بازی فکری آمون رع :والیان مصر برای جلب رضایت ایزد حاصلخیزی (آمون) پیشکشهایی را به معبد آمون میبرند. آمون برکتی به رود نیل میبخشد که باعث افزایش رزق و روزی میشود و زمین داران میتوانند افتخار ساختن هرمهای بیشتری را ولایتهای تحت تملک خود کسب کنند. آمون رع نسخهی ایرانی بازی Amun-Re: The Card Game اثر طراح شناخته شده Reiner Knizia است.
عشق های فراموش شده (رابعه و بکتاش)
… اتاق بکتاش را قبلاً دیده بود. در کودکی! با حارث به آنجا آمده بودند برای مراسم نهار بازی. سر ظهر مرداد، بکتاش میشد آشپز و پیالههایشان را پر از دوغ میکرد و با کف دست کاکوتی خشک میمالید و خرد میکرد روی دوغ. بعد هر سه مینشستند روی لبهی ایوان و پاهایشان را میانداختند پایین و تکان میدادند و نان را در دوغ ترید میکرد و میخوردند و از آرزوهای بزرگ و کوچکشان میگفتند. همانروز عصر بود که رابعه ملافهی سفید دور خودش پیچیده بود و در حیاط و ایوان دنبال بکتاش کرده بود و به اصرار میخواست تا با...
بکتاش نامهی عاشقانه رابعه را میخواند و تصویری را که از چهرهی خودش فرستاده، میبیند و بر او عاشق میشود. اما آشکار کردن این عشق دردسرآفرین خواهد بود! زیرا که بکتاش یک غلام بیشتر نیست و معشوقهاش دخترِ کعب است! خواهر والی بلخ! … عشقی ناپسند! … آیا برادر در برابر شور این عشق نرم میشود؟ «رودکی» در این میانه چه نقشی دارد؟ …
یکبار «عطار نیشابوری» ماجرای عشق رابعه و بکتاش را با افسانه درآمیخت و به نظم کشید و حالا امیر عباسیان آن را در قالب داستانی امروزی و روایتی دلنشین به نثر نوشت و بازآفرید.
سایر کتاب های همین ناشر
خیلی از بازرگانان در میان آن جمع خواستند کنیز را بخرند، اما دختر به هیچکدام راضی نشد. دستِآخر صاحب کنیز رو کرد به دختر و گفت: «پس خودت یکی را انتخاب کن. به این جمع نگاه کن و خودت یکی را از میان آنها انتخاب کن تا تو را به او بفروشم.»کنیز بهدقت به چهرهی آدمهایی که دورتادورش را گرفته بودند نگاه کرد و یکدفعه چشمش به علیمجدالدین افتاد که گوشهای ایستاده بود. یک آن احساس کرد قلبش بهشدت به تپش افتاده. بیاختیار دستش را بلند کرد و انگشتش را بهسمتِ او گرفت. گفت: «این همان مردی است که دلم می...
اندی و تری خانه درختی سیزدهطبقهی باحالشان را بیستوشش طبقه کردهاند. پیست ماشینبرقی اضافه کردهاند، مسیر اسکیت با یک گودال کروکودیل زیرش، استادیوم گِلبازی، اتاقک ضد جاذبه، دریاچهی یخی برای پاتیناژ با پنگوئنهای پاتیناژکار واقعی و کلی طبقهی باحال دیگر.
ساکت شد و انگشتش را کرد توی دماغش. بعد دنبال حرفش را گرفت: «نه داداش! اصلاً و ابداً مثل من نیست. دنبال هیجان و این چیزها هم نیست. نه از کوسهگیری خوشش میآد، نه با صخرهنوردی حال میکنه. بُزدلموشیه واسه خودش! آره، خیلی ضدّحاله. خودت که اینجور موشها رو میشناسی. از همین مسافرتهای پَکوپیرزنی واسهش خوبه. تهِ تهِ خطرش این باشه که پشمهاش آفتابسوخته شه. ها! ها! ولی خیلی خَرپولهها! نگران مایهتیله نباش. پولش از پارو بالا میره!»
جمعهشبها، پدر اسکار پیش ما میماند و کارهای عقبافتادهی خانه را انجام میدهد. بعضی وقتها اتو یا خیاطی میکند. خیاطیاش هم انصافاً خوب است! یا همینطور که رادیو گوش میدهد، شام را آماده میکند. خیلی کیف دارد؛ چون میگذارد اسکار تا دیروقت در سالن بماند. تازه به او اجازه میدهد فیلمی را که بیشتر از همه دوست دارد، تماشا کند. حتی میگذارد کنترل تلویزیون هم دستش باشد. دقت کردهاید پدرها همیشه دوست دارند کنترل دست خودشان باشد و به هیچ قیمتی حاضر نیستند آن را ول کنند؟
«نزدیک آن کوه کاخی سیاه است که محل زندگی جادوگران است. این جادوگرها میخواهند هر روز آدمیزادی برایشان فرستاده شود، کسی که میرود داخل کاخ، دیگر بیرون نمیآید.»
این کتاب پر از قصه است؛ قصهی کاخ سیاه جادوگرها؛ افسانهی مرد دماغنقرهای و اتاق شعلههای آتش، قصهی مرد مکار و عروس زندانی... افسانههای ترسناک از جادو و جادوگری، جن و پری، فریب و حیلهگری...
آیا مرد نترس حریف جادوگران کاخ سیاه میشود؟ آیا دخترها از اتاق جهنمی مرد دماغنقرهای جان سالم بهدر میبرند؟ عاقبت عروس زندانیِ مرد مکار چه میشود؟
تیم فوتبال هفتنفرهی سوتوآلتو فقط یک تیم دبستانی خشکوخالی نیست.
خیلی بیشتر از این حرفهاست.
ما با هم پیمانی بستهایم:
هیچکس و هیچچیز ما را از هم جدا نمیکند.
همیشه کنار هم بازی میکنیم.
هر اتفاقی هم که بیفتد.
بهخاطر همین، وقتی آن ماجراها پیش آمد، چارهای نداشتیم جز اینکه دستبهکار شویم.
وسایل تجسسمان را آماده کردیم...
و رفتیم توی دل ماجرا.
بیخود نیست اسم خودمان را گذاشتهایم...
تهجدولیهای عشقِفوتبال!
هشدار!
اگر از آروغ زدن و کشتیگرفتن خوشتان نمیآید، این کتاب را نخوانید!
واااااااای!
پرتاب ماهی و مسمومیت و کیک خرمگس هم همینطور!
داسیدایناسیِ سبزِ کوچولو میخواهد برفبازی کند و یک غولِ بزرگ برفی درست کند. اما برای برفبازی باید چه کارهایی کرد؟ داسیدایناسی در این داستان یاد میگیرد که در سرما چهجوری باید برفبازی کرد.
دربارهی داسی دایناسی 7 (ابر فیلی)
داسيدايناسي سبز کوچولو ميخواهد براي خالهاش يک نقاشي بکشد. يک ابر سفيد در آسمان ديده که شبيه بزغاله است. آيا داسيدايناسي نقاشي قشنگش را ميکشد؟ با مداد سفيد بايد چهجوري روي کاغذ سفيد ابر کشيد؟
«بیشتر شبیه یه سایهی بزرگ و سیاه بود. تنها چیزی که تونستم واضح ببینم، دستهاش بود، دو تا دست اسکلتی و لاغر. داشتند با انگشت من رو نشون میدادن. یه چیزی هم ازشون چکه میکرد. یه چیزی شبیه... شبیه خون! خواستم فرار کنم که دستها بالای سرم پیچوتاب خوردن و انگار طلسم شده باشم، دیگه نتونستم تکون بخورم. همونجا سرِ جام میخکوب شدم. بعد یکی از دستها مثل برق پرید جلو و گلوم رو گرفت. خیلی وحشتناک بود. همون لحظه رعدوبرقِ وحشتناکی زد و تونستم صورت ترسناک و رنگپریدهش رو ببینم. خندهش مو به تنم سیخ کرد....
نسیم خنکی وزید. میگفت بهار آمده است.
با خودم گفتم: «هوم! بوی گُلوگیاه عجب حالی میده!» خوشحال بودم. من عاشق روز بزرگِ خوشآمدگویی هستم! باغوحش ما سالی یک بار میزبان حیواناتی میشود که از آفریقا میآیند. آنها یک هفته پیش ما میمانند و بعد به باغوحشهای اروپا میروند. توی این یک هفته با حیوانات خیلی جالبی آشنا میشویم. من هم داشتم آماده میشدم تا از آن روز خیلی لذت ببرم.
همه چیز از آن روزی آغاز شد که دعوتنامهای عجیب دریافت کردیم. با مربیهایمان در رختکن بودیم. من نامه را باز کردم و شروع به خواندن کردم. به بازی در تورنمنت «کمپ چهارم» دعوت شده بودیم. هیچکداممان چیزی دربارهی این مسابقات نمیدانست؛ حتی آلیسیا که همیشه داستانهایی از تیمهای افسانهای و اسرارآمیز برایمان تعریف میکرد. این که هیچیک از ما برای شرکت در مسابقات ثبتنام نکرده بود، نشان میداد شخص نامعلومی به مسابقهی اسرارآمیزی دعوتمان کردهاست، با قوانینی که با آنها آشنایی نداشتیم.
بعد از آن جنابِ تام همیشه توی حمام بود... آببازی میکرد، خودش را خشک میکرد و موهایش را برس میکشید.
آنجلا از پشت در سروصدایش را میشنید که داشت سشوار میکشید، آبنمک قرقره میکرد، موهایش را شانه میزد و خودش را تروتمیز میکرد.
ساحل کیلی. اینجا گوشهای کوچک از جهان است. برای دنیای بزرگ هیچ نیست. یک جای پرت، ساحلی زغالسنگی کنار دریای زغالسنگی. میدانم اهمیت نداریم. شاید هیچچیز اهمیت ندارد. هر اتفاقی بیفتد ستارهها همچنان میدرخشند و خورشید میدرخشد و دنیا در آن فضای تاریک و تهی همچنان میدرخشد. اینجا من زندگی میکنم و آدمها و چیزهایی که دوستشان دارم. اگر قرار است کسی برود، من را ببر. من در ساحل کیلی کنار اقیانوس دریایی زندگی میکنم. اسم من بابی برنز است.
مامان گفت: «تو باید تنبیه شوی ریکی!»
بابا گفت: «همین طوره! موردش یکی دو تا هم نیست.» بعد نگاه معناداری به من کرد.
-فیلم ممنوع!
-چی؟
-مک دونالد ممنوع!
-اما این نامردیه.
-شنا ممنوع!
-یه لحظه مهلت بدید.
مامان گوشی تلفنم را قاپید و انداخت تو جیبش.
-تلفن هم ممنوع.
شبی مهآلود از شبهای اکتبر بود. آخ! ... کاشکی توی سوراخ موش گرمونرم خودم بودم. آنوقت با کتابی خواندنی و یک لیوان چِدار گرم خلوت میکردم. مطمئنم شب خوبی از کار در میآمد.
ولی آن شب خانه نبودم. کاش توی بولینگ یابختویا اقبال مشغول بازی بودم یا توی رستوران محبوب فرانسویام، جیرجیرباشی شام خوشمزهای نوشِ جان میکردم. ولی نه. آن شب از تمام موشهایی که میشناختم دور بودم. بله ... وسط یک جنگل تاریک گیر کرده بودم! میخواهید بدانید چرا؟
بگذارید بگویم ...
«از روی سقف بیا پایین و اینجا رو ببین... باورت نمیشه. منم مطمئن نیستم باورم شه!»
تیم وول خورد و از کیسهخوابش بیرون آمد و با ظرافت یک کاسه سوپ که میخواهد در مسابقهی رقص شرکت کند، از بالای سقف آلونک سُر خورد پایین و تندوتیز افتاد دنبال قاهره که با دست او را بهسمت مزرعهی لاماها هدایت میکرد. آنچه بعدش دید شگفتانگیزترین چیزی بود که به عمرش دیده بود، حتی از موزهی ماشینآلات چمنزنی که سال قبل از آن بازدید کرده بود هم، بهتر بود.
لاماها فوتبال بازی میکردند!
مامان گفت برایش مثلِ روز روشن بوده که من توی خانهی آنها قشقرق به پا میکنم. بابا هم بهم گفت ای پنیِ قشقرق و یکی از آن خندههای غازیاش را سر داد. دیسی هم گفت:
همهاش تقصیرِ توئه، پنلوپه جونز! تو یه ابلهِ تمامعیاری!
گفتم: «من ابله نیستم. من قربانیِ شرایط شدهام.»
آیا تا حالا آرزو داشتهای که فوتبالیست شوی؟
هیچوقت به اینکه مربی یا مدیر فنی تیم شوی یا اینکه در تلویزیون برنامهی ورزشی اجرا کنی، فکر کردهای؟
شغلهای گوناگونی در فوتبال وجود دارند؛ مثلاً میتوانی داور یا کمکداور شوی یا اینکه استعدادیابی کنی و ستارههای ورزشی آینده را کشف کنی!
در این کتاب با انواع این شغلها، تاریخچهی فوتبال، دانستنیهای جالب و خیلی چیزهای دیگر آشنا میشوی.
هرج و مرج و ویرانی سیاره حشرات را فرا گرفته است و به زودی خلافکاران و قانونشکنان اختیار کل سیاره را به دست خواهند گرفت. شما در این بازی کارتی، در نقش یکی از فرماندهان سیاره، میباید نیروهای خوب خود را شناسایی کنید و در این راه از قدرت ذهنخوانی و حافظه خود برای خنثی کردن نقشه حریفان استفاده کنید.
فرمانده تروئنوس فرماندهی کلانتری مرکزی شهر است. حالا هم توی دفترش نشسته و بوی عجیبی به دماغش میخورد. از بوهای معمولی توی کلانتری نیست. بوی متفاوتی است. شاید بوی...- سوسیس سرخکرده! امکان ندارد. یعنی کی توی کلانتری سوسیس سرخ میکند؟فرمانده از اتاقش بیرون میزند تا ببیند چه خبر است. بوی سوسیس صاف میبردش پشت در بخش پروندههای عجیب، مرموز و خیلی سخت.فرمانده با فریاد میگوید:- میدانستم کارِ توست سیتو! مگر نمیدانی آشپزی توی کلانتری قدغن است؟- اما من که آشپزی نمیکنم فرمانده! این ذرهبین-تابهی...
دربارهی داسی دایناسی 11 (ماشین بابی ناسور)
این دنده رو نگاه کن! دنده ست یا دسته بیله؟ چراغشم که سوخته آب پاششم تعطیله روز جمعه است. داسی دایناسی سبز کوچولو میخواهد همراه مامی دایناسی و بابیناسور برود گردش.
دالی دست گذاشت روی شانهی داییسامان و گفت: «باید برای مهمونی امشب آماده بشیم. ولی ببینم، شما دو تا که سیبیل ندارین.» دایی متعجب رو به دوربین و بعد رو به دالی کرد و گفت: «سیبیل دیگه واسه چی؟ مگه سیبیلپارتیه؟» دالی گفت: «تموم کسانی که امشب به مهمونی من دعوتن، باید سیبیلهایی شبیه من داشته باشن.» دایی داد زد: «چرا آخه؟» دالی لبخند زد: «واسه همپیمانی با سالوادور دالی و معروفترین سیبیل دنیا. هیچ میدونی نگهداری از این سیبیل چقدر برام زحمت داره پسر؟ میخوام امشب تموم مهمانها بفهمن که داشتنِ سی...