تان جی ها 4 (جولای نوراختر)

جاشوا می دانست راز یعنی چه
راز چیزی  بود که باید پیش خودت نگهش می داشتی. راز یک جور قول بود و قول ،آنطور که ایزابل برایش گفته بود،مثل نور تابانی بود در تاریکی نوری که راه را نشانت می داد.اگر چشم از آن نور بر نمی داشتی و همانطور به سمتش میرفتی، هرگز گم نمیشدی، و دوست هایت هم همینطور
ولی حالا که جاشوا اینجا در سکوت سرد وارِن تک و تنها دراز کشیده و غرق فکر بود،برایش سوال شد که از کجا باید بفهمد چه کسی دوستش است!

مسابقات بین‌المللی شش خاندان.

با رقابت‌های متنوع، از جمله فوتبال.

مسابقات در اسکاتلند برگزار می‌شود؛ در طول یک هفته‌ی کامل، با حضور تیم‌هایی از سراسر جهان.

از همه بهتر این است که شب‌ها توی یک قلعه‌ی قدیمی می‌خوابیم.

توی قلعه!!!

قلعه‌اش که شبح ندارد احیاناً؟

در اسکاتلند، همه‌ی قلعه‌ها شبح دارند!

تابه‌حال در یک شب پُرستاره به آسمان نگاه کرده‌اید و از خود پرسیده‌اید همه‌ی این‌ها از کجا آمده‌اند؟ چرا جهان وجود دارد؟ چرا به‌جای «هیچ»، «چیزی» وجود دارد؟

دانشمندان می‌گویند جهان با یک انفجار بزرگ، به نام مِه‌بانگ، آغاز شده که در آن ماده و انرژی و زمان و مکان (فضا) به‌وجود آمده‌اند. این اتفاق حدود سیزده‌میلیارد سال پیش رخ داده است. به‌عبارتِ‌دیگر، «سیزده هزار تا یک‌میلیون» سالِ پیش. یعنی مدت‌ها و مدت‌ها قبل!

هنوز خیلی از زمان افتتاح قصرم نگذشته بود که یکی از پری‌های زیبای دریایی عاشق من شد. معلوم است که محلش نگذاشتم. افکار دیگری در سرم چرخ می‌زد. می‌خواستم درسی حسابی به علاءالدین، بیتابر و الکاسنی‏بن‏سهلم بدهم. اما این پری دریایی با نامه‌های عاشقانه‌اش بیچاره‌ام کرده بود، نامه‌هایی که حالا توی خانه‌‌ام هستند، اما کسی چیزی از آن‌ها نمی‌فهمد. زیرا به زبان نواحی زیرِ آب پکن نوشته شده‌‌اند.

سوسک‌ها آن‌قدر تنوع دارند و رنگارنگ‌اند که شاید باورتان نشود؛ یک‌چهارم کل گونه‌های جانوری شناخته‌شده‌ در جهان سوسک‌‌اند! درحال‌حاضر، زیست‌شناسان حدود 400هزار گونه‌ سوسک روی کره‌ی زمین یافته‌اند، اما به گمان بعضی این تعداد بیش از دو میلیون گونه است.

چند تا سوسک بامزه:

سوسک سرگین‌غلتان شاخ‌دار می‌تواند بیش از هزار برابر وزن خودش را هل بدهد.

آنجلا به جنابِ تام یاد داد درست رفتار کند. به او می‌گفت:

«لقمه‌های کوچک بردار!»

«موقع جویدن دهانت را ببند!»

خیلی چیزها بود که جنابِ تام باید یاد می‌گرفت.

تام بیشتر از هر کاری حمام‌کردن را دوست داشت. توی حمام به این‌طرف و آن‌طرف آب می‌پاشید و شلوغ‌کاری راه می‌انداخت.ش

همین‌که بیدار شدیم، بعد از آنکه رکورد جهانی زود صبحانه‌خوردن را شکستیم، هیولاها رفتند توی کوله‌پشتی‌ام و با هم از خانه زدیم بیرون.

ـ نمی‌فهمم چه اصراری داری همه‌جا عروسک‌هایت را با خودت ببری. بچه‌ای به‌سن تو...

ـ بهتان تکلیف نداده‌اند؟

ـ چرا! اتفاقاً برای همین دارم می‌روم پارک! باید درباره‌ی یکی از چیزهای مربوط به شهر مطلب بنویسیم. من پارک را انتخاب کرده‌ام.

ـ آفرین پسرم! انتخاب خیلی خوبی است!

وقتی که از زندگی توی اتاق‌های قوطی‌کبریتی آپارتمان‌های دراز و بی‌قواره خسته شوی، می‌توانی به کارلسون فکر کنی. او از پنجره‌ی اتاقت می‌آید تو، تو را سوار پشتش می‌کند و با هم پرواز می‌کنید، روی شیروانی‌ها راه می‌روید و ماجراهای جذاب و خنده‌داری را با هم تجربه می‌کنید. فقط کافی‌ست پنجره‌ی اتاقت را برای کارلسون پشت‌بومی باز بگذاری!

سال‌ها پیش، آن وقت‌ها که ریش‌هایم هنوز سپید نشده بود، حتی می‌توانم بگویم سیاه هم نبود یا البته درست بگویم اصلاً ریش نداشتم، از پدرم پرسیدم: «بابا! این عشق که می‌گن چیه؟» پدرم گفت: «این غلط‌ها به تو نیومده فرزند دلبندم! تو باید دَرست رو بخونی.» پنج سال بعد که هفت سالم بود و سواد خواندن و نوشتن مختصری آموختم، تصمیم گرفتم به جای درس خواندن بروم و عاشق شوم. اما قبل از عاشق شدن لازم بود با تحقیق در داستان‌های موجود معنای واقعی عشق را دریابم. اولین داستانی که نظرم را جلب کرد، داستان ویس و رامین بود...

چه بلایی سر آقای مار اومده؟ واقعاً رفته توی دارودسته‌ی ارباب تاریکی؟

آقای مار چطوری صاحب این نیروهای خَفَن­مَفَن و شیطانی شده؟

انگاری بقیه­ی رفقا هم چیزی نمی‌دانند، البته مثل همیشه... مأمور روباه که شاخ همه‌ی خفن‌هاست، از بقیه بیشتر می‌دونه!

فعلاً که مار حسابی رفته توی پوست شیطون

و مثل تمام اون­هایی که قدرت‌های شیطانی دارند، یه شنل سیاه کشیده روی کله‌اش

دیوارنویس همچنان می‌خواست تهدیدش را عملی کند؟ هر ساعت، یک دیوارنوشته‌ی جدید؟

توی حیاط مدرسه‌مان، دقیقاً پشت زمین فوتبال، دست‌شویی‌ها هستند. یک جای تقریباً پرت. جلوی دست‌شویی‌ها دیوار گنده‌ای است که مدرسه را از خیابان جدا می‌کند. یک دیوار آجری. دیواری عالی برای کسی که می‌خواهد رویش چیزی بنویسد.

دیوارنوشته‌ی بی‌نام‌وامضا ساعت ۹ صبح دقیقاً همان‌جا پیدا شد.

داشتم طناب را باز می‌کردم تا سطل را بفرستم پایین چاه که ناگهان صدای زیبایی شنیدم. آهنگ بسیار زیبایی می‌خواند. صدایی که انگار به بهشت تعلق داشت، نه از آن بالاها، که از پایین و تهِ چاه می‌آمد. عشق قلبم را تسخیر کرد و فهمیدم هیچ‌کس دیگری را به جز بانویی که صاحب آن صدای آسمانی بود دوست نخواهم داشت. آن صدای زیبا با آن ترانه‌ی زیبا همچنان بالا می‌آمد، گوش من را نوازش می‌کرد و من از عشق سرمست بودم.

همه فکر می‌کنند من عجیب و غریبم، حتی مامان. هر چند مامان به روی خودش نمی‌آورد. بچه های مدرسه همیشه از من دوری می‌کنند. بیشتر زنگ های تفریح برای خودم تنهایی می‌چرخم. بقیه چیزها را طوری که من می‌بینم، نمی‌بینند. من بیشتر وقت‌ها توی هَپَروتم. درست نمی‌فهمم چرا، اما توی کله‌ام بچه‌ای هست که شبیه بچه‌های دیگر نیست.

این که آدم دو جفت مادربزرگ و پدربزرگ داشته باشد، برای من که خیلی خوب جواب داده!

پاتال‌ها خیلی از هدیه‌دادن خوششان می‌آید و دارند برنامه‌ی یک گردش خانوادگی هم می‌چینند که قرار است خیلی تماشایی باشد.

دلیا هم می‌خواهد بیاید. (چرا واقعا؟)

من که همیشه می‌توانم ندیده‌اش بگیرم.

آن روز صبح عجب وضع شلم‌شوربایی جلوی دفترِ روزنامه‌ام درست شده بود! وقتی از ایستگاه مترو بیرون آمدم، ده‌ها موش با سر و پنجه‌های جورواجور دیدم که همه‌جای خیابان ایستاده بودند. همه‌شان پوزه‌هایشان را بالا گرفته بودند و زل زده بودند به پنجره‌ی دفترِ من! جمعیت با هم نعره می‌زدند:

«استیلتُن! بیا بیرون! استیلتُن! بیا بیرون!»

اوه! اوه! یک حسی بهم می‌گفت این موش‌ها برای امضاگرفتن از من آنجا جمع نشده‌اند.

خوشبختانه هیچ‌کدامشان من را نشناخت. آخر می‌دانید که... استیلتُن منم. جرونیمو استیلتُن!

دیزی وارت دیگر برای خودش یک پا جادوگر شده است و چشمک وزغی صدایش می‌کنند. دیزی خیلی خیال‌پرداز است و همین‌طور بازیگر نمایشنامه‌های شکسپیر. اما مامان‌بزرگش به‌زور او را به قلعه‌ی وزغی فرستاده تا جادوگری یاد بگیرد. حالا دیگر او متخصص مقابله با طلسم شده است.

ماشین را گذاشت و راه افتاد. هیچ زنی ندید. اهالی شهر فقط مرد بودند. همگی با نهایت احترام نزدیکش می‌آمدند و می‌گفتند: «روز خوش دُن‏اسوالدیتو!»، «ممنون که برگشتید دُن‏اسوالدیتو! نمی‌دانیم با چه زبانی از شما تشکر کنیم» فدریکو با خود گفت: «لابد من را با یک نفر دیگر به اسم دُن‏اسوالدیتو اشتباه گرفته‌اند. از قرار آدم خیلی مهمی هم ‌هست. فعلاً می‌گذارم من را با او اشتباه بگیرند تا بعد ببینیم چه می‌شود.»

یک خبرِ پَرپَر‌انگیز! تازگی‌ها یک هم‌کلاسی تازه به مدرسه‌مان آمده. اسمش هایلی پوش‌پوشی است. خیلی دلم می‌خواهد با او دوست شوم. ولی انگار هایلی از جغدهای باحال خوشش می‌آید. بیشتر دوست دارد با لوسی، بال‌بالی‌ترین دوستِ من، بپرد. نکند لوسی من را یادش برود؟

سلام. اسم من «اندی» است.

این هم «تری»، دوستم است.

ما توی یک درخت زندگی می‌کنیم.

خب، منظورم از درخت، یک خانه‌‌درختی است. تازه وقتی می‌گویم خانه‌درختی، منظورم یکی از آن قدیمی‌هایش نیست. یک 65 طبقه‌اش است!

(خانه‌درختی ما قبلا 52 طبقه بود ولی ما 13 طبقه‌ی دیگر رویش ساختیم.)

خب، معطل چی هستید؟

بپرید بالا!

خل دست‌هاش را به کمرش زد و گفت: «حالا دیگه همه‌ی کله‌پوک‌ها با هم می‌خواییم ورزشمون رو بکنیم. دست‌ها به کمر …»چل دوروبرش را نگاه کرد و گفت: «ولی اینجا که همه‌ی کله‌پوک‌ها نیستن که … ما یه‌دونه فقط کله‌پوک بودیم خب.»خل گفت: «کیسه‌بوکس جان! تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها … همه‌ی این‌ها مثلاً کله‌پوک بودن دیگه. ساعت مگه کله‌پوک نیست؟ دیوونه هی می‌ره، هی می‌ره می‌چرخه، از دوازده می‌اومد سه، بعدش می‌شه نه، دوباره می‌آد به دوازده. ساعت اگه کله‌پوک نباشه که از هفت، بعد شد یازده، بعد می‌شه بیست و ی...

انریک یک حلقه‏‌ی خالی را روی صفحه‏‌ی گَردان دیگر دستگاه گذاشته و سر فیلم را تویش مهار کرده بود. بعد دکمه‏‌ای را فشار داد و حلقه‏‌های فیلم شروع به چرخش کردند. روی صفحه‏‌ی نمایشگر، همان شمارش معکوسی بود که راب و مینا توی سالن سینما هم دیده بودند، اما بعد از آن، اسم و مشخصات یک فیلم قدیمی به نمایش درآمد. موسیقی پس‏‌زمینه‏‌ی فیلم، آهنگی غم‏‌انگیز بود که از بلندگوی دستگاه پخش شد.

انریک گفت: «قتل‏‌های خیابان مورگ.»

اسم من «تالولا»ست. من کشته‌مُرده‌ی خون‌آشام‌ها هستم. یک وبلاگ دارم به نام «دختر خون‌آشام» و یک انجمن مخفی به نام «انجمن مخفی هیولاها». یک راز بزرگ هم دارم. رازی که فقط من و «مارکوس» می‌دانیم. من و «مارکوس» خون‌آشام‌های شرور و مرگبار را شکست دادیم!

بازی فکری سفالگر هوپا یک بازی دو الی پنج نفره و استراتژیک است در این بازی بازیکنان نقش استادان سفالگر را ایفا میکنند که با یکدیگر رقابت میکنند . استادان سفالگر شاگردان خود را به ناحیه‌های مختلف میفرستند تا مواد مورد نیاز برای ظرف‌ها را تهیه کند و زودتر بازیکن دیگر شروع پختن ظرف را شروع کند . هر بازیکن با کامل کردن ظرف خود کارت ان را برمیدارد و امتیاز آن را بدست می‌آورد