مهندس چیکو 1 (چیکو فریتاتا دزدگیر اختراع می کند)

نیا چرخید، سوزن‌برگ‌های درخت صنوبر کهن‌سال مقابل آسمان شب محو شدند و بعد هم با احساسی دلهره‌آور، زمین به‌سمتش شتافت. سورن دیوانه‌وار سعی کرد بال‌های کوچک سیخ‌شده‌اش را به هم بزند. بی‌فایده بود! با خودش فکر کرد: «می‌میرم. می‌شم یه بوفچه‌ی مرده. تازه سه هفته‌ست که از تخم دراومده‌م و زندگی‌م سر اومده!» ناگهان چیزی سقوطش را آرام کرد... جریان نسیم بود؟ توده‌ای باد؟ هوایی پف‌کرده که میان کُرک‌پَرهای زشتش جمع شده بود؟ همین بود؟ زمان آهسته شد. زندگی کوتاهش از مقابل چشم‌هایش گذشت... تک‌تک ثانیه‌های ع...

پوملو، فیل فیلسوفِ صورتی، هنوز خوب دنیا را ندیده بود. یک روز صبح دلش خواست ببیند دور و بَرش چه خبر است!
اولش افتاد توی قوریِ آشپزخانه! بعد هم لنگه‌جورابی را دید که توی اتاق افتاده بود.
پوملو نمی‌دانست جوراب چیست؟ فکر کرد یک تونل تنگ و کوتاه است!!! رفت توی تونل... بو میداد!!
پوملو فیل صورتیِ کنجکاو و متفاوتی بود. او گشت و گشت و با چیزهای ناشناخته‌ی زیادی آشنا شد.
اگر تو هم دوست داری با دنیای ناشناخته‌ها آشنا شوی، خرطومِ پوملو را بگیر و همراه او برو به دیدن ناشناخته‌ها...

وقتش رسیده که با خوندن قسمتِ سوم چهار سابقه‌دار از خنده روده‌بُر شین!

چهار سابقه‌دار قراره روزِ خیلی گندی داشته باشن!

این داستان رو از دست ندید!

این‌قدر خنده‌داره که شلوارتون رو خیس می‌کنید!

ماجرا از این قرار بود که چهارشنبه‌ای بریجِت گریمز، شاگرد اولِ کلاسمان و عزیزدُردانه‌ی آقای شومان، یونیفرمِ مدرسه را نپوشیده بود. (یونیفرم مدرسه ترکیبی است از بلوزِ قرمز، شلوارِ طوسی، جورابِ سفید و کفشِ سیاه که همه مناسبِ محیطِ مدرسه هستند.) اما خانمِ پترسون، معلمِ کلاسمان که مثل چوب‌خشک لاغر و دراز است، حتی یک کلمه هم به بریجِت چیزی نگفت. به‌نظرم اصلاً منصفانه نبود، چون قبلش به کاسمو مون وِبستر به‌خاطرِ پوشیدنِ شنلِ جنگجویانِ فیلمِ جنگِ ستارگان گیر داده بود. آفتابگردان (مامانِ کاسمو که البته ...

… آن کسی که قرار بود گرهش به دست من باز شود تو بودی. خودت بودی … دوست دارم مردی را نجات بدهم. دوست دارم یک‌بار هم قصه برعکس باشد. یک شاهزاده‌‌‌‌ی سوار بر اسب سفید نیاید دختری را از چنگال دیو پلیدی نجات دهد. این‌بار دختری بیاید با گنجشک کوچکش و شاهزاده‌‌‌‌ای را از بند طلسمی آزاد کند …

همه فکر می‌کنند من عجیب و غریبم، حتی مامان. هر چند مامان به روی خودش نمی‌آورد. بچه های مدرسه همیشه از من دوری می‌کنند. بیشتر زنگ های تفریح برای خودم تنهایی می‌چرخم. بقیه چیزها را طوری که من می‌بینم، نمی‌بینند. من بیشتر وقت‌ها توی هَپَروتم. درست نمی‌فهمم چرا، اما توی کله‌ام بچه‌ای هست که شبیه بچه‌های دیگر نیست.

ای داد و هوااار! آخرِ این هفته جشن پنجاهمین سالگرد ازدواج است. قرار است همه‌ی فامیل توی یک قلعه‌ی قدیمی در اشترولنشتاین توی فیزلگو جمع شوند و جشن بگیرند. بابا یک عالمه برنامه‌ی اجق‌وجق ریخته؛ شکار گنج، گردش علمی و قایقرانی. ولی از همه بدتر، برنامه‌ی آوازخواندن من و برادرهای خل‌و‌چلم است، آن‌هم جلوی همه!

حتماً مثل همیشه سوژه‌ی پسرعموی بدجنسممی‌شویم و حسابی مسخره‌مان می‌کند. البته خوشبختانه قراراست دو تا دخترعمه‌‌ام را برای اولین بار ببینم؛ امیلیا و اولیویا از استرالیا! کسی چه می‌داند، شاید با آمدن آن‌ها خیلی خوش بگذرد...

باز هم یک‌ عالمه دردسرهای لوتایی که آدم را از خنده روده‌بر می‌کند. این بار با صفحه‌های بیشتر، پر از جشن و شادی!

می‌گویم: «آخه نمی‌تونید بدون من این فیلم رو بسازید! من هم اون جا بودم، من هم توی داستانم!»آقای غول‌تصویر می‌گوید: «ما هم نمی‌خواهیم بدون تو بسازیمش، مل گیبون رو آوردیم تا نقش تو رو بازی کنه.»می‌گویم: «مل گیبسون؟ واسه نقش من یه‌ذره پیره، نیست؟»آقای غول‌تصویر می‌گوید: «مل گیبسون نه، مل گیبون! ببین، اینهاش!»می‌گویم: «ولی این که میمونه!»آقای غول‌تصویر می‌گوید: «نه، میمون نیست، گیبونه ... نژادش فرق داره! یکی ازجذاب‌ترین موجودات اولیه‌ای که جدیداً توی سینما گل کرده. دستمزدش هم به بادوم حساب می‌شه!»...

تِل... تِل... تلویزیون

روشن شده تو خونه‌مون

یه فیل داره نشون می‌ده

خرطوم‌شو تکون می‌ده

کاشکی می‌شد بیاد بیرون

از توی این تلویزیون

و یک‌عالمه شعر و ترانه‌ی جذاب، شیرین و خواندنی که کودکان را با اشیاء خانه آشنا می‌کند.

کی فکرش را می‌کرد که بخاری، صندلی و قالیچه هم شعر داشته باشند؟

اگر مثل پوملو یک فیل فیلسوفِ صورتی کوچولو بودی، با خرطومِ درازت چه‌کار می‌کردی؟ مثلاً با خرطومت کلاهِ گِرد و پیچ‌پیچی درست می‌کردی؟ یا از شاخه‌های گوجه‌فرنگی آویزان می‌شدی و تاب می‌خوردی؟ یا اینکه با خرطومت توت‌فرنگی‌های خوشمزه و رسیده را از بالای بوته‌ها می‌چیدی؟

هزار سال است خاکستر می‌بارد و هیچ گلی شکوفه نمی‌زند. هزار سال است اسکاها با تیره‌روزی به بردگی کشیده می‌شوند. هزار سال است که لرد فرمانروا قدرت مطلق را در دست دارد؛ فرمانروایی شکست‌ناپذیر که نهایت وحشت را حاکم کرده‌است. امید مدت‌هاست از دست رفته و حتی خاطره‌ای هم از آن باقی نمانده‌است؛ درست در همین موقع، نیمه‌اسکایی ترسو و دل‌شکسته، امید را در جهنمی‌ترین زندان لرد فرمانروا پیدا می‌کند. کِلسیر «برانگیخته» می‌شود و قدرت‌های یک مِه‌زاد را می‌یابد. او دزدی است با خصلت رهبری ذاتی و اکنون هدفی جز شکست لرد فرمانروا ندارد. کلسیر رؤیایش را برملا می‌سازد؛ سرنگونی معبود ظالم.

این کتاب پر از داستان هایی هس که شما رو می خندونه

شهر اکفیلد یه نمایش بزرگ داره که همه دوست دارن توش شرکت کنن.

مخصوصا مارکوس. (اصلا چیز عجیبی نیست)

مامان و بابا به دلیا خیلی امر و نهی می کنن و این اصلا خوب نیست. و من فهمیدم اینکه بخوای با کلک یه اسکوپ بستنی کاراملی اضافه بگیری اصلا کار خوبی نیست.

ولی بالاخره نقاشی های من جز خارق العاده ترین ها شد.

باز هم دیرم شد!

«پفک پنیری به دادم برس!» ساعت نُه صبح بود و من، جرونیمو استیلتُن، دوباره دیر می‌رسیدم سرِ کار! در کمتر از یک دقیقه، از تختخواب قِل خوردم پایین و در کمتر از دو دقیقه، لباس پوشیدم. درست است که موش سحر‌خیزی نیستم، ولی توی آماده‌شدن خیلی تر‌و‌فرزم.

همان‌طور که دندان‌هایم را با خمیر‌دندانی با طعم پنیر چدار مسواک می‌زدم، زیر لب غُرغُر کردم: «لعنت به هر چی پنیر کپک‌زده‌ست! از صبح‌های شنبه متنفرم!» بعدش تیز از پله‌ها دویدم پایین، پایم گیر کرد به دُمم و از آن‌بالا قِل خوردم و افتادم ...

ترجیح می‌دهی چی باشی؟ دختری که یک پسر خنگ فکر می‌کند او یک پسر است یا دختری که یک پسر خنگ فکر می‌کند او یک پسر است، در حالی که واقعاً دختر است؟

فردی می‌داند دوست دارد کدام‌ باشد، اما جلوی تابی حرف اشتباهی زده که نه تنها او را رنجانده، بلکه احتمالاً به جشن‌تولدِ محشرش هم دعوت نمی‌شود. جشن تولدی با گاو مکانیکی و قلعه‌ی بپر‌بپر.

چه حالی پیدا می‌کنی اگر توی یکی از دفترچه‌های مرموز دایی‌ات این نوشته را پیدا کنی؟

«میکل‌آنژ» همیشه به من می‌گفت آسان‌ترین راهِ رسیدن به آینده، فکر‌نکردن به آن است.

«مانی» با خواندن خاطرات دایی‌ شوکه می‌شود، «دایی‌سامان» کجا و «میکل‌آنژ» کجا؟

«بیشتر شبیه یه سایه‌ی بزرگ و سیاه بود. تنها چیزی که تونستم واضح ببینم، دست‌هاش بود، دو تا دست اسکلتی و لاغر. داشتند با انگشت من رو نشون می‌دادن. یه چیزی هم ازشون چکه می‌کرد. یه چیزی شبیه... شبیه خون! خواستم فرار کنم که دست‌ها بالای سرم پیچ‌وتاب خوردن و انگار طلسم شده باشم، دیگه نتونستم تکون بخورم. همون‌جا سرِ جام میخکوب شدم. بعد یکی از دست‌ها مثل برق پرید جلو و گلوم رو گرفت. خیلی وحشتناک بود. همون لحظه رعدوبرقِ وحشتناکی زد و تونستم صورت ترسناک و رنگ‌پریده‌ش رو ببینم. خنده‌ش مو به تنم سیخ کرد....

رن گفت: «وای! وین!» و مشتاقانه اطراف را برانداز کرد. الکس گفت: «باید حداقل سه‌هزار کیلومتر از جایی که بودیم فاصله داشته باشه ... اون‌وقت ما همه‌ش یه دقیقه تو راه بودیم.» یاد منظره‌ی تاریک و عجیب‌و‌غریبی افتاد که با ناامیدی میانش دویده بودند ... آیا واقعاً میان جهان پس از مرگ سفر کرده بودند؟ ذهنش از سؤال‌های بزرگ و گیج‌کننده پر بود، ولی الان نگرانی‌های بزرگ‌تری داشت. وقتی نگاهش روی لبه‌های تاریک خیابان می‌چرخید، طلسم‌آویز باستانی‌اش را در کنار پوستش حس می‌کرد که گرم می‌شود. این یک هشدار بود...

بازی فکری آمون رع :والیان مصر برای جلب رضایت ایزد حاصلخیزی (آمون) پیشکش‌هایی را به معبد آمون می‌برند. آمون برکتی به رود نیل می‌بخشد که باعث افزایش رزق و روزی می‌شود و زمین داران می‌توانند افتخار ساختن هرم‌های بیشتری را ولایت‌های تحت تملک خود کسب کنند. آمون رع نسخه‌ی ایرانی بازی Amun-Re: The Card Game اثر طراح شناخته شده Reiner Knizia است. 

وقتی که از زندگی توی اتاق‌های قوطی‌کبریتی آپارتمان‌های دراز و بی‌قواره خسته شوی، می‌توانی به کارلسون فکر کنی. او از پنجره‌ی اتاقت می‌آید تو، تو را سوار پشتش می‌کند و با هم پرواز می‌کنید، روی شیروانی‌ها راه می‌روید و ماجراهای جذاب و خنده‌داری را با هم تجربه می‌کنید. فقط کافی‌ست پنجره‌ی اتاقت را برای کارلسون پشت‌بومی باز بگذاری!

روزی روزگاری دختری بود به نام هارپر که استعداد بی‌نظیری در موسیقی داشت. او از لابه‌لای صدای باد، ترنم باران و بال‌زدن‌های پروانه‌ها نوای موسیقی می‌شنید. هارپر می‌توانست هر سازی را بنوازد، آن هم بی‌اینکه حتی یک بار آموزش دیده باشد. گاهی‌اوقات شب که می‌شد هارپر کنار گربه‌اش، نصفه‌شب، نوایی می‌شنید که قلبش را به تپش می‌انداخت. نوایی که گویا از ستارگان می‌آمد...

اِوا بال‌قلنبه در سرزمین درختی با خانواده‌اش و لوسی بهترین دوست دنیا زندگی می‌کند. او در مدرسه‌ی جغدی بالادرختی درس می‌خواند و کلی ماجراهای جالب و باحال برایش پیش می‌آید که حیف است شما ندانید. شنبه جشنِ تولد اِوا است! او برای يک مهمانی بالشی بزرگ برنامه‌ريزی می‌کند. در اين مهمانی تماشای فيلم، بوفه‌ی بستنی، اتاقِ عکاسی و خيلی چيزهای ديگر هم هست. اِوا ديگر طاقت ندارد! همه‌ی دوست‌هايش هم خيلی هيجان‌زده هستند. البته... به جز سو. سو می‌گويد نمی‌تواند بيايد. آيا اِوا می‌تواند سر دربياورد چرا سو به مهمانی نمی‌آيد؟ آن هم برای مهمانی بال‌انگيزِ او!

یک خبرِ پَرپَر‌انگیز! تازگی‌ها یک هم‌کلاسی تازه به مدرسه‌مان آمده. اسمش هایلی پوش‌پوشی است. خیلی دلم می‌خواهد با او دوست شوم. ولی انگار هایلی از جغدهای باحال خوشش می‌آید. بیشتر دوست دارد با لوسی، بال‌بالی‌ترین دوستِ من، بپرد. نکند لوسی من را یادش برود؟

کتاب آخر و عاقبت گربه بازی! هفتمین جلد از مجموعه‌ی لوتا پیترمن اثر آلیس پانترمولر با ترجمه‌ی نونا افراز و تصویرگری دانیلا کوهل توسط نشر هوپا به چاپ رسیده است.

سلام. اسم من «اندی» است.

این هم «تری»، دوستم است.

ما توی یک درخت زندگی می‌کنیم.

خب، منظورم از درخت، یک خانه‌‌درختی است. تازه وقتی می‌گویم خانه‌درختی، منظورم یکی از آن قدیمی‌هایش نیست. یک 65 طبقه‌اش است!

(خانه‌درختی ما قبلا 52 طبقه بود ولی ما 13 طبقه‌ی دیگر رویش ساختیم.)

خب، معطل چی هستید؟

بپرید بالا!