عقرب (پرونده سری تاشا و کاراگاهش، هنری)

این خاطرات بی‌اغراق نوشته شده‌اند.گاهی وقت‌ها یک‌جورهایی باورنکردنی به نظر می‌رسند، اما واقعاً همه‌ی این‌ اتفاق‌ها برایم پیش آمده و ممکن بود برای شما هم پیش بیاید. راستش را بخواهید احتمالاً پیش می‌آید.اما تا وقتی من اینجا هستم که کمکتان کنم، لازم نیست نگران باشید. پیشنهاد می‌کنم دفتر خاطراتم را دوبار بخوانید. بار اول راحت بنشینید و لذتش را ببرید. واقعاً خوشحال می‌شوم اگر حال کنید و به جوک‌هایم بخندید. بار دوم، خم شوید به جلو و تمرکز کنید. شاید دلتان بخواهد یادداشت بردارید. این‌طوری خوب می‌فهم...

همین‌الان همه‌ی کتاب‌های جغرافی‌ام را انداختم دور.نبینم ناراحتشان باشی، چون همه‌اش تقصیر خودشان است.کل تعطیلات کریسمس را لم داده بودند توی اتاقم و کوهِ تکالیفی را که باید انجام می‌دادم مسخره می‌کردند.تا امروز که دیگر طاقتم طاق شد. شوتشان کردم توی سطل آشغال، کنار یک‌مشت چایی‌کیسه‌ای و یک چیز سوخته و خیلی بوگندو که امیدوار بودم سوپ باشد. حالا اتاقم احساس می‌کند حسابی بزرگ‌تر و سرحال‌تر شده.فقط وقتی برمی‌گردم مدرسه، کلی می‌افتم توی دردسر، نه؟ آخر چرا این کار را کردم؟ناراحتم؟بگی‌نگی، اما چیزهایی ..

اسم من «تالولا»ست. من کشته‌مُرده‌ی خون‌آشام‌ها هستم. یک وبلاگ دارم به نام «دختر خون‌آشام» و یک انجمن مخفی به نام «انجمن مخفی هیولاها». یک راز بزرگ هم دارم. رازی که فقط من و «مارکوس» می‌دانیم. من و «مارکوس» خون‌آشام‌های شرور و مرگبار را شکست دادیم!

آخ، دلم مثل سیر و سرکه می‌جوشد! فردا داریم برای تعطیلات می‌رویم سوئد، آن هم با یک کشتی خیلی بزرگ! از آن جالب‌تر اینکه شایِن را هم با خودمان می‌بریم. وقتی شایِن باشد، دیگر نمی‌ترسم که توی چادر بخوابم، حتی وسط طبیعت بکر و وحشی، با اینکه می‌گویند سوئد پُر است از خرس و گرگ و غول..

تا آمدیم کیک بخوریم، مامان‌بزرگ گفت که اول من و دوقلوها برایش کمی ساز بزنیم. قبل از زدن دوباره کمی دل‌شوره گرفتم چون هر وقت فلوت می‌زنم، اتفاق عجیب‌وغریبی می‌افتد. ژاکوب گفت که آهنگ دزدان دریایی کارائیب را بزنیم. اول من شروع کردم به فوت‌کردن توی فلوتم. چون فکر کردم وقتی دوقلوها شروع کنند به زدن، به‌هرحال کسی هیچ صدای دیگری را نمی‌شنود. و همین هم شد. سیمون آن‌قدر محکم زد روی طبلش که دسته‌اش شکست. و شیپور ژاکوب هم صدای فیلی را می‌داد که در حال جان‌کَندن بود.

هشدار!

اگر از آروغ زدن و کشتی‌گرفتن خوشتان نمی‌آید، این کتاب را نخوانید!

واااااااای!

پرتاب ماهی و مسمومیت و کیک خرمگس هم همین‌طور!

همه چیز از آن روزی آغاز شد که دعوتنامه‌ای عجیب دریافت کردیم. با مربی‌هایمان در رختکن بودیم. من نامه را باز کردم و شروع به خواندن کردم. به بازی در تورنمنت «کمپ چهارم» دعوت شده بودیم. هیچ‌کداممان چیزی درباره‌ی این مسابقات نمی‌دانست؛ حتی آلیسیا که همیشه داستان‌هایی از تیم‌های افسانه‌ای و اسرارآمیز برایمان تعریف می‌کرد. این که هیچ‌یک از ما برای شرکت در مسابقات ثبت‌نام نکرده بود، نشان می‌داد شخص نامعلومی به مسابقه‌ی اسرارآمیزی دعوتمان کرده‌است، با قوانینی که با آن‌ها آشنایی نداشتیم.

به دنیای پُر رمز و رازِ سرزمین رؤیایی استوژیت خوش آمدید! سرزمین نقش و نگارهای سحرآمیز... در این‌جا، کارت‌هایی با تصاویری عمیق، الهام‌بخش و مسحورکننده، به طرز جذاب و شگفت‌انگیزی توانایی تفکر خلاقانه و قدرت شهود شما را می‌آزمایند. برای موفقیت در این بازی باید از استعداد، قدرت تخیل و ذهن‌خوانی، و تجربیات پیشین خود به گونه‌ای متفاوت بهره ببرید...

"استوژیت" ترکیبی است از قدرت خلاقیت و ذهن‌خوانی! هر بازیکن در نوبتش براساس یکی از کارت‌های در دستش، کلمه‌ای را می‌گوید. بازیکنان دیگر باید با قدرت ذهن‌خوانی خود، کارت آن بازیکن را از میان کارت‌های دیگر بیابند.

مرتب نگه‌داشتن اتاق از خیلی از مشکلات جلوگیری می‌کند. اگر پدر و مادری وارد اتاقی بشوند و ببینند همه‌چیز مرتب و منظم است، اصولاً شک نمی‌کنند. خب البته پدر و مادرهایی هم هستند، مثل مال من، که همیشه یک چیزی پیدا می‌کنند.

• همه به شاهزاده مارمالاد درود می‌فرستند!
• همه به عظمت شیطانی او تسلیم می‌شوند!
• همه جلوی شکوهِ لولوپی‌های لوبیاییِ او زانو می‌زنند!
• نه... مثل اینکه... این‌طوری‌ها هم نیست!
• شاید که چهارسابقه‌دار و دخترهای بد پوزه‌شون به خاک مالیده شده باشه،
• اما معنی‌اش این نیست که اون‌ها آروم گرفته باشند.

بگذارید ببینم. ماجرا دقیقاً از آنجا شروع شد که... شوخی نمی‌کنم ها! یک روز غروب، خوش‌حال و آسوده روی کاناپه‌ام لم داده بودم، کنترل تلویزیون را توی پنجه‌ام گرفته بودم و پشتِ سرِ هم کانال عوض می‌کردم که یک‌دفعه یک تبلیغ تلویزیونی چشمم را گرفت.

یک خانم جونده با موهای طلایی داشت مثل یک موش دیوانه عربده می‌کشید: «دارین کچل می‌شین؟ موهاتون کم‌پشت شده؟» بعد پوزه‌اش را آورد جلو و چسباند به دوربین و ...

در شهر نفرینشدهی بیدلکام خبرهای خوشی در راه است: ساختمان بزرگ قدیمی که زمانی فروشگاه رکایت و پسران بود، قرار است بعد از سالها دوباره باز شود و به بزرگترین فروشگاه اسباببازیِ تاریخ بیدلکام تبدیل شود. ساموئل و بازول نیز مهمانهای افتخاری مراسم بازگشایی هستند. 

آماده باشید که از خنده منفجر شین. آخه قراره توی شهر، بَدترین‌ موجودات، بهترین کارها رو بکنن.

اون هم با خنده‌دارترین روش‌های ممکن.

با بدها همراه باشید، تا با عضوِ عجیب‌و‌غریب و جدیدِ دار و دسته‌شون، کارهای خوب و مرموز بیشتری انجام بدهند.

حتی پلک هم نزنید؛ چون‌که شاید یه موجود خیلی شرور ترتیبشون رو بده و... پِخ پِخ!

آهی کشیدم و گفتم: «هیچ‌جا سوراخ‌موشِ خودِ موش نمی‌شه.» دیروقت بود و از اینکه برگشته بودم خانه خوشحال بودم.

ولی وقتی از راه‌پله‌ی جلویی خانه بالا رفتم، فوری فهمیدم یک جای کار می‌لنگد.

چرا درِ خانه باز بود؟ من که صبح قفلش کرده بودم. و چرا چراغ طبقه‌ی بالا روشن بود؟ من وقتی از خانه بیرون می‌روم، همیشه همه‌ی چراغ‌ها را خاموش می‌کنم.

نوکِ‌پنجه نوکِ‌پنجه جلو رفتم و ساکت و بی‌سروصدا رفتم توی خانه. از راهروی تاریک گذشتم. کنار درِ آشپزخانه ایستادم و یواشکی سر و پوزه‌ای آب دادم. درِ یخچال چارطاق باز بود!

...از موسیقی راک با صدای بلند خوشم نمی‌آید. لباس‌های خال‌خالی یا راه‌راه یا روشن تنم نمی‌کنم. و همیشه‌ی خدا یک برش پنیر آمریکایی ساده را به یک قالب پنیر فلفلی تند هالپانو ترجیح می‌دهم.

همان‌طور که می‌بینید ترجیح می‌دهم زندگی آرام و بی‌دردسری داشته باشم. می‌دانم شاید به نظر بعضی موش‌ها بی‌نمک یا حتی حوصله‌سَربَر باشم. شاید هم راست بگویند. ولی خب من این‌طوری دوست دارم!

حالا چرا دارم این‌ها را به شما می‌گویم؟

الان توضیح می‌دهم...

توی افسانه‌ها آمده که سال‌های سال پیش، جن‌ها و پری‌های جنگل‌های اطرافمان به‌خاطر این سکه با هم درگیر شدند و آخرسر جنگی درگرفت که بهش می‌گویم جنگ جنگل.

البته نیاز به گفتن نیست که این‌ها افسانه است، ولی خب داستانش تقریباً این‌جوری بود که...

همه‌چیز از وقتی شروع شد که دقیقاً در یک لحظه، یک جن و یک پری سکه‌ای زرّین پیدا کردند که وسط جنگل می‌درخشید.

جن و پری شروع کردند به جروبحث. کم‌کم کارشان بالا گرفت و آخرسر همه‌ی جن‌ها و پری‌های جنگل افتادند به جان هم و جنگ وحشتناکی را شروع کردند.

آیا تا حالا آرزو داشته‌ای که فوتبالیست شوی؟

هیچ‌وقت به اینکه مربی یا مدیر فنی تیم شوی یا اینکه در تلویزیون برنامه‌ی ورزشی اجرا کنی، فکر کرده‌ای؟

شغل‌های گوناگونی در فوتبال وجود دارند؛ مثلاً می‌توانی داور یا کمک‌داور شوی یا اینکه استعدادیابی کنی و ستاره‌های ورزشی آینده را کشف کنی!

در این کتاب با انواع این شغل‌ها، تاریخچه‌ی فوتبال، دانستنی‌های جالب و خیلی چیزهای دیگر آشنا می‌شوی.

ترجیح می‌دهی چی باشی؟ دختری که یک پسر خنگ فکر می‌کند او یک پسر است یا دختری که یک پسر خنگ فکر می‌کند او یک پسر است، در حالی که واقعاً دختر است؟

فردی می‌داند دوست دارد کدام‌ باشد، اما جلوی تابی حرف اشتباهی زده که نه تنها او را رنجانده، بلکه احتمالاً به جشن‌تولدِ محشرش هم دعوت نمی‌شود. جشن تولدی با گاو مکانیکی و قلعه‌ی بپر‌بپر.

چطور می‌شد آن‌قدر به من نزدیک و آن‌قدر دور از دسترسم باشد. همین‌‌جا پشت این پنجره بود و حالا که نبود، نگاهش مدام مقابل چشمانم تکرار می‌شد …من گل‌اندام بودم؟ همان کسی که هزاران فدایی داشت؟ توی آینه به قیافه‌‌ی نزارم نگاه کردم. چشمانم غرق خون شده بودند. چند روز بود خواب و خوراک نداشتم. دولت کنارم آمد. دست روی گونه‌ام کشید و اشک‌هایم را پاک کرد: «گل‌اندامم، از چه می‌ترسی؟»… هزاربار گفته بودم و هزاربار گفته بود نترسم، پدرم نمی‌گذارد دست کسی به‌زور به من برسد. دولت پشتم ایستاد و قربان صدقه‌ام رفت....

چه حالی پیدا می‌کنی اگر توی یکی از دفترچه‌های مرموز دایی‌ات این نوشته را پیدا کنی؟

«میکل‌آنژ» همیشه به من می‌گفت آسان‌ترین راهِ رسیدن به آینده، فکر‌نکردن به آن است.

«مانی» با خواندن خاطرات دایی‌ شوکه می‌شود، «دایی‌سامان» کجا و «میکل‌آنژ» کجا؟

خانواده‌ی سلطنتی چهار نفره‌ای در قلعه‌ای وسطِ شهر زندگی می‌کنند. همه‌ی آن‌ها از تاج‌گذاشتن متنفرند. هربار از تاج‌گذاری فرار می‌کنند و به دریا و کوه و آتش‌فشان می‌روند. شاهزاده‌کوچولوهای بامزه، آلیس و لوییس‌کوچیکه، به هر بهانه‌ای دنبالِ بازی‌کردن هستند و بوزومخملی، فیلِ گنده‌ی عروسکی‌شان را همه‌جا با خودشان می‌برند.

این‌بار نوبت باباست که...

هیجان بیشتر با بسته‌ی کاپوچین پلاس!

حالا دیگر می‌توانید با اضافه کردن این بسته به بازی اصلی، کاپوچین را ۶ نفره بازی کنید، آن هم با ۳۶ کارت کاملا جدید برای چالش و هیجان بیشتر‌!

با اجی‌مجی‌بوم می‌توانید همراه با بازی مهارت‌های ذهن‌خوانی، پیش‌بینی و ریسک‌پذیری را در کودکانتان تقویت کنید، اجی‌مجی‌بوم یک بازی سرگرم‌کننده و آموزنده با حال‌وهوای جادوگری است که شاگردان مدرسه‌ی جادوگری، در نبود استاد، تلاش می‌کنند تا وردی را که تازه آموخته اند، تمرین کنند؛ «اجی مجی بوووووم! » ورد جابجاکردن اشیا: برای شاگردان این مدرسه جادوگری، تنها آشنایی به وردها و روش استفاده از چوبدستی نیست، بلکه آن‌ها می‌آموزند که چگونه ذهن حریفان را بخوانند. شما هم در نقش هنرجویان این مدرسه، تلاش کنید تا با ذهن خوانی و تیزهوشی، بیشترین و گرانبهاترین جواهرات را جمع کنید تا عنوان بهترین جادوگر مدرسه را به دست آورید!

ساکت شد و انگشتش را کرد توی دماغش. بعد دنبال حرفش را گرفت: «نه داداش! اصلاً و ابداً مثل من نیست. دنبال هیجان و این چیزها هم نیست. نه از کوسه‌گیری خوشش می‌آد، نه با صخره‌نوردی حال می‌کنه. بُزدل‌موشیه واسه خودش! آره، خیلی ضدّ‌حاله. خودت که این‌جور موش‌ها رو می‌شناسی. از همین مسافرت‌های پَک‌وپیرزنی واسه‌ش خوبه. تهِ تهِ خطرش این باشه که پشم‌هاش آفتاب‌سوخته شه. ها! ها! ولی خیلی خَرپوله‌ها! نگران مایه‌تیله نباش. پولش از پارو بالا می‌ره!»

«هفت‌صد سال اولی که در این خمره بودم، با خودم عهد کردم هرکس مرا آزاد کند، او را از مال دنیا بی‌نیاز کنم، اما هیچ‌کس مرا آزاد نکرد. در هفت‌صد سال دوم با خودم گفتم که هرکس مرا از این خمره بیرون بیاورد، او را صاحب تمام گنج‌های زمین می‌کنم. اما باز این اتفاق نیفتاد. در طول چهارصد سال بعد مدام به خودم می‌گفتم حالا دیگر هرکس مرا از اینجا رها کند، او را به هر شیوه‌ای که خودش تعیین کند، می‌کشم. و قرعه به نام تو افتاد.»

بلندبلند خندید. گفت: «حالا دیگر آماده‌ی مرگ شو.»

محترم‌ترین نویسنده‌های جهان می‌آیند تا سگ‌های نازپرورده‌شان را در نمایش سگ‌های ادیبِ عمارت غمکده‌ی مخوف به رخ بکشند. اما اتفاق عجیبی در عمارت غمکده‌ی مخوف در حال وقوع است؛ رد پنجه‌های اسرارآمیز، زوزه‌های شبانه و کفش‌هایی که به‌طرز مشکوکی جویده شده بودند. آیا اِیدا می‌تواند تا ماه کامل نشده، از ماجرا سر دربیاورد؟

تِل... تِل... تلویزیون

روشن شده تو خونه‌مون

یه فیل داره نشون می‌ده

خرطوم‌شو تکون می‌ده

کاشکی می‌شد بیاد بیرون

از توی این تلویزیون

و یک‌عالمه شعر و ترانه‌ی جذاب، شیرین و خواندنی که کودکان را با اشیاء خانه آشنا می‌کند.

کی فکرش را می‌کرد که بخاری، صندلی و قالیچه هم شعر داشته باشند؟