنفش از اُتولین و آقای مانرو برای گشت‌وگذاری شبانه توی شهر بزرگ دعوت می‌کند، چطوری می‌توانند قبول نکنند؟

روزی روزگاری، که یه روزگارِ خیلی دندونی‌ای بود، هیچ جنبنده‌ای توی خونه‌درختی تکون نمی‌خورد (حتی من) که سر و صدا درست نشه. آخه اندی به امیدِ فرشته‌ی دندون، دندونشو انداخته بود تو یه لیوان آب و توی تخت‌خوابش خوابیده بود.

همین‌طور سکه‌ پشت سکه بود که توی خواب اندی ظاهر می‌شد...

من هم اون‌طرف، دراز کشیده بودم توی وان و سعی می‌کردم به‌جای دردسر درست‌کردن، حباب درست کنم. یعنی چی؟ یعنی اینکه واقعا، واقعا و واقعا ساکت باشم!

تا اینکه یهو...

واپنيرا! خيلی هيجان‌انگيز بود! من و ته‌آ و تراپولا و بنجامين راه افتاده بوديم دنبال ياقوت آتشزا، جواهری افسانه‌ای که در قلب جنگل آمازون مخفی بود. ولی جست‌وجویمان تبديل شد به ماجراجويی! چند تا جونده‌ی بدجنس و نفرت‌انگيز هم دنبال ياقوت می‌گشتند! يعنی موفق می‌شديم که نگذاريم اين سنگ گران‌بها به پنجه‌ی موش‌های ناجور بيفتد؟

جنگ سار 2 (جایگزین)

هر روز میلیون ها نفر در سراسر دنیا به جنگ سار وصل می شوند. البته جنگ سار برای بسیاری از کاربران محدود به بازی و سرگرمی نیست، عده ی زیادی در این دنیای مجازی زندگی و درآمد کسب می کنند. امیکا چن، هکر نوجوانی است که می خواهد به هر ضرب وزوری شده پولی به دست بیاورد. او در این دنیای مجازی، در ازای دریافت جایزه، خلافکارهایی را گیر می اندازد که غیرقانونی از مسابقه ی جنگ سار پول درمی آورند…

اینکاها چه کسانی بودند؟ چگونه امپراتوری تشکیل دادند؟ درباره ی آداب و رسوم و زندگی روزمره در امپراتوری اینکاها چه می دانی؟ اینکاها قصرهای طلایی بنا می کردند و لاما پرورش می دادند. در شهرها و روستاهای شان همه نقش و مسئولیت داشتند، حتی لاماها! اینکاها عقاید احمقانه و رفتارهای حیرت انگیزی داشتند؛ از آزار و اذیت لاماها گرفته تا نوک تیزکردن کله هایشان!

بازی فکری سفالگر هوپا یک بازی دو الی پنج نفره و استراتژیک است در این بازی بازیکنان نقش استادان سفالگر را ایفا میکنند که با یکدیگر رقابت میکنند . استادان سفالگر شاگردان خود را به ناحیه‌های مختلف میفرستند تا مواد مورد نیاز برای ظرف‌ها را تهیه کند و زودتر بازیکن دیگر شروع پختن ظرف را شروع کند . هر بازیکن با کامل کردن ظرف خود کارت ان را برمیدارد و امتیاز آن را بدست می‌آورد 

کیویاتکوفسکی عاشق سردرآوردن از اسرار و معماهاست و ول‌کن ماجرا هم نیست. او خودش را کارآگاه خصوصی درجه‌یک می‌داند، هم‌ردیف شرلوک هولمز و مایکل بلومکوئیست و مجانی هم کار نمی‌کند.

کیویاتکوفسکی را دزدیده‌اند! آدم‌ربایان ریخت اجق‌وجقی دارند؛ هم نقاب به صورتشان زده‌اند و هم کله‌ی همه‌شان کچل و آبی است. البته اوضاع بدتر از این هم می‌شود؛ آدم‌رباها دست‌به‌کار می‌شوند و مدل موهای او را هم عوض می‌کنند. بعدش هم بدون یک کلمه حرف، او را دوباره چشم‌بسته توی کوچه ول می‌کنند. حالا ریختش شده عینِ‌هو امپراتور شترمرغ کله‌‌آبی!

فرمانده به سمت ژولیوس خم شد و هوار زد: «چه گندکاری وحشتناکی توی ساحل زیبای ما راه انداخته‌ا‌ین!»

ژولیوس گفت: «ببینین من بابت ساحل‌تون متأسفم، ولی ما تصادفی از اینجا سردرآوردیم. ما کشتی‌‌شکسته‌ایم!»

فرمانده سرفه کرد و ژولیوس را روی زمین هل داد. «هه! چه داستان قشنگی! شما جاسوسین و ما اینجا توی مصر همه‌ی جاسوس‌ها رو می‌کشیم!»