چاچالک سرزمین توالت های طلا

این خاطرات بی‌اغراق نوشته شده‌اند.گاهی وقت‌ها یک‌جورهایی باورنکردنی به نظر می‌رسند، اما واقعاً همه‌ی این‌ اتفاق‌ها برایم پیش آمده و ممکن بود برای شما هم پیش بیاید. راستش را بخواهید احتمالاً پیش می‌آید.اما تا وقتی من اینجا هستم که کمکتان کنم، لازم نیست نگران باشید. پیشنهاد می‌کنم دفتر خاطراتم را دوبار بخوانید. بار اول راحت بنشینید و لذتش را ببرید. واقعاً خوشحال می‌شوم اگر حال کنید و به جوک‌هایم بخندید. بار دوم، خم شوید به جلو و تمرکز کنید. شاید دلتان بخواهد یادداشت بردارید. این‌طوری خوب می‌فهم...

سلام به همه. بله، من دکتر مارمالادم! من از صبح داشتم تو این کک‌دونی چیزهای قشنگ‌قشنگ پچ‌پچ می‌کردم و گرگ هم ثابت کرد که خیلی خیلی پسر حرف‌گوش‌کن و معرکه‌ای تشریف داره. اما آقای مار این مهمونی منه. متاسفانه باید ازت بخوام جمع و جور کنی بری پی کارت.

یک روز که جنابِ تام رفت تا نامه‌ها را از صندوقِ‌پست دربیاورد،

پاکت‌نامه‌ی پُرزرق‌وبرقی دید. روی آن اسم آنجلا ثراگمورتون نوشته شده بود.

آنجلا که خانه را از بالا تا پایین حسابی تمیز کرده و برق انداخته بود، داشت روی مبل خستگی درمی‌کرد.

ولی این نامه‌ی مهمی بود و باید زود جوابش را می‌داد:

دعوتنامه‌ی ملکه برای مهمانی عصرانه‌ی قصر. به آنجلا اجازه داده بودند یک همراه هم با خود ببرد.

اِوا بال‌قلنبه در سرزمین درختی با خانواده‌اش و لوسی بهترین دوست دنیا زندگی می‌کند. او در مدرسه‌ی جغدی بالادرختی درس می‌خواند و کلی ماجراهای جالب و باحال برایش پیش می‌آید که حیف است شما ندانید. شنبه جشنِ تولد اِوا است! او برای يک مهمانی بالشی بزرگ برنامه‌ريزی می‌کند. در اين مهمانی تماشای فيلم، بوفه‌ی بستنی، اتاقِ عکاسی و خيلی چيزهای ديگر هم هست. اِوا ديگر طاقت ندارد! همه‌ی دوست‌هايش هم خيلی هيجان‌زده هستند. البته... به جز سو. سو می‌گويد نمی‌تواند بيايد. آيا اِوا می‌تواند سر دربياورد چرا سو به مهمانی نمی‌آيد؟ آن هم برای مهمانی بال‌انگيزِ او!

نیا چرخید، سوزن‌برگ‌های درخت صنوبر کهن‌سال مقابل آسمان شب محو شدند و بعد هم با احساسی دلهره‌آور، زمین به‌سمتش شتافت. سورن دیوانه‌وار سعی کرد بال‌های کوچک سیخ‌شده‌اش را به هم بزند. بی‌فایده بود! با خودش فکر کرد: «می‌میرم. می‌شم یه بوفچه‌ی مرده. تازه سه هفته‌ست که از تخم دراومده‌م و زندگی‌م سر اومده!» ناگهان چیزی سقوطش را آرام کرد... جریان نسیم بود؟ توده‌ای باد؟ هوایی پف‌کرده که میان کُرک‌پَرهای زشتش جمع شده بود؟ همین بود؟ زمان آهسته شد. زندگی کوتاهش از مقابل چشم‌هایش گذشت... تک‌تک ثانیه‌های ع...

سال‌ها پیش، آن وقت‌ها که ریش‌هایم هنوز سپید نشده بود، حتی می‌توانم بگویم سیاه هم نبود یا البته درست بگویم اصلاً ریش نداشتم، از پدرم پرسیدم: «بابا! این عشق که می‌گن چیه؟» پدرم گفت: «این غلط‌ها به تو نیومده فرزند دلبندم! تو باید دَرست رو بخونی.» پنج سال بعد که هفت سالم بود و سواد خواندن و نوشتن مختصری آموختم، تصمیم گرفتم به جای درس خواندن بروم و عاشق شوم. اما قبل از عاشق شدن لازم بود با تحقیق در داستان‌های موجود معنای واقعی عشق را دریابم. اولین داستانی که نظرم را جلب کرد، داستان ویس و رامین بود...

جالیز یک بازی کارتیِ رقابتی است. بازیکن ها در این بازی با مدیریت جالیزهایشان، تلاش می‌کنند تا بهترین و گران‌ترین محصولات را بکارند. با فروش آن‌ها، کسب و کارشان را حسابی سکه کنند. اما موفقیت در این کسب و کار، همان قدر که به سخت کوشی و تلاش احتیاج دارد... حواس جمع، حساب و کتاب و کمی هم شانس می خواهد. بهترین محصول را در جالیزها بکارید. به موقع محصولات را برداشت کنید. زمین ها را گسترش دهید و بهترین معاملات را با کشاورزهای دیگر انجام دهید تا بتوانید بهترین کشاورز «جالیز» باشید.

عبد ناگهان به خودش آمد. او با شیطان معامله کرده بود! می‌دانست که باید از دستورش سرپیچی کند، که باید فرار کند. ولی صدای رعدآسای مرد توی سرش پیچید و برخلاف میلش عمل کرد. با چشمانی که از وحشت گشاد شده بود، دست خودش را تماشا کرد که جلو رفت و چفت در را باز کرد. در روی لولایش غژ‌غژ کرد و صداهایی جدید توی گوشش پیچید. هم‌نوایی زمزمه‌هایی شیطانی دور‌و‌برش چرخید و بدن گرمش سرد شد.

چند ثانیه بعد زنگ زدم به خواهرم، تِه‌آ. گفتم: «همینالان تراپولا بهم زنگ زد. فکر کنم توی دردسر افتاده.»خواهرم جیر کرد: «من رو از خواب ناز بیدار کردی که همین رو بهم بگی؟ داشتم یه رؤیای محشر می‌دیدم ها! خواب می‌دیدم توی یه قایق تفریحی بزرگ عروسی گرفتم. نذاشتی ببینم داماد خوش‌شانس کیه.»از جمله‌ی آخری خیلی تعجب نکردم. آخر خواهرم از تعداد پنیرهایی که من توی یخچال کَت‌وگُنده‌ام دارم هم بیشتر خواستگار دارد!ادامه دادم: «گوش کن تِه‌آ! تراپولا داشت از سرزمین موش‌های خون‌آشام زنگ می‌زد!»تِه‌آ جیر کشید: …...

دسته‌ای پرنده‌ی نقره‌ای بر فراز آسمان پرواز کردند. بعد یک طاووس، دُمِ آبی و ارغوانی و سبزش را با شکوه باز کرد، آن‌قدر که افق را پر کرد. ققنوسی تخمی طلایی گذاشت و بعد رنگ طلایی تخم به رنگ قرمز درآمد و به صورت فواره‌ای از ستاره محو شد. تخم در آسمان آویزان بود تا اینکه یک ققنوس جدید به رنگ قرمز و طلایی از آن بیرون آمد. قوچی نقره‌ای در میان غلغله‌ی شدید بلزایی‌ها به‌سوی آسمان سیاه گام برداشت.

و بعد، در اوج نمایش، یک اژدهای غول‌پیکر سبز در آسمان پدیدار شد.

اندی و تری خانه‌درختی بیست‌و‌شش‌طبقه‌ی باحالشان را سی‌و‌نه طبقه کرده‌اند. یک ترامپولین بدون تور محافظ اضافه کرده‌اند، آبشار شکلاتی، آتشفشان فعال بدون گدازه برای برشته‌کردن مارشمالوهای خوشمزه‌شان، باغ‌‌وحش بچه‌دایناسورها، موزه‌ی اگه جرأت داری باور نکن، فیلی بوکسور به نام آقای خرطومکس و کلی چیزهای باحال دیگر. اما مهم‌ترینشان طبقه‌ای فوقِ سری است که تری هنوز ساختش را تمام نکرده … طبقه‌ای که قرار است اتفاق‌هایی عجیب تویش بیفتد.

سلام! همان‌طور که لابد دیگر خودتان می‌دانید، من آگوس پیانولا هستم و از وقتی با دوست‌های جدیدم، یعنی هیولاها، آشنا شده‌ام، کلی اتفاق باورنکردنی و هیجان‌انگیز برایمان افتاده‌است و خیلی وقت‌ها، حسابی به دردسر افتاده‌ایم. البته همیشه موفق شده‌ایم که نقشه‌های شوم دکتر بروت بدجنس و دستیارش نپ را نقش بر آب کنیم. این بار دکتر بروت یکی از دوست‌های خوبمان را با پارچه‌ی جادویی به زمان‌های دیگر فرستاده و ما باید هرطور شده، نجاتش بدهیم، وگرنه معلوم نیست از چه دوره‌ای در تاریخ سر درمی‌آورد و چه بلایی سرش می‌آید.

• همه به شاهزاده مارمالاد درود می‌فرستند!
• همه به عظمت شیطانی او تسلیم می‌شوند!
• همه جلوی شکوهِ لولوپی‌های لوبیاییِ او زانو می‌زنند!
• نه... مثل اینکه... این‌طوری‌ها هم نیست!
• شاید که چهارسابقه‌دار و دخترهای بد پوزه‌شون به خاک مالیده شده باشه،
• اما معنی‌اش این نیست که اون‌ها آروم گرفته باشند.

مرتب نگه‌داشتن اتاق از خیلی از مشکلات جلوگیری می‌کند. اگر پدر و مادری وارد اتاقی بشوند و ببینند همه‌چیز مرتب و منظم است، اصولاً شک نمی‌کنند. خب البته پدر و مادرهایی هم هستند، مثل مال من، که همیشه یک چیزی پیدا می‌کنند.

چه بلایی سر آقای مار اومده؟ واقعاً رفته توی دارودسته‌ی ارباب تاریکی؟

آقای مار چطوری صاحب این نیروهای خَفَن­مَفَن و شیطانی شده؟

انگاری بقیه­ی رفقا هم چیزی نمی‌دانند، البته مثل همیشه... مأمور روباه که شاخ همه‌ی خفن‌هاست، از بقیه بیشتر می‌دونه!

فعلاً که مار حسابی رفته توی پوست شیطون

و مثل تمام اون­هایی که قدرت‌های شیطانی دارند، یه شنل سیاه کشیده روی کله‌اش

استش این روزها مامان و بابا خیلی کم با من حرف می‌زنند. شده‌اند یک مامان و بابای ایده‌آل!

کلاً یک جورِ باورنکردنی حالشان خوب است.

یعنی می‌توانم ریسک کنم و درباره‌ی چرتِ توی کلاسم، چیزی بهشان بگویم؟ یعنی می‌شود آن‌قدر درگیر اولین روزِ کاریِ بابا باشند که اصلاً نفهمند چی به چی است؟

یا اینکه این قضیه برشان می‌گرداند به حالت قبل؟

فقط یک نفر می‌داند که الان باید چه‌کار کنم: مدی!

همین‌که بیدار شدیم، بعد از آنکه رکورد جهانی زود صبحانه‌خوردن را شکستیم، هیولاها رفتند توی کوله‌پشتی‌ام و با هم از خانه زدیم بیرون.

ـ نمی‌فهمم چه اصراری داری همه‌جا عروسک‌هایت را با خودت ببری. بچه‌ای به‌سن تو...

ـ بهتان تکلیف نداده‌اند؟

ـ چرا! اتفاقاً برای همین دارم می‌روم پارک! باید درباره‌ی یکی از چیزهای مربوط به شهر مطلب بنویسیم. من پارک را انتخاب کرده‌ام.

ـ آفرین پسرم! انتخاب خیلی خوبی است!

یک خبرِ پَرپَر‌انگیز! تازگی‌ها یک هم‌کلاسی تازه به مدرسه‌مان آمده. اسمش هایلی پوش‌پوشی است. خیلی دلم می‌خواهد با او دوست شوم. ولی انگار هایلی از جغدهای باحال خوشش می‌آید. بیشتر دوست دارد با لوسی، بال‌بالی‌ترین دوستِ من، بپرد. نکند لوسی من را یادش برود؟

چه بدشانسی گنده‌ای! وقتی رفتیم مدرسه، دوشیزه‌پُشت‌پَرپَری خیلی‌خیلی ناراحت بود. «بچه‌ها! من یک خبر بد دارم. گردنبند عزیزم، همان گردنبند قدیمی که برای روز عروسی در نظر گرفته بودم … گم شده!» انجمن مخفی برنامه‌ریزی عروسی، بعد از مدرسه، در لانه‌درختی ما یک جلسه‌ی فوری برگزار کرد. حالا ما کارآگاهان مخفی برنامه‌ریزی عروسی بودیم.

One, Two، شال و کلاه من کو؟

Three, Four، کوچه شد از برف، پُر

Five, Six, Seven, Eight، بریم رو برف‌ها اسکیت

?Are you ready، .Yes, I am

 در مجموعه کتاب‌های «انگلارسی» کودک با خواندن و شنیدن شعرهای دل‌نشین و جذاب، با زبان انگلیسی آشنا می‌شود و کلمه‌های زیادی یاد می‌گیرد. با این مجموعه، کودک هم از شعر خواندن لذت می‌برد و هم شوق یادگیری زبان انگلیسی در او بیدار می‌شود.

چطور می‌شد آن‌قدر به من نزدیک و آن‌قدر دور از دسترسم باشد. همین‌‌جا پشت این پنجره بود و حالا که نبود، نگاهش مدام مقابل چشمانم تکرار می‌شد …من گل‌اندام بودم؟ همان کسی که هزاران فدایی داشت؟ توی آینه به قیافه‌‌ی نزارم نگاه کردم. چشمانم غرق خون شده بودند. چند روز بود خواب و خوراک نداشتم. دولت کنارم آمد. دست روی گونه‌ام کشید و اشک‌هایم را پاک کرد: «گل‌اندامم، از چه می‌ترسی؟»… هزاربار گفته بودم و هزاربار گفته بود نترسم، پدرم نمی‌گذارد دست کسی به‌زور به من برسد. دولت پشتم ایستاد و قربان صدقه‌ام رفت....

اندی و تری خانه درختی سیزده‌طبقه‌ی باحالشان را بیست‌و‌شش طبقه کرده‌اند. پیست ماشین‌برقی اضافه کرده‌اند، مسیر اسکیت با یک گودال کروکودیل زیرش، استادیوم گِل‌بازی، اتاقک ضد جاذبه، دریاچه‌ی یخی برای پاتیناژ با پنگوئن‌های پاتیناژکار واقعی و کلی طبقه‌ی باحال دیگر.

خانواده‌ی سلطنتی چهار نفره‌ای در قلعه‌ای وسطِ شهر زندگی می‌کنند. همه‌ی آن‌ها از تاج‌گذاشتن متنفرند. هربار از تاج‌گذاری فرار می‌کنند و به دریا و کوه و آتش‌فشان می‌روند. شاهزاده‌کوچولوهای بامزه، آلیس و لوییس‌کوچیکه، به هر بهانه‌ای دنبالِ بازی‌کردن هستند و بوزومخملی، فیلِ گنده‌ی عروسکی‌شان را همه‌جا با خودشان می‌برند.

این‌بار نوبت باباست که...