قورتش بده 2 (یک قورتش بده غول پیکر!)
قورتشبده دولا شد و مرد را تکان داد. اما باز هم مرد بلند نشد. قورتش بده رفت سراغ یک زن و او را هم تکان داد و صدایش کرد. اما زن هم تکان نمیخورد. جواب قورتشبده را هم نداد. قورتشبده باز رفت سراغ یک نفر دیگر و یکی دیگر... و هر کسی که توی خیابان افتاده بود روی زمین. اما هیچکدام بلند نشدند. قورتشبده با خودش فکر کرد شاید... شاید... آنها مرده باشند؟ تقصیر قورتشبده بود! قورتشبده آنها را کشته بود. قورتشبدهی قاتل! قورتشبده داد زد: «نه! نه!...» «من هیچکسی را نکشتم... من هیچکسی را نکشتم...»...
سروکلهی هیولایی غولپیکر توی شهر پیدا شده! همه ازش ترسیدهاند، حتی پرندهها و حیوانها. همه چیز هم خراب شده. اما... هیچکس یک کلمه هم حرف نمیزند، چون نمیتواند! هر کس هیولا را دیده در رؤیا فرو رفته. دیگر صدای پچپچ هم نمیآید، چون کسی پچپچها را میخورد. اینکه بتوانی خودت را بیشتر و بیشتر و بیشتر باد کنی و بزرگ و بزرگتر بشوی، حتی از بلندترین کوهها هم بلندتر شوی، خوب است یا بد؟ مشکل «قورتشبده» این است که خیلی بزرگ شده، خیلی خیلی بزرگ!