لامایونایتد 1

پوملو، فیل فیلسوفِ صورتی، هنوز خوب دنیا را ندیده بود. یک روز صبح دلش خواست ببیند دور و بَرش چه خبر است!
اولش افتاد توی قوریِ آشپزخانه! بعد هم لنگه‌جورابی را دید که توی اتاق افتاده بود.
پوملو نمی‌دانست جوراب چیست؟ فکر کرد یک تونل تنگ و کوتاه است!!! رفت توی تونل... بو میداد!!
پوملو فیل صورتیِ کنجکاو و متفاوتی بود. او گشت و گشت و با چیزهای ناشناخته‌ی زیادی آشنا شد.
اگر تو هم دوست داری با دنیای ناشناخته‌ها آشنا شوی، خرطومِ پوملو را بگیر و همراه او برو به دیدن ناشناخته‌ها...

چهار سابقه دار دنیا را از دست هیولای مارمالاد نجات دادند و  همه غرق در جشن و شادی هستن به جز آقای مار.

اون اصلا حوصله‌ی این بزن و بکوب رو نداره ! اما… !!!

نه ! نه ! اون خیلی قوی شده و فکرهایی شومی توی سرشه ! میخواد دوازه رو باز کنه !

همین‌که بیدار شدیم، بعد از آنکه رکورد جهانی زود صبحانه‌خوردن را شکستیم، هیولاها رفتند توی کوله‌پشتی‌ام و با هم از خانه زدیم بیرون.

ـ نمی‌فهمم چه اصراری داری همه‌جا عروسک‌هایت را با خودت ببری. بچه‌ای به‌سن تو...

ـ بهتان تکلیف نداده‌اند؟

ـ چرا! اتفاقاً برای همین دارم می‌روم پارک! باید درباره‌ی یکی از چیزهای مربوط به شهر مطلب بنویسیم. من پارک را انتخاب کرده‌ام.

ـ آفرین پسرم! انتخاب خیلی خوبی است!

سمانی و سمیلی، خرگوش‌های دوقلوی بامزه‌ای هستند که می‌خواهند توی هر کاری سَرَک بکشند؛ برای همین هم خیلی وقت‌ها دردسر می‌سازند. تورک‌ریزه، خارخارو، قوری‌قوری و مولی دوستان آنها هستند و با هم ماجراهای خنده‌دار و جالبی دارند. با اینکه خرابکاری‌های آنها بزرگترها را عصبانی می‌کند، اما انگار نتیجه‌اش آنقدرها هم بد نیست!

بفرمایید!

این هم جلد چهارم چهار سابقه‌دار!

اون‌قدر می‌خندی که اشک از چشمت دربیاد!

اون‌قدر می‌خندی که روده‌بُر شی! (اصلاً هم مهم نیست کدوم یکی رو انتخاب می‌کنی؟ روده‌بُر‌شدن یا چشم‌های اشکی!)

فقط چهار سابقه‌دار رو در حمله‌ی گامبی‌ها از دست نده!

«به مدرسه‌ی من خوش اومدین. شما الان دزدان دریایی کارآموز هستین. ما شما رو به یه دزد دریایی کامل در هفت دریا تبدیل می‌کنیم! اگه بخواهین عین خیارهای دریایی نِک‌ونال کنین یا اگه مثل نرم‌تن‌ها از زیر کار دربرین و ولو بشین، بهتره که همین‌حالا سریع بپرین سمت ساحل.»

مامان گفت برایش مثلِ روز روشن بوده که من توی خانه‌ی آن‌ها قشقرق به پا می‌کنم. بابا هم بهم گفت ای پنیِ قشقرق و یکی از آن خنده‌های غازی‌اش را سر داد. دیسی هم گفت:

همه‌اش تقصیرِ توئه، پنلوپه جونز! تو یه ابلهِ تمام‌عیاری!

گفتم: «من ابله نیستم. من قربانیِ شرایط شده‌ام.»

این کتاب پر از داستان هایی هس که شما رو می خندونه

شهر اکفیلد یه نمایش بزرگ داره که همه دوست دارن توش شرکت کنن.

مخصوصا مارکوس. (اصلا چیز عجیبی نیست)

مامان و بابا به دلیا خیلی امر و نهی می کنن و این اصلا خوب نیست. و من فهمیدم اینکه بخوای با کلک یه اسکوپ بستنی کاراملی اضافه بگیری اصلا کار خوبی نیست.

ولی بالاخره نقاشی های من جز خارق العاده ترین ها شد.

بابک و باران همچنان دنبال ماجراجویی هستند. مزقون هم که روبه‌راه است و آماده‌ی یک سفر هیجان‌انگیز دیگر. در سفر سوم، بابک و باران به دیدن بتهوون می‌روند. آن‌ها در این سفر متوجه می‌شوند که بتهوون دارد برای سمفونی سومش تمرین می‌کند و قرار است این سمفونی را در حضور یکی از مارشال‌های بزرگ ناپلئون اجرا کند، اما نیاز به ویولنیست دوم دارد. بابک هم که قبلاً از جناب باخ یک ویولن هدیه گرفته، خب... چه شانسی از این بالاتر! هر کسی که عاشق موسیقی باشد چنین فرصتی را در هوا می‌قاپد. اگر‌چه نوازندگی برای استاد سختگیری مثل بتهوون چالش‌های خودش را دارد، اما بابک هم کسی نیست که به‌سادگی عقب بکشد، چون باری همیشه هوای او را دارد. البته این بار باران، به‌جز کمک به بابک، با خلاقیتش به جهان موسیقی هم خدمت بزرگی می‌کند. 

در شهر نفرینشدهی بیدلکام خبرهای خوشی در راه است: ساختمان بزرگ قدیمی که زمانی فروشگاه رکایت و پسران بود، قرار است بعد از سالها دوباره باز شود و به بزرگترین فروشگاه اسباببازیِ تاریخ بیدلکام تبدیل شود. ساموئل و بازول نیز مهمانهای افتخاری مراسم بازگشایی هستند. 

تا آمدیم کیک بخوریم، مامان‌بزرگ گفت که اول من و دوقلوها برایش کمی ساز بزنیم. قبل از زدن دوباره کمی دل‌شوره گرفتم چون هر وقت فلوت می‌زنم، اتفاق عجیب‌وغریبی می‌افتد. ژاکوب گفت که آهنگ دزدان دریایی کارائیب را بزنیم. اول من شروع کردم به فوت‌کردن توی فلوتم. چون فکر کردم وقتی دوقلوها شروع کنند به زدن، به‌هرحال کسی هیچ صدای دیگری را نمی‌شنود. و همین هم شد. سیمون آن‌قدر محکم زد روی طبلش که دسته‌اش شکست. و شیپور ژاکوب هم صدای فیلی را می‌داد که در حال جان‌کَندن بود.

«بیشتر شبیه یه سایه‌ی بزرگ و سیاه بود. تنها چیزی که تونستم واضح ببینم، دست‌هاش بود، دو تا دست اسکلتی و لاغر. داشتند با انگشت من رو نشون می‌دادن. یه چیزی هم ازشون چکه می‌کرد. یه چیزی شبیه... شبیه خون! خواستم فرار کنم که دست‌ها بالای سرم پیچ‌وتاب خوردن و انگار طلسم شده باشم، دیگه نتونستم تکون بخورم. همون‌جا سرِ جام میخکوب شدم. بعد یکی از دست‌ها مثل برق پرید جلو و گلوم رو گرفت. خیلی وحشتناک بود. همون لحظه رعدوبرقِ وحشتناکی زد و تونستم صورت ترسناک و رنگ‌پریده‌ش رو ببینم. خنده‌ش مو به تنم سیخ کرد....

در اعماق شبی تاریک در مصر، «مقبره» یک بار دیگر از جنب‌وجوش زندگی پُر شده بود.

شمع‌های سیاه، نوری نارنجی‌رنگ روی دیوارهای ماسه‌سنگی مقبره می‌رقصاندند، دیوارهایی با ردیف ردیف نقاشی‌های باستانی و خطوط هیروگلیف حک‌شده که تاریخچه‌ای از حیله‌گری و پیروزی را به تصویر می‌کشیدند. مخلوطی از بال سوسک و پر پرنده در دیگچه‌ای برنزی می‌سوخت. پشم حیوان و پوست مار هم در دیگچه‌ی دیگری به‌آرامی دود می‌کرد. بوی تند‌و‌تیزشان هوا را پُر کرده بود. چیزهایی که زمانی زنده بودند و حالا بوی مرگ از آن‌ها بلند می‌شد.

• همه به شاهزاده مارمالاد درود می‌فرستند!
• همه به عظمت شیطانی او تسلیم می‌شوند!
• همه جلوی شکوهِ لولوپی‌های لوبیاییِ او زانو می‌زنند!
• نه... مثل اینکه... این‌طوری‌ها هم نیست!
• شاید که چهارسابقه‌دار و دخترهای بد پوزه‌شون به خاک مالیده شده باشه،
• اما معنی‌اش این نیست که اون‌ها آروم گرفته باشند.

یک خبر بال‌انگیز! «عید قلب‌های گرم» نزدیک است. من یک عالمه هدیه برای دوستانم ساخته‌ام. دل توی دلم نیست زودتر هدیه‌ها را برایشان ببرم. اما بعد می‌فهمم هدیه‌ی چند تا از پَرپَر‌ی‌ترین جغد‌های زندگی‌ام را فراموش کرده‌ام! ای وای! حالا چه خاکی به پرم بریزم؟

اندی و تری خانه‌درختی بیست‌و‌شش‌طبقه‌ی باحالشان را سی‌و‌نه طبقه کرده‌اند. یک ترامپولین بدون تور محافظ اضافه کرده‌اند، آبشار شکلاتی، آتشفشان فعال بدون گدازه برای برشته‌کردن مارشمالوهای خوشمزه‌شان، باغ‌‌وحش بچه‌دایناسورها، موزه‌ی اگه جرأت داری باور نکن، فیلی بوکسور به نام آقای خرطومکس و کلی چیزهای باحال دیگر. اما مهم‌ترینشان طبقه‌ای فوقِ سری است که تری هنوز ساختش را تمام نکرده … طبقه‌ای که قرار است اتفاق‌هایی عجیب تویش بیفتد.

مرد نفس آهسته و خُرخُرمانندی کشید، هوا در حفره‌های معیوب بینی‌اش پیچید و مثل لوله‌های کهنه سوت کشید و بعد سرش را بالا آورد. حالا بنی نگاه دقیق‌تری به پوست مرد انداخت. حتی در نور کمرنگ شب هم ناهمواری‌های وحشتناک پوستش معلوم بود که بعضی جاها زمخت و بعضی جاها خیلی آویزان بود و بعد چشم‌هایش را دید.

خدای بزرگ! چشم‌هاش ...

صدای جیغی پهنه‌ی شب را شکافت و به دنبالش چند واق‌واق کوتاه و زیر.

سلام به همه. بله، من دکتر مارمالادم! من از صبح داشتم تو این کک‌دونی چیزهای قشنگ‌قشنگ پچ‌پچ می‌کردم و گرگ هم ثابت کرد که خیلی خیلی پسر حرف‌گوش‌کن و معرکه‌ای تشریف داره. اما آقای مار این مهمونی منه. متاسفانه باید ازت بخوام جمع و جور کنی بری پی کارت.

One, Two، شال و کلاه من کو؟

Three, Four، کوچه شد از برف، پُر

Five, Six, Seven, Eight، بریم رو برف‌ها اسکیت

?Are you ready، .Yes, I am

 در مجموعه کتاب‌های «انگلارسی» کودک با خواندن و شنیدن شعرهای دل‌نشین و جذاب، با زبان انگلیسی آشنا می‌شود و کلمه‌های زیادی یاد می‌گیرد. با این مجموعه، کودک هم از شعر خواندن لذت می‌برد و هم شوق یادگیری زبان انگلیسی در او بیدار می‌شود.

دسته‌ای پرنده‌ی نقره‌ای بر فراز آسمان پرواز کردند. بعد یک طاووس، دُمِ آبی و ارغوانی و سبزش را با شکوه باز کرد، آن‌قدر که افق را پر کرد. ققنوسی تخمی طلایی گذاشت و بعد رنگ طلایی تخم به رنگ قرمز درآمد و به صورت فواره‌ای از ستاره محو شد. تخم در آسمان آویزان بود تا اینکه یک ققنوس جدید به رنگ قرمز و طلایی از آن بیرون آمد. قوچی نقره‌ای در میان غلغله‌ی شدید بلزایی‌ها به‌سوی آسمان سیاه گام برداشت.

و بعد، در اوج نمایش، یک اژدهای غول‌پیکر سبز در آسمان پدیدار شد.

مرتب نگه‌داشتن اتاق از خیلی از مشکلات جلوگیری می‌کند. اگر پدر و مادری وارد اتاقی بشوند و ببینند همه‌چیز مرتب و منظم است، اصولاً شک نمی‌کنند. خب البته پدر و مادرهایی هم هستند، مثل مال من، که همیشه یک چیزی پیدا می‌کنند.

پارادیس به جنگلی که هر لحظه تاریک‌تر می‌شد اشاره کرد و گفت: «همین‌حالا، من می‌رم سراغ هیولای خرسیِ کلّه‌کوسه‌ای. قبل از اینکه شهردار رو بخوره. شما دو تا، مثل شیر با من می‌آیین یا هنوز دهنتون بوی شیر می‌ده؟»
بن دستش را بالا برد: «من مثل شیر می‌آم.»
ویسلی دستش را بالا برد: «من دهنم بوی شیر می‌ده.» چپ‌چپ به بن نگاه کرد. آهی کشید و گفت: «خیلی خب. من هم با شما همراه می‌شوم. اما بهتون هشدار می‌دهم، اگر من زنده‌زنده خورده شدم، شما دو نفر شخصاً مسئولید.»ش