تام گیتس 13 (ماجرای تماشایی (تاحدی))

TOM GATES Excellent excuses

No school for two whole weeks! Now Tom has plenty of time for the good stuff, like finding new ways (so many!) to annoy his big sister, Delia.

تام گیتس از آن پسر بچه های وروجکی است که استاد بهانه آوردن و از زیر کار در رفتن است.

با اینکه معلمش هم از دست او جانش به لبش رسیده ،‌ از کارهایش خنده‌اش می‌گیرد.

تام در زندگی دو چیز را خیلی دوست دارد: بیسکویت و شکلات! دوستی به نام درک هم دارد که اگر ولش کنی  ، می خواهد  هر شب در خانه‌ی او بماند و خوش بگذراند.

مجموعه اول کتاب های تام گیتس ، به نویسندگی لیز پیشون ، و با ترجمه ی آتوسا صالحی ، توسط انتشارات افق چاپ و توزیع شده است.

این نقشه‌ی عالیِ من است برای ‌اینکه بتوانیم سگ‌های آدم‌خوار را بهترین گروهِ موسیقیِ کلِ عالَم کنیم!

بله!

چقدر ممکن است سخت باشد؟ (خیلی!)

کارهایی که الان می‌خواهم بکنم، این‌هایند:

1. چند تا ترانه‌ی دیگر بنویسم (درباره‌ی معلم‌ها نه.)

2. یک ویدئوی تماشایی برای یکی از آهنگ‌هایمان بسازم (راحت است.)

3. یک‌ مقدار بخوابم. (سخت است وقتی سروصداهای بلند هِی آدم را بیدار می‌کنند.)

4. دِلیا را اذیت کنم. (ربطی به سگ‌های آدم‌خوار ندارد، ولی همیشه خوش می‌گذرد دیگر.)

واقعاً دلم نمی‌خواهد هیچ‌کدامِ عکس‌های بچگی‌ام را بیاورم مدرسه. هیچ‌وقت.

ولی آقای فولِرمَن گفت اگر یادمان برود، ایمیلِ یادآوری برای والدینمان می‌فرستد و این قضیه را خیلی خیلی وخیم‌تر می‌کند، چون مامان خیلی زیاد به ایمیلش سر می‌زند و درجا می‌رود معذب‌کننده‌ترین عکس‌هایی را که از بچگی‌ام هست، پیدا می‌کند.

این‌یکی نازه!

مامان: «ببین چقدر قشنگ روی کاسه‌ی توالت نشستی تام.»

من: «این‌یکی رو نفرست.»

مامان: «خیلی دیر گفتی.»

۱. می‌توانید از این کتاب برای دررفتن از کارهای حوصله‌سَربَری مثلِ ناخن‌گرفتن استفاده کنید.

۲. همین که این کتاب را دست بگیرید، به‌نظر می‌آید مشغولِ کاری هستید.

۳. اگر مشغولِ خواندنش باشید، احتمالِ اینکه پدر و مادر و معلم‌ها مزاحمتان بشوند، کمتر است. (این واقعیت اثبات شده.)

۴. وانمود کنید خواندنِ کتابه جزوِ مشق‌های مدرسه‌تان است، حتی اگر نیست.

و ...

این کتاب ماجرای هیولاها، معما، یک جشنواره‌ی موسیقی، چیزهای گم‌شده، من، و مارکوس است (البته نه لزوماً به همین ترتیب)، و یک معلم کمکی خیلی سختگیر، ولی نگذارید این آخری از خواندن کتاب منصرف‌تان کند

تام هر کاری از دستش بربیاید می‌کند که توی دردسر نیفتد. ولی خب، بعضی وقت‌ها اتفاق‌هایی پیش می‌آید که توی جدول امتیازهای کلاس سه تا صورتک ناراحت می‌گیرد. اگر تام یک صورتک ناراحت دیگر بگیرد ، آقای فولِرمَن اجازه نمی‌دهد در اردوی مدرسه شرکت کند! 

این کتاب پر از داستان هایی هس که شما رو می خندونه

شهر اکفیلد یه نمایش بزرگ داره که همه دوست دارن توش شرکت کنن.

مخصوصا مارکوس. (اصلا چیز عجیبی نیست)

مامان و بابا به دلیا خیلی امر و نهی می کنن و این اصلا خوب نیست. و من فهمیدم اینکه بخوای با کلک یه اسکوپ بستنی کاراملی اضافه بگیری اصلا کار خوبی نیست.

ولی بالاخره نقاشی های من جز خارق العاده ترین ها شد.

آقای فولرمن از تعجب خشکش زده که من را سر وقت توی کلاس می‌بیند.

می‌گوید: «چه غافل‌گیری قشنگی تام!»

و لبخند می‌زند.

(خیلی پیش نمی‌آید که آقای فولرمن لبخند بزند.)

بعد مارکوس برایم شکلک درمی‌آورد.

(خیلی پیش می‌آید که مارکوس شکلک دربیاورد.)

ولی امروز هیچ‌چیزی نمی‌تواند حالم را بد کند!

جز این دو تا کلمه: «درس ریاضی».

بعد اوضاع بدتر هم می‌شود...

«درس ریاضی

معلم: خانم ورثینگتن».

بدتر هم...

بابا پیشنهاد داد: «چه‌طوره که...بریم پیاده‌روی؟»

سؤالِ من این بود که: «پیاده‌روی؟ کجا؟»

بابا گفت: «یه جای قشنگ.»

من پیشنهاد دادم: «شکلات‌فروشی قشنگه؟»

«نه تام، منظورِ من یه جایی مثلِ پارک بود.»

به بابا گفتم: «من اگه سگ داشتم، خیلی هم خوشحال می‌شدم بریم بیرون پیاده‌روی.»

بابا یادم انداخت که: «ما نمی‌تونیم سگ بیاریم چون دِلیا به سگ حساسیت داره.»

من هم زیرِلب گفتم: «من که ترجیح می‌دم سگ داشته باشم تا دِلیا دوروبَرم باشه.»

بابا حرفم را نشنید چون سرش گرمِ برداشتنِ یک تکه نخ بود از روی قفسه...

بعضی‌وقت‌ها تصمیم گرفتن خیلی راحت نیست. به‌خصوص وقت‌هایی که خواهر بداخلاقم دِلیا یک‌جور تهدیدآمیزی می‌آید سروقتم.

حرف نزن، کارت رو بکن!

مامان عزمش را جزم کرده کل خانه را مرتب کند. می‌گوید اگر نمی‌توانم تصمیم بگیرم چه چیزهایی را رد کنم بروند، خودش جایم تصمیم می‌گیرد. فاجعه می‌شود ها!

خوشبختانه آفتاب‌های لب‌بوم برای نجاتم سرمی‌رسند (بیش‌تر از یک بار هم)

جمشید خانیان، نویسنده‌ی پرکار و پرافتخار اهل آبادان، در کتاب در یک ظهر داغ تابستان دختری از بصره آمد داستان عاشقانه‌ای پرشور را روایت می‌کند که سه نوجوان هر یک به طریقی با آن درگیر هستند. آن‌ها که همگی در یک محله و در همسایگی یکدیگر زندگی می‌کنند، به صورت همزمان عاشق دختری می‌شوند که طی اتفاقاتی به همراه خانواده‌ی خود به‌تازگی در محله‌ی آن‌ها ساکن شده است.

تاریخ مستطاب سبیل

سبیل هیتلری، سبیل چخماقی و داگلاسی، سبیل بال‌مگسی، سبیل دسته‌موتوری... آیا تا حالا هیچ‌یک از این سبیل‌ها را دیده‌ای؟ اصلاً می‌دانی فرق سبیل طرف‌داران متفقین در جنگ جهانی با سبیل طرف‌داران متحدین چی بود؟ یعنی چی شد که این‌ها با سبیل این‌جوری به جنگ آن‌ها با سبیل آن‌جوری رفتند؟

جالیز یک بازی کارتیِ رقابتی است. بازیکن ها در این بازی با مدیریت جالیزهایشان، تلاش می‌کنند تا بهترین و گران‌ترین محصولات را بکارند. با فروش آن‌ها، کسب و کارشان را حسابی سکه کنند. اما موفقیت در این کسب و کار، همان قدر که به سخت کوشی و تلاش احتیاج دارد... حواس جمع، حساب و کتاب و کمی هم شانس می خواهد. بهترین محصول را در جالیزها بکارید. به موقع محصولات را برداشت کنید. زمین ها را گسترش دهید و بهترین معاملات را با کشاورزهای دیگر انجام دهید تا بتوانید بهترین کشاورز «جالیز» باشید.

دیوارنویس همچنان می‌خواست تهدیدش را عملی کند؟ هر ساعت، یک دیوارنوشته‌ی جدید؟

توی حیاط مدرسه‌مان، دقیقاً پشت زمین فوتبال، دست‌شویی‌ها هستند. یک جای تقریباً پرت. جلوی دست‌شویی‌ها دیوار گنده‌ای است که مدرسه را از خیابان جدا می‌کند. یک دیوار آجری. دیواری عالی برای کسی که می‌خواهد رویش چیزی بنویسد.

دیوارنوشته‌ی بی‌نام‌وامضا ساعت ۹ صبح دقیقاً همان‌جا پیدا شد.

چطور می‌شد آن‌قدر به من نزدیک و آن‌قدر دور از دسترسم باشد. همین‌‌جا پشت این پنجره بود و حالا که نبود، نگاهش مدام مقابل چشمانم تکرار می‌شد …من گل‌اندام بودم؟ همان کسی که هزاران فدایی داشت؟ توی آینه به قیافه‌‌ی نزارم نگاه کردم. چشمانم غرق خون شده بودند. چند روز بود خواب و خوراک نداشتم. دولت کنارم آمد. دست روی گونه‌ام کشید و اشک‌هایم را پاک کرد: «گل‌اندامم، از چه می‌ترسی؟»… هزاربار گفته بودم و هزاربار گفته بود نترسم، پدرم نمی‌گذارد دست کسی به‌زور به من برسد. دولت پشتم ایستاد و قربان صدقه‌ام رفت....

خیلی از بازرگانان در میان آن جمع خواستند کنیز را بخرند،‌ اما دختر به هیچ‌کدام راضی نشد. دستِ‌آخر صاحب کنیز رو کرد به دختر و گفت: «پس خودت یکی را انتخاب کن. به این جمع نگاه کن و خودت یکی را از میان آن‌ها انتخاب کن تا تو را به او بفروشم.»کنیز به‌دقت به چهره‌ی آدم‌هایی که دورتادورش را گرفته بودند نگاه کرد و یک‌دفعه چشمش به علی‌مجدالدین افتاد که گوشه‌ای ایستاده بود. یک آن احساس کرد قلبش به‌شدت به تپش افتاده. بی‌اختیار دستش را بلند کرد و انگشتش را به‌سمتِ او گرفت. گفت: «این همان مردی است که دلم می...

هزار سال است خاکستر می‌بارد و هیچ گلی شکوفه نمی‌زند. هزار سال است اسکاها با تیره‌روزی به بردگی کشیده می‌شوند. هزار سال است که لرد فرمانروا قدرت مطلق را در دست دارد؛ فرمانروایی شکست‌ناپذیر که نهایت وحشت را حاکم کرده‌است. امید مدت‌هاست از دست رفته و حتی خاطره‌ای هم از آن باقی نمانده‌است؛ درست در همین موقع، نیمه‌اسکایی ترسو و دل‌شکسته، امید را در جهنمی‌ترین زندان لرد فرمانروا پیدا می‌کند. کِلسیر «برانگیخته» می‌شود و قدرت‌های یک مِه‌زاد را می‌یابد. او دزدی است با خصلت رهبری ذاتی و اکنون هدفی جز شکست لرد فرمانروا ندارد. کلسیر رؤیایش را برملا می‌سازد؛ سرنگونی معبود ظالم.

آن روز صبح عجب وضع شلم‌شوربایی جلوی دفترِ روزنامه‌ام درست شده بود! وقتی از ایستگاه مترو بیرون آمدم، ده‌ها موش با سر و پنجه‌های جورواجور دیدم که همه‌جای خیابان ایستاده بودند. همه‌شان پوزه‌هایشان را بالا گرفته بودند و زل زده بودند به پنجره‌ی دفترِ من! جمعیت با هم نعره می‌زدند:

«استیلتُن! بیا بیرون! استیلتُن! بیا بیرون!»

اوه! اوه! یک حسی بهم می‌گفت این موش‌ها برای امضاگرفتن از من آنجا جمع نشده‌اند.

خوشبختانه هیچ‌کدامشان من را نشناخت. آخر می‌دانید که... استیلتُن منم. جرونیمو استیلتُن!

«هفت‌صد سال اولی که در این خمره بودم، با خودم عهد کردم هرکس مرا آزاد کند، او را از مال دنیا بی‌نیاز کنم، اما هیچ‌کس مرا آزاد نکرد. در هفت‌صد سال دوم با خودم گفتم که هرکس مرا از این خمره بیرون بیاورد، او را صاحب تمام گنج‌های زمین می‌کنم. اما باز این اتفاق نیفتاد. در طول چهارصد سال بعد مدام به خودم می‌گفتم حالا دیگر هرکس مرا از اینجا رها کند، او را به هر شیوه‌ای که خودش تعیین کند، می‌کشم. و قرعه به نام تو افتاد.»

بلندبلند خندید. گفت: «حالا دیگر آماده‌ی مرگ شو.»

آماده باشید برای خوندن خنده‌دارترین، پُرشَر و شورترین و باحال‌ترین کتابی که تا حالا دیده‌اید.

وقت ملاقات با چهار سابقه‌دار رسیده...

روزی روزگاری، که یه روزگارِ خیلی دندونی‌ای بود، هیچ جنبنده‌ای توی خونه‌درختی تکون نمی‌خورد (حتی من) که سر و صدا درست نشه. آخه اندی به امیدِ فرشته‌ی دندون، دندونشو انداخته بود تو یه لیوان آب و توی تخت‌خوابش خوابیده بود.

همین‌طور سکه‌ پشت سکه بود که توی خواب اندی ظاهر می‌شد...

من هم اون‌طرف، دراز کشیده بودم توی وان و سعی می‌کردم به‌جای دردسر درست‌کردن، حباب درست کنم. یعنی چی؟ یعنی اینکه واقعا، واقعا و واقعا ساکت باشم!

تا اینکه یهو...

هشدار!

اگر از آروغ زدن و کشتی‌گرفتن خوشتان نمی‌آید، این کتاب را نخوانید!

واااااااای!

پرتاب ماهی و مسمومیت و کیک خرمگس هم همین‌طور!

کاپوچین یک بازی هیجان انگیز با رنگ و زنگ و به سبک بازی‌های همزمان است. یعنی بازیکنان در آن قرار نیست تا منتظر نوبت خودشان باشند، بلکه همه همزمان شروع به چیدن لیوان‌هایشان روی هم، با نهایت سرعت و دقت می‌کنند. باید قبل از بقیه با لیوانک هایی که در دست دارید ترکیب مناسبی بسازید. زنگ را به صدا دربیاورید تا در آخر با امتیاز بیشتر برنده شوید. تصویرهای مختلف، با رنگ‌ها و ترکیب‌های متفاوت‌شان پیش روی شما هستند و البته حریفانی جدی و سرسخت. پس حواستان را جمع کنید! زنگ پیروزی کاپوچین فقط برای تیزترین چشم‌ها و سریع‌ترین دست‌ها به صدا در می‌آید! همچنین این بازی را می توانید در سه سطح سختی ساده، متوسط و پیچیده بازی کنید.

خَر… خَر… خَربزه نه خَره و نه بُزه یه میوه‌ی شیرینه پوستش یه‌کم چروک و چین‌واچینه توی دلش تُخمه‌ی دون‌دون داره فَت و فراوون داره! و یک‌عالمه شعر و ترانه‌ی جذاب، شیرین و خواندنی که کودکان را با میوه‌های خوشمزه آشنا می‌کند. کی فکرش را می‌کرد که خرمالو، طالبی و گلابی هم شعر داشته باشند

جونده‌ها همدیگر را هل می‌دادند و کنار می‌زدند. وایسادم عقب. بله! من هم دوست داشتم جان عزیزم را بردارم و بزنم به چاک. ولی نمی‌خواستم زیر دست‌وپنجه‌ی جمعیت لِه شوم و کنسرو موش بیرون بیایم.همان لحظه پیرزنی که پنجه‌ی نوه‌اش را گرفته بود، با ناراحتی جیر زد: «الانه که گربه‌هه همه‌مون رو یه لقمه‌ی چپ کنه!» نوه‌ی کوچولویش جیر کشید: «بیا بریم مامان‌بزرگ.» ولی پیرزنِ بینوا از وحشت خشکش زده بود. فوری پنجه‌ی پیرزن را گرفتم و جیر زدم: «نگران نباشین بانو! همه‌چی درست می‌شه.» نوه‌اش را بغل کردم و هر دویشان ...

پوملو، فیل فیلسوفِ صورتی، هنوز خوب دنیا را ندیده بود. یک روز صبح دلش خواست ببیند دور و بَرش چه خبر است!
اولش افتاد توی قوریِ آشپزخانه! بعد هم لنگه‌جورابی را دید که توی اتاق افتاده بود.
پوملو نمی‌دانست جوراب چیست؟ فکر کرد یک تونل تنگ و کوتاه است!!! رفت توی تونل... بو میداد!!
پوملو فیل صورتیِ کنجکاو و متفاوتی بود. او گشت و گشت و با چیزهای ناشناخته‌ی زیادی آشنا شد.
اگر تو هم دوست داری با دنیای ناشناخته‌ها آشنا شوی، خرطومِ پوملو را بگیر و همراه او برو به دیدن ناشناخته‌ها...

خبرِ بد؟ دنیا داره به آخر می‌رسه.

و خبرِ خوب؟ چهار سابقه‌دار برگشته‌ن که دنیا رو نجات بدن. خْب شاید اون‌ها مجبور باشن یه موشک قرض بگیرن... اما جدی‌جدی این ماجرا چقدر بیخ پیدا می‌کنه؟ چقدر؟ خیلی‌خیلی زیاد!

یکهو دیدمش. آنجا بود. از کوله‌پشتی‌ام آمده بود بیرون و به بدنش کش‌وقوس می‌داد و خودش را می‌تکاند تا از شرّ گردوخاکی که پوشانده بودش، خلاص شود. باورم نمی‌شد! چی بود؟ آدم‌فضایی؟ جن؟ یا... هیولا؟ نمی‌دانستم چه بگویم، ولی از بس حیرت کرده بودم، نمی‌توانستم دهانم را ببندم.

ـ چه‌ا‌ت شده بچه‌جان؟ چرا این‌جوری نگاهم می‌کنی؟ کتاب داری؟ کجاست؟ چند تا داری؟ بخوانیم؟ اسم من پَتی‌پَن است، ولی دوست‌هایم بهم می‌گویند آقای پتی‌پن. هیولای کتابم. اسم تو چیست؟

ـ ها... آ... آ... آ... آگوس پیانولا!

توی افسانه‌ها آمده که سال‌های سال پیش، جن‌ها و پری‌های جنگل‌های اطرافمان به‌خاطر این سکه با هم درگیر شدند و آخرسر جنگی درگرفت که بهش می‌گویم جنگ جنگل.

البته نیاز به گفتن نیست که این‌ها افسانه است، ولی خب داستانش تقریباً این‌جوری بود که...

همه‌چیز از وقتی شروع شد که دقیقاً در یک لحظه، یک جن و یک پری سکه‌ای زرّین پیدا کردند که وسط جنگل می‌درخشید.

جن و پری شروع کردند به جروبحث. کم‌کم کارشان بالا گرفت و آخرسر همه‌ی جن‌ها و پری‌های جنگل افتادند به جان هم و جنگ وحشتناکی را شروع کردند.

بفرمایید!

این هم از قسمت ششم سریال چهار سابقه‌دار!

یعنی این آخرِ ماجراست؟ کسی چه می‌دونه؟ شاید هم باشه! فکر می‌کنی اصلاً این قسمت خنده‌دار هست؟

شک نکنید که از خنده منفجر می‌شید! می‌تِرِکید!

بابا پیشنهاد داد: «چه‌طوره که...بریم پیاده‌روی؟»

سؤالِ من این بود که: «پیاده‌روی؟ کجا؟»

بابا گفت: «یه جای قشنگ.»

من پیشنهاد دادم: «شکلات‌فروشی قشنگه؟»

«نه تام، منظورِ من یه جایی مثلِ پارک بود.»

به بابا گفتم: «من اگه سگ داشتم، خیلی هم خوشحال می‌شدم بریم بیرون پیاده‌روی.»

بابا یادم انداخت که: «ما نمی‌تونیم سگ بیاریم چون دِلیا به سگ حساسیت داره.»

من هم زیرِلب گفتم: «من که ترجیح می‌دم سگ داشته باشم تا دِلیا دوروبَرم باشه.»

بابا حرفم را نشنید چون سرش گرمِ برداشتنِ یک تکه نخ بود از روی قفسه...

گربه‌ها ماجراجواند و مادرزادی بلدند چه‌طور جان سالم به‌در ببرند. خیلی‌هایشان زندگی‌هایی باورنکردنی، الهام‌بخش و جذاب داشته‌اند، منتها تاریخ یا فراموششان کرده یا نادیده‌شان گرفته. غیرمنصفانه است، نه؟
این کتاب قصه‌ی راستی‌راستیِ بیش از 30 پیشی واقعی را تعریف می‌کند که قهرمان داستان‌های خودشان‌اند.
اینجا از اسطوره‌های جنگ جهانی دوم، دریانوردان بی‌باک آب‌های آزاد، رکورددارانِ جهانی گینس، گربه‌هایی که مایه‌ی الهام کتاب‌های پرفروش شدند و کلی چیز دیگر- حتی «گربه‌ای فضانورد» که به خارجِ جو زمین سفر کرد (و موفق شد به زمین برگردد تا قصه‌اش را تعریف کند) خواهید دانست.
حاضرید؟ پس آماده‌ی چند حقیقت چشمگیر درباره‌ی پیشی‌سانان و ماجراجویی‌های موسیخ‌کن باشید!

ماجراهای اندی و تری در طبقه‌دارترین خانه‌درختی دنیا

13 طبقه‌ی دیگر به خانه‌‌درختی 130 طبقه اضافه شد!

این خانه حالاحالاها بالا می‌رود و شما را می‌خنداند!