گربه های جسور سرگذشت شجاعانه پیشی سانان پرشر و شور

توی افسانه‌ها آمده که سال‌های سال پیش، جن‌ها و پری‌های جنگل‌های اطرافمان به‌خاطر این سکه با هم درگیر شدند و آخرسر جنگی درگرفت که بهش می‌گویم جنگ جنگل.

البته نیاز به گفتن نیست که این‌ها افسانه است، ولی خب داستانش تقریباً این‌جوری بود که...

همه‌چیز از وقتی شروع شد که دقیقاً در یک لحظه، یک جن و یک پری سکه‌ای زرّین پیدا کردند که وسط جنگل می‌درخشید.

جن و پری شروع کردند به جروبحث. کم‌کم کارشان بالا گرفت و آخرسر همه‌ی جن‌ها و پری‌های جنگل افتادند به جان هم و جنگ وحشتناکی را شروع کردند.

توی بخش پرونده‌های عجیب، مرموز و خیلی سخت، کارآگاه سیتوی معروف ذره‌بین-آب‌نبات شماره‌ی 8 با طعم توت‌فرنگی را لیس می‌زند و دانش‌نامه‌ی کارآگاه‌های بزرگ را می‌خواند. سروان چین‌می‌ادو هم نانچیکو تمرین می‌کند. یک‌دفعه سر و کله‌ی یک مأمور پلیس پیدا می‌شود که می‌گوید سروان را دمِ در کلانتری می‌خواهند.پشت در دو آقای خیلی شیک‌پوش با گنده‌ترین ماشینی که کارآگاه در زندگی‌اش دیده منتظر ایستاده‌اند. آن دو مرد به سمت سروان می‌روند و جوری به او تعظیم می‌کنند که انگار یک پادشاه است.کارآگاه سیتو به آن‌ها می‌...

«به مدرسه‌ی من خوش اومدین. شما الان دزدان دریایی کارآموز هستین. ما شما رو به یه دزد دریایی کامل در هفت دریا تبدیل می‌کنیم! اگه بخواهین عین خیارهای دریایی نِک‌ونال کنین یا اگه مثل نرم‌تن‌ها از زیر کار دربرین و ولو بشین، بهتره که همین‌حالا سریع بپرین سمت ساحل.»

دوقلوهای همسان، ژن‌های کاملاً یکسانی دارند. توی دوروبری‌هایتان آدم‌های دوقلو سراغ دارید؟ می‌توانید آن‌دو را از هم تشخیص بدهید؟
اگر دانشمندان نسخه‌ای شبیه‌سازی‌شده از شما بسازند، ژن‌های یکسانی خواهید داشت و درنتیجه، شبیهِ همدیگر خواهید بود، درست مثلِ دوقلوهای همسان.
بهترین اختراع دنیا چیست؟ تا حالا از آن «لحظه‌هایی که ایده‌ی قشنگی در ذهنت جرقه می‌زند» داشته‌ای؟ شاید این ایده به نظر خیلی رؤیایی باشد، اما آیا می‌توانی یک آسمان‌خراش را وزن کنی یا مثل یک اَبَرقهرمان جَست بزنی؟
با الگوگرفتن از ذهن‌های درخشان تاریخ، با ما در سفری هیجان‌انگیز به جهان علم و دانش و دنیای اطرافت همراه شو.
این کتاب با نقاشی‌های معرکه، ایده‌های باحال و اظهارنظرهای جنجالی به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهد.

اتولین و سسیلی غذای مخصوص لاک‌پشت را که آقای مانرو آورده بود، به لاک‌پشت‌ها دادند. سسیلی داستان باحالی برای اتولین تعریف کرد. داستان درباره‌ی پسری بود با پاهای گنده. آنقدر گنده که ازشان برای سایه‌بان استفاده می‌کرد.

این قیافه‌ی مامان و بابا بود وقتی بهشان گفتم این هفته تعطیلات میان‌ترم است. دوست‌هایم همه یا رفته‌اند سفر یا گرفتار یک کارهایی‌اند و من هم چون نمی‌خواهم دِلیا بهم امر و نهی کند، کلی کار باحال برای خودم پیدا کرده‌ام بکنم؛ کارهایی مثل نقاشی کشیدن، بازی کردن و ساختن هیولا از کرک. (چون هر کسی یکی از این هیولاها لازم دارد دیگر، نه؟)

می‌گویم: «آخه نمی‌تونید بدون من این فیلم رو بسازید! من هم اون جا بودم، من هم توی داستانم!»آقای غول‌تصویر می‌گوید: «ما هم نمی‌خواهیم بدون تو بسازیمش، مل گیبون رو آوردیم تا نقش تو رو بازی کنه.»می‌گویم: «مل گیبسون؟ واسه نقش من یه‌ذره پیره، نیست؟»آقای غول‌تصویر می‌گوید: «مل گیبسون نه، مل گیبون! ببین، اینهاش!»می‌گویم: «ولی این که میمونه!»آقای غول‌تصویر می‌گوید: «نه، میمون نیست، گیبونه ... نژادش فرق داره! یکی ازجذاب‌ترین موجودات اولیه‌ای که جدیداً توی سینما گل کرده. دستمزدش هم به بادوم حساب می‌شه!»...

آنجلا به جنابِ تام یاد داد درست رفتار کند. به او می‌گفت:

«لقمه‌های کوچک بردار!»

«موقع جویدن دهانت را ببند!»

خیلی چیزها بود که جنابِ تام باید یاد می‌گرفت.

تام بیشتر از هر کاری حمام‌کردن را دوست داشت. توی حمام به این‌طرف و آن‌طرف آب می‌پاشید و شلوغ‌کاری راه می‌انداخت.ش

به «ماکاموشی»، جزیره‌ی جوندگان جسور، خوش آمدید!

من جرونیمو استیلتُن هستم. سردبیر پُرفروش‌ترین روزنامه‌ی جزیره ی ماکاموشی. ولی بیشتر دوست دارم داستان‌های ماجراجویانه بنویسم. کتاب‌های من توی ماکاموشی مثل توپ صدا می‌کنند و حسابی پُرفروش اند! از پنیر سوئیسیِ تازه تازه خوشمزه‌تر و از پنیر چدارِ کهنه تند‌و‌تیزترند. سبیل‌چسب و بامزه‌اند، خنده‌دار و فرا موش ‌نشدنی. دهنتان را آب می‌اندازند، به سبیل‌هایم قسم!

چه حالی پیدا می‌کنی اگر توی یکی از دفترچه‌های مرموز دایی‌ات این نوشته را پیدا کنی؟

«میکل‌آنژ» همیشه به من می‌گفت آسان‌ترین راهِ رسیدن به آینده، فکر‌نکردن به آن است.

«مانی» با خواندن خاطرات دایی‌ شوکه می‌شود، «دایی‌سامان» کجا و «میکل‌آنژ» کجا؟

«میلیاردها سال برای خلق یک انسان لازم است و تنها چند ثانیه برای مردن.»

فرانک و ورا بعد از درگذشت دخترشان، به تلخی از یکدیگر جدا شده‌اند. حالا فرانک در سفرهای تنهایی‌اش با زوجی اسپانیایی آشنا شده که معتقدند جهان هستی از لحظه‌ی انفجار بزرگ تا‌کنون، مسیر و هدف مشخصی را دنبال می‌کند.

خیلی از بازرگانان در میان آن جمع خواستند کنیز را بخرند،‌ اما دختر به هیچ‌کدام راضی نشد. دستِ‌آخر صاحب کنیز رو کرد به دختر و گفت: «پس خودت یکی را انتخاب کن. به این جمع نگاه کن و خودت یکی را از میان آن‌ها انتخاب کن تا تو را به او بفروشم.»کنیز به‌دقت به چهره‌ی آدم‌هایی که دورتادورش را گرفته بودند نگاه کرد و یک‌دفعه چشمش به علی‌مجدالدین افتاد که گوشه‌ای ایستاده بود. یک آن احساس کرد قلبش به‌شدت به تپش افتاده. بی‌اختیار دستش را بلند کرد و انگشتش را به‌سمتِ او گرفت. گفت: «این همان مردی است که دلم می...

«یه چیزِ دیگه هم درباره‌ی اَبَرخون‌آشام‌ها بگم. خیلی خیلی بی‌رحم‌ان. دلشون نمی‌خواد هیچ‌چیز و هیچ‌کسی سرِ راهشون باشه. از من به شما نصیحت، اگه هروقت، هرجا، اَبَرخون‌آشام‌ها رو دیدین، اصلاً و ابداً مستقیم توی چشم‌هاشون زل نزنین.»«یعنی هیپنوتیزممون می‌کنن؟»السا کمی فکر کرد و گفت: ««ممکنه! اما بدتر از اون! اگه به یه خون‌آشام فرصت بدین، حتماً به ذهن شما نفوذ می‌کنه و پنهان‌ترین چیزها رو بیرون می‌کشه. چیزهایی مثل کابوس‌های شبانه‌تون... و بعد که این کار رو کرد، از همون اطلاعات استفاده می‌کنه تا شما...

دایی لحظه‌ای سکوت کرد. کف دو تا دستش را به هم مالید. گفت: «برای نقاش‌بودن همیشه نباید یه طراح عالی باشی. کشیدن چشم‌چشم دو ابرو از هر کسی برمی‌آد. داوینچی همچین چیزی رو عالی می‌کشید، میکل‌آنژ به سبک خودش می‌کشید، ونگوگ همون رو با چند تا نقطه نشون می‌داد و پیکاسو جوری می‌کشید که گاهی باید توی تابلوهاش می‌گشتی تا جای چشم و ابرو رو پیدا کنی.»بچه‌ها زدند زیر خنده. دایی ادامه داد: «گاهی می‌دیدی چشم رو بالای تابلو کشیده، دماغ رو اون پایین. تازه باید جای لب و دهن رو هم پیدا می‌کردی. ولی این سبکش بود....

عبد ناگهان به خودش آمد. او با شیطان معامله کرده بود! می‌دانست که باید از دستورش سرپیچی کند، که باید فرار کند. ولی صدای رعدآسای مرد توی سرش پیچید و برخلاف میلش عمل کرد. با چشمانی که از وحشت گشاد شده بود، دست خودش را تماشا کرد که جلو رفت و چفت در را باز کرد. در روی لولایش غژ‌غژ کرد و صداهایی جدید توی گوشش پیچید. هم‌نوایی زمزمه‌هایی شیطانی دور‌و‌برش چرخید و بدن گرمش سرد شد.

مادرم روی سکو کاری جز دادوفریاد نمی‌کرد.

تقریباً از همان دقیقه‌ی اول گیر داد به پدر کامونیاس:

«کیکه! چطور این بچه را گذاشته‌ای یارگیری نفربه‌نفر کند؟ می‌بینی که نا ندارد.»

«کیکه! این‌قدر به داور اعتراض نکن. اخراجت می‌کند ها!»

«کیکه! بالاغیرتاً النا را بفرست تو. این دخترجدیده توی هپروت سِیر می‌کند!»

«کیکه! دفاع خطی بچین ارواح جدت!»

نمی‌دانم حق با او بود یا نه، ولی آدم دلش می‌خواست بهش بگوید «ساکت».

تِل... تِل... تلویزیون

روشن شده تو خونه‌مون

یه فیل داره نشون می‌ده

خرطوم‌شو تکون می‌ده

کاشکی می‌شد بیاد بیرون

از توی این تلویزیون

و یک‌عالمه شعر و ترانه‌ی جذاب، شیرین و خواندنی که کودکان را با اشیاء خانه آشنا می‌کند.

کی فکرش را می‌کرد که بخاری، صندلی و قالیچه هم شعر داشته باشند؟

… اتاق بکتاش را قبلاً دیده بود. در کودکی! با حارث به آن‌جا آمده بودند برای مراسم نهار بازی. سر ظهر مرداد، بکتاش می‌شد آشپز و پیاله‌هایشان را پر از دوغ می‌کرد و با کف دست کاکوتی خشک می‌مالید و خرد می‌کرد روی دوغ. بعد هر سه می‌نشستند روی لبه‌ی ایوان و پاهایشان را می‌انداختند پایین و تکان می‌دادند و نان را در دوغ ترید می‌کرد و می‌خوردند و از آرزوهای بزرگ و کوچکشان می‌گفتند. همان‌روز عصر بود که رابعه ملافه‌ی سفید دور خودش پیچیده بود و در حیاط و ایوان دنبال بکتاش کرده بود و به اصرار می‌خواست تا با...

تا حالا آرزو داشته‌ای در زمان سفر کنی؟ یا از خودت پرسیده‌ای نور خورشید چیست و چگونه تولید می‌شود؟ آیا به موجودات فضایی فکر کرده‌ای و از خودت پرسیده‌ای چرا آن‌ها تا حالا به دیدن ما نیامده‌اند؟

حس ماجراجویی خودت را تقویت کن و با ذهن خلاقت توی دریای ایده‌های بزرگ شیرجه بزن و با ما در سفر به فضا و زمان همراه شو.

این کتاب با نقاشی‌های معرکه، ایده‌های باحال و اظهارنظرهای جنجالی به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهد.

در كلانتري مركزي، كارآگاه سيتو سرش را با دانش‌نامه‌ي كارآگاهان بزرگ گرم مي‌كند. سروان چين‌مي‌ادو هم با چشم‌هاي بسته مديتيشن مي‌كند. اما وقتي سر و كله‌ي فرمانده تروئنوس پيدا مي‌شود، آرامش و سكوت به هم می‌ریزد.- یالا راه بيفتيد و با اولين پرواز خودتان را برسانید به آفريقاي جنوبي. فقط دو روز مانده جام جهاني فوتبال شروع بشود، اما يك نفر جام را دزديده.- خُب اينكه چیزی نيست. چرا نمي‌روند يك جام ديگر جايش بخرند؟ توي مغازه‌ها که همه‌جور جام و ليوان و فنجان پيدا مي‌شود.- اين‌قدر خنگ‌بازي در نياور! چيز...

معلم‌سرخانه با خودش خندید، بعد گفت: «فکر کنم برای امشب تمرین شمشیربازی بسّه. فردا دم غروب می‌بینمت. خوب بخوابی عزیزم.» رَدایش را دور شانه‌اش بالا کشید، بعد دست‌هایش را بالای سرش برد و چرخی زد و خودش را تبدیل کرد به خفاشی بزرگ.

ایدا معلم‌سرخانه‌اش را تماشا کرد که مقابل ماه که هنوز کامل نبود بال زد، و بعد شیرجه زد و توی بالاترین پنجره‌ی گنبدِ بزرگِ عمارت غم‌کده‌ی مخوف ناپدید شد.

پاراديس اضافه کرد: «و يک نگاهی به رديف دندون‌هاش بندازين.» با کمال احترام، دهان شندرپندر را باز کرد و گورستان ريشه‌های پوسيده و زرد و سياه دندان‌هايش را به نمايش گذاشت: «غول‌های قوزی خيلی بيشتر از اين حرف‌ها به بهداشت دهان و دندونشون توجه می‌کنن.»

بن گفت: «دقيقاً! می‌دونين درباره‌ی دندون‌های غولِ قوزی چی می‌گن؟ جالبه، اسم دندون‌هاشون که می‌آد می‌گن: ‘جل‌الخالق!’» عقب‌عقب از پله‌ها بالا رفت و به آن دو تا هم اشاره کرد که مثل او از پله‌ها بالا بروند.

مرد نفس آهسته و خُرخُرمانندی کشید، هوا در حفره‌های معیوب بینی‌اش پیچید و مثل لوله‌های کهنه سوت کشید و بعد سرش را بالا آورد. حالا بنی نگاه دقیق‌تری به پوست مرد انداخت. حتی در نور کمرنگ شب هم ناهمواری‌های وحشتناک پوستش معلوم بود که بعضی جاها زمخت و بعضی جاها خیلی آویزان بود و بعد چشم‌هایش را دید.

خدای بزرگ! چشم‌هاش ...

صدای جیغی پهنه‌ی شب را شکافت و به دنبالش چند واق‌واق کوتاه و زیر.

صدای بلندی همه‌جا می‌پیچد.

«پلیسِ داستان اینجاست، زود در رو باز کنین! به ما درباره‌ی یه داستان احمقانه‌ی نقطه‌ای گزارش داده‌ان که با پایان‌بندیِ غیرقانونیِ «همه‌چی خواب بود» تموم می‌شه، توی همین خونه‌درختی! شما مظنون اصلی هستین و مقاومت بی‌فایده‌ست! ما درختتون رو محاصره کردیم!»